باهنر: هاشمی روحیه فعالیت‌های مرسوم در قوه قضائیه را نداشت

«محمدرضا باهنر»، نماینده سابق مجلس و رئیس جامعه مهندسین از تشکل‌های اصولگرا، گفت‌وگوی مفصلی با «جماران» درباره آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و همچنین انتخابات پیش‌رو انجام داده است. بخش‌هایی از این مصاحبه که «اکبر بیاتی‌صالح» انجام داده است، در ادامه می‌آید. 
‌توصیه عمومی ایشان (مرحوم هاشمی‌رفسنجانی) «اشداء علی الکفار و رحماء بینهم»، مهم‌ترین میراث ایشان است. آقای هاشمی معتقد بودند که با دشمنان باید سرسخت، نفوذناپذیر، جدی و استراتژیک بود و با دوستان باید رحمت داشت و اگر هم در رقابت‌ها اختلافاتی است در حد رقابت‌های سالم سیاسی باشد و نباید تبدیل به درگیری و خصومت شود. 
‌یک جمله‌ای من یک‌ بار از ایشان شنیدم و کسی آن را نقل نکرده است، ایشان می‌‌گفت آن مسئولیتی که من نمی‌توانم در کشور بپذیرم ریاست قوه قضائیه است. من روحیه‌ام، روحیه قوه قضائیه نیست؛ کسی که رئیس قوه قضائیه می‌شود باید روحیه خیلی جدی داشته باشد و سروکارش با موضوعاتی مانند احکام اعدام، زندان و حبس ابد است. می‌گفت من امکان ندارد مسئولیت قوه قضائیه را بپذیرم؛ اصلا نمی‌توانم. حتی من یادم هست زمان جنگ یکی، دو نفر خیانت کردند و هواپیمای جنگی را دزدیدند و بیرون بردند، گفتند دادگاه نظامی باید تشکیل بدهیم. در هر جنگی دادگاه نظامی هم هست. قبل از اینکه به او پیشنهاد تشکیل این دادگاه را بدهند، گفته بود من این کار را نمی‌توانم انجام بدهم. روحیه فعالیت‌های مرسوم در قوه قضائیه را نداشت و این برمی‌گشت به حالات روحی ایشان، عملا به رحماء بینهم بیشتر عمل می‌کرد تا اشداء علی الکفار. 
‌بعد از رحلت ایشان، خارجی‌ها اظهارنظرهای زیادی کردند ازجمله از یکی از مقامات رژیم جعلی صهیونیستی نقل شده که گفته بود: «یکی از دشمن‌ترین دشمنان اسرائیل فوت کرد» و به نظر من این تعریف خیلی خوبی از هاشمی بود؛ او می‌خواست هاشمی را مذمت کند ولی تعریف بسیار خوبی بود. مرحوم هاشمی به معنای واقعی یکی از دشمن‌ترین دشمنان رژیم صهیونیستی بود. 


‌ما در کشورمان چون احزاب مستقل قدرتمند قوی نداریم و رسانه‌ها که باید عموما مستقل باشند و رکن چهارم دموکراسی محسوب شوند، بار احزاب نداشته ما را به دوش می‌کشند. احزاب ما به‌جای اینکه ارگان داشته باشند، برای خود به صورت غیررسمی روزنامه و سایت دارند. در واقع اینجا چون حزب نداریم رسانه‌ها خودشان تبدیل به حزب شده‌اند و این اشکال هم ندارد. روزنامه چپی و راستی داریم. اصلاح‌طلب داریم اصولگرا داریم، میانه داریم و ... . رسانه و خبرنگار هم به همین شکل است که اشکال هم ندارد؛ البته به دوستان رسانه‌ای برنخورد؛ بالاخره اصلاح‌طلب‌ها از اینکه اصولگراها وضعشان خوب نیست، خوشحال هستند. 
‌در جناح مقابل ما، در همین انتخابات اخیر مجلس، یک لیستی بوده به نام لیست امید، براساس آنچه گفته شده از لیست امید 120 نفر به مجلس رفته‌اند اما از این لیست در انتخابات ریاست مجلس به سرلیستشان صد نفر بیشتر رأی ندادند این یعنی تعدادی از همین لیست امید به آقای عارف رأی ندادند؛ این یعنی خلاف رفتار تشکیلاتی و به نظر من این ظلم است. 
‌اینها از لیست امید که به عارف رأی ندادند نشان دادند که تشکیلات لیست امید تعهد متقابلی به وجود نیاورد. به نظر من، بعضی‌ها در کشور نذر می‌کنند بروند مجلس و برایشان مهم نیست در لیست امید باشند یا در لیست اصولگرایی. در لیست آقای حداد باشند یا در لیست آقای عارف. آنها می‌خواهند هر طور شده بروند مجلس؛ بعد هم که رفتند مجلس کار خودشان را می‌کنند؛ تعهد متقابلی حتی از نظر قانونی وجود ندارد. 
‌ما دوستانی داشتیم که امیدوار بودند ما آنها را در لیست اصولگراها بگذاریم، آمدند چک‌وچانه زدند حالا به هر دلیلی در لیست جایشان نشد. ما طردشان نکردیم ولی گفتیم فلان شهرستان یک نفر بیشتر نمی‌خواهد ما که نمی‌توانیم بیشتر معرفی کنیم. یک عزیزی که مدعی هم بود اصولگراست در لیست ما جا نگرفت رفت در لیست امید. از این موارد داشتیم، عکسش هم بوده است؛ یعنی کسانی که تلاش کردند بروند در لیست اصلاح‌طلب‌ها، نتوانستند، بعد آمدند یک نقبی زدند. 
‌باید تلاش بکنیم که یک رقابت جوانمردانه شکل بگیرد... . دوستان اصلاح‌طلب اگر می‌خواهند از آقای روحانی حمایت بکنند که اشکال هم ندارد و به نظر من هم از آقای روحانی عبور نخواهند کرد؛ ما از این رفتار اصلاح‌طلبان خوشحالیم نه اینکه دوست داشته باشیم آنها از روحانی عبور کنند. ما حتما راضی نیستیم اینها از روحانی عبور کنند؛ فکر می‌کنیم هم به ضرر خودشان است هم به ضرر مملکت؛ اما اینکه همه ما برویم از آقای روحانی حمایت بکنیم پس انتخابات چه می‌شود؟ در انتخابات ما باید تلاش کنیم که رقیبی که برای روحانی رو می‌کنیم یک رقیبی که اصول و ارزش‌ها را زیر پا بگذارد، نباشد؛ دنبال تهمت و ... نباشد.