منصوریان طلسم پرسپولیسی‌ها را شکست

آرمان : مهم‌ترین و آخرین مسابقه هفته بیست و یکم لیگ برتر روز گذشته بین تیم‌های سرخابی پایتخت برگزار شد. استقلال با برتری ۳ بر ۲ و در پایان مسابقه نام خود را به عنوان برنده دربی ثبت کرد.
شکستن رکورد
دو تیم سرخابی پایتخت در حالی که شرایط مساعدی داشتند هشتاد وچهارمین دربی تهران را از ساعت ۱۵ در ورزشگاه آزادی برگزار کردند. شاگردان برانکو خیلی زود به گل رسیدند. دقیقه ۴، ارسال از سمت چپ توسط محسن مسلمان را سروش رفیعی با ضربه‌ای دقیق تبدیل به گل کرد. دقیقه ۱۸، دفع اشتباه مدافعان پرسپولیس توپ را انداخت جلوی پای فرشید اسماعیلی و شوت سرضرب اسماعیلی حساب کار را یک بریک کرد. دو دقیقه بعد آبی‌ها بازهم به گل رسیدند. سانتر زیبای اسماعیلی از چپ و ضربه سر قربانی حساب کار را ۲بریک به سود استقلال کرد.استقلال اما دست بردار نبود و به دنبال افزایش تعداد گل‌های زده خود بود. دقیقه ۴۵ یک ضد حمله و کاوه رضایی در بین نفرات کم تعداد مدافعان پرسپولیس با فریب انصاری و ضربه‌ای دقیق بار دیگر دروازه بیرانوند را گشود. در نیمه دوم اما تیم‌ها موفق به گلزنی نشدند تا اینکه در دقایق پایانی، مدافع ملی پوش پرسپولیس اختلاف تیم‌ها را کاهش داد. دقیقه ۹۰+۲ سید جلال حسینی روی یک کرنر با ضربه سر توپ را وارد دروازه کرد تا بازی در نهایت با نتیجه ۳ بر ۲ به سود استقلال به پایان برسد تا طلسم ۵ ساله شکسته شده و استقلال فاتح دربی شود.
حاشیه‌ها


این برای اولین بار است که پرسپولیس در طول این فصل دو گل از رقیب خود دریافت کرده است که به نوعی رکورد سرخپوشان شکست.نکته جالب دیگر این است که این اولین دربی پرسپولیس با سید جلال حسینی است که سرخپوشان از رقیب سنتی خود کل دریافت کرده‌اند. با شروع نیمه دوم دیدار تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس اعتراض‌های مهدی رحمتی، کاپیتان و دروازه‌بان استقلال به عملکرد پادووانی ادامه داشت. در نیمه اول هم بارها این اتفاق رخ داد. مهدی طارمی، مهاجم تیم فوتبال پرسپولیس با شروع نیمه دوم چند بار به مهدی رحمتی به‌خاطر تاخیر در شروع مسابقه اعتراض کرد. بحث طارمی این بود که چرا رحمتی بازی را با تاخیر آغاز می‌کند.تعدادی از هواداران استقلال در جریان مسابقه و هنگامی که پرسپولیسی‌ها سمت نقطه کرنر بودند اشیایی را به سمت آنها پرتاب کردند. بازیکنانی مانند سروش رفیعی و رامین رضاییان که برای ارسال کرنر به گوشه‌های زمین رفته بودند به این موضوع اعتراض کردند. رامین رضاییان در اواسط نیمه دوم جای خود را به علی علیپور داد؛ اما این تعویض چندان خوشایند این بازیکن نبود و با ناراحتی زمین را ترک کرد. در حالی که محمود خوردبین به سمتش هم رفت و برایش دست می‌زد، اما این بازیکن با بی‌اعتنایی و ناراحتی به او دست نداد و روی نیمکت نشست. وقتی مهدی طارمی در یک موقعیت خوب نتوانست توپ را کنترل کند برانکو با لگد به بطری آب کنار زمین زد. فرشید اسماعیلی و حسین ماهینی به دلیل یک خطا پشت محوطه جریمه استقلال با هم درگیری لفظی پیدا کردند که حاصل این خطا یک کارت زرد برای بازیکن استقلال بود.
