چند تذکر ضروری با توجه به سیاست‌های منفعلانه سلطانی‌فر در دولت یازدهم؛

رضا فراهانی- عدم هماهنگی در ساختار مدیریتی به طور خاص در ورزش کشور همیشه موجب بروز مشکلات فراوانی شده است، این بار عدم هماهنگی وزیر ورزش با معاونش، محمدرضا داورزنی و همچنین فدراسیون فوتبال موجی از نگرانی را در این فدراسیون به راه انداخته؛ صحبت‌های عجولانه و بی‌موقع داورزنی درباره محرومیت احسان حاج‌صفی و مسعود شجاعی از تیم ملی فوتبال، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های جهان به راه انداخت که سایه تعلیق بر سر فوتبال را پررنگ کرد.
این اظهارات و عدم هماهنگی در ساختار ورزش ایران نه‌تنها تیم ملی را که در آستانه حضور در جام جهانی روسیه است تحت‌الشعاع قرار می‌دهد بلکه تبعات آن برای باشگاه‌های ما در آسیا گران تمام خواهد شد. فدراسیون فوتبال اکنون به دنبال راهی است تا این مشکل را هر طور شده رفع و رجوع کند و در آخرین اظهارات خود محرومیت این دو بازیکن را تکذیب کرده است. در ادامه به بهانه این اتفاق، گوشزد کردن نکاتی به وزیر ورزش که هنوز رای اعتماد نگرفته است را ضروری می‌دانیم.
وزیر ورزش دولت دوازدهم باید به چند موضوع مهم رسیدگی کند. اولین موضوع که اهمیت ویژه‌ای دارد رسیدگی به بحث ورزش همگانی به عنوان پایه و اساس ورزش کشور است. اهمیت ورزش همگانی در دوره‌های قبل مورد توجه زیادی نبود و بیش از توجه به ورزش همگانی، سرمایه‌گذاری‌ها روی ورزش قهرمانی بوده است. از همین رو ورزش همگانی به‌گونه‌ای مغفول باقی مانده است.
توجه به ورزش همگانی


حضور فردی فعال در مدیریت ورزش همگانی موجب توجه بیشتر به این موضوع می‌شود. نصرالله سجادی در دوره معاونت خود یکی از افردای بود که به مقوله ورزش همگانی توجه کرد. اگر چنین افرادی در ورزش همگانی به کار گرفته شوند قدم‌های بلندتری در راستای رسیدن به اهداف کلی ورزش همگانی برداشته خواهد شد.
ورزش همگانی از نظر مالی دچار فقر و بی‌توجهی است و امروز نیازمند هزینه جدی در این حوزه هستیم. این نکته را اما نباید فراموش کرد که هزینه در چارچوب ورزش همگانی به معنی سرمایه‌گذاری و دریافت مزایای آن در بلندمدت است. توجه به ورزش همگانی به واقع هزینه‌های درمانی، پزشکی و بیمه‌ها را به‌طور قطع در بلندمدت کاهش خواهد داد. جامعه پویا و سلامت بازده و بهره‌وری بیشتری خواهد داشت.
این نکته مهم را نباید فراموش کرد که اگر توجه به ورزش همگانی در دوره دوم ریاست‌جمهوری برنامه‌ریزی می‌شد تا امروز بسیاری از هزینه‌های عمومی در راستای سلامت کاهش پیدا کرده بود و با جامعه با نشاط‌تری روبه‌رو بودیم. از همین رو است که وزیر ورزش دولت دوازدهم باید توجه بسیار جدی به این موضوع داشته باشد.
اهتمام به خصوصی‌سازی واقعی در ورزش
مبحث مهم دیگری که سلطانی‌فر در جایگاه وزیر پیشنهادی ورزش دولت دوازدهم باید به طور جدی به آن توجه کند، مقوله خصوصی‌سازی در ورزش است. خصوصی‌سازی در همه حوزه‌های مدیریتی کشور مطرح می‌شود، اما ورزش نیازمند نگاه جدی‌تری است. خصوصی‌سازی در ورزش نباید فقط در حد شعار باشد.
حافظه تاریخی ورزش کشور اهمیت تیم‌هایی مثل راه‌آهن و بانک ملی را در بازیکن‌سازی فراموش نمی‌کند. این نکته قابل توجه است که خصوصی‌سازی از تیم‌های پرسپولیس و استقلال آغاز شد اما موضوع نگران‌کننده این است که تیم‌هایی که در قدم‌های اول خصوصی‌سازی هستند خود باید به دنبال تامین مالی خود باشند و گاه از دولت و گاه از مردم درخواست کمک می‌کنند. اگر ریشه‌های خصوصی‌سازی در ورزش کشور عمیق شود تیم‌ها با قدرت و انگیزه بیشتری به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
اهمیت موضوع خصوصی‌سازی بر عدم تغییرات ساختار در بدنه وزارت ورزش هم صحه می‌گذارد. با فرض اینکه اگر سلطانی‌فر رای اعتماد از مجلس را کسب نکرد و نتوانست دوباره بر کرسی وزارت ورزش بنشیند برنامه‌هایی که تا امروز اجرا شده بود نباید تغییر پیدا کند. تغییر ساختار در وزارت ورزش به دلیل تغییر در نگاه حزبی، گروهی یا حتی سلیقه فردی برای ورزش کشور بسیار خطرناک است.
مدیریت ورزش کشور باید شرایطی را فراهم کند تا باشگاه بتواند به ثبات برسد و در پی آن از زیر بار وزارت ورزش خارج شود. حل کردن مساله خصوصی‌سازی در باشگاه‌ها و تقویت مسایل مالی آنها باعث می‌شود تا در نهایت تعداد پرونده‌های ایران در دادگاه‌های ورزش جهانی کنترل شود.
نگاه حرفه‌ای به ورزش بانوان
جای خالی توجه به ورزش بانوان سال‌ها در برنامه‌ریزی‌های ورزشی کشور مشاهده می‌شد ‌هرچند سال‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم که برنامه‌ریزی‌هایی در راستای بهبود شرایط ورزش بانوان کشور انجام شده است اما بعد از توجه به اهمیت ورزش همگانی باید به ورزش بانوان هم توجه جدی شود.
دوره وزارت سلطانی‌فر اما شاهد آن بودیم که بعد از سال‌ها بسکتبال بانوان به ورزش حرفه‌ای کشور بازگشت. این موضوع نشانگر آن است که در ورزش‌های دیگر هم می‌توان به جایگاه‌های حرفه‌ای و جهانی برای ورزش بانوان اندیشید. البته این نکته مهم را نباید فراموش کرد که موفقیت ورزش بانوان به واقع ستاره‌ای روشن در کارنامه کاری وزیر ورزش خواهد بود.
تعیین رییس فدراسیون فراموش نشود
یکی از مشکلات جدی فدراسیون‌ها تعیین نشدن رییس فدراسیون براساس مواضع قانونی است. برگزاری مجامع که در دوره‌های قبل با همه مشکلات تشکیل می‌شد کمک شایانی به تعیین روسای فدراسیون‌ها می‌کند. ورزش‌های پایه را نباید فراموش کرد و اینکه تعیین رییس فدراسیون برای این ورزش‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد. تشکیل مجمع در اولین فرصت به حل شدن این مشکلات کمک جدی می‌کند.
تعیین رییس فدراسیون نباید خارج از قوانین و چارچوب‌های تعیین شده باشد. نباید فراموش کرد که براساس قانون رییس فدراسیون نباید دوشغله، دوتابعیتی یا بازنشسته باشد و دلیلی برای حضور چنین افرادی بر کرسی ریاست فدراسیون وجود ندارد. این در حالی است که سال‌هاست رییس فدراسیون بسکتبال با وجود خارج بودن از دایره قوانین به کار خود ادامه می‌دهد.
شاید تصمیم بهتر جابه‌جایی این افراد در سمت‌های دیگر باشد یا بهتر بگوییم سپردن چنین مسوولیت‌هایی به افرادی که در دایره قوانین قرار دارند. پیش از این شاهد بودیم که بیش از 28 سال احمد ناطق‌نوری ریاست فدراسیون بوکس را برعهده داشت ‌در نهایت اما در اقدامی نمادین ریاست