درگیری کاپیتان‌ها
درگیری سیدجلال حسینی و مهدی رحمتی ۵ دقیقه پایانی را تحت تاثیر خود قرار داد. دو سید فوتبال ایران که سال‌ها در تیم ملی و باشگاه‌هایی مثل سپاهان با هم همبازی بوده‌اند، به دلیل شرایط خاص بازی درگیری شدیدی را در زمین با یکدیگر آغاز کردند و البته تا انتهای مسابقه ادامه دادند. این درگیری از مصدومیت رحمتی در دقایق پایانی آغاز شد که وقتی سیدجلال به تندی از او خواست روی پا بایستد با واکنش تند رحمتی همراه شد. این دو بعد از دریافت کارت زرد از هم فاصله گرفتند اما بعد از گل پرسپولیس رحمتی، سید را درون دروازه شارژ کرد تا با کارت زرد دوم اخراج بشود. او با صرف زمان زیاد از بازی بیرون رفت و در حالی که زیر پرتاب اشیای هواداران پرسپولیس قصد رفتن به تونل را داشت با سوت داور به سرعت به زمین بازگشت تا فتح دربی را جشن بگیرد. جالب اینکه کری او و سیدجلال باز هم ادامه داشت تا صحنه‌هایی نه چندان خوشایند در دربی ثبت شود. البته مشخصا هر دوی این بازیکنان تحت تاثیر فضای دربی قرار گرفته بودند والا چه کسی است که نداند رحمتی و سیدجلال ارتباط خوبی با هم دارند.
نظر یادگارامام درباره دربی استقلال و پرسپولیس
آیت ا...سیدحسن خمینی با اشاره به دربی استقلال و پرسپولیس نوشت: مدت‌ها بود که نتوانسته بودم یک بازى کامل از دو تیم پر طرفدار کشورمان یعنى استقلال و پرسپولیس ببینم. اما دیروز عصر با بچه‌ها نشستیم و بازى را دیدیم و به یاد روزهاى نوجوانى افتادم. در دهه شصت، جمعه‌ها استقلال در ورزشگاه شهید شیرودى بازى مى‌کرد و پرسپولیس- که مقطعى هم نامش تنها روى کاغذ پیروزى شد- در ورزشگاه آزادى. با دوستان و بعضى از فامیل به طور مرتب به استادیوم مى رفتیم. آن سال‌ها تنها سرگرمى ما همین بازى ها بود که نامش جام باشگاه‌هاى تهران بود و تنها تیم‌هاى تهرانى در آن حاضر بودند، رفت و برگشت هم نداشت. یک جام بین استانى هم چند سالى با نام جام قدس برگزار مى‌شد که براى تهرانى‌ها جذابیتى نداشت. فوتبال کشور هم خلاصه مى‌شد در همین دو تیم که به صورت غیرحرفه‌اى و بدون پرداخت‌هاى کلان بسته مى‌شدند. تیم ملى هم غیر از یکى دو نفر ، از بازیکنان این دو تیم تشکیل مى‌یافت. نکته دیگر هم آن بود که معمولاً بازى این دو تیم مساوى تمام مى‌شد و برخلاف نیمه اول بازى ، آن سال‌ها، بازى‌هاى این دو تیم زیبا نبود. راستى یادش به خیر ؛ فکر مى‌کنم بیش از عدد انگشتان دو دست بازى‌هاى این دو تیم را در استادیوم آزادى، از نزدیک شاهد بودم. اکثر آنها هم در طبقه دوم بود. روزگار خوش نوجوانى و جوان‌تر بودن. بردها و باخت‌ها. غم‌ها و شادى‌ها. یک رنگ شدن‌ها و کُرى خواندن‌هاى قبل و بعد بازى، در مدرسه و مسجد و محله. خرید مجله‌هاى هفتگى و تعقیب اخبار ورزشى. در مجموع یادش به خیر. قدر روزهاى نوجوانى و تازه جوانى را بیشتر بدانید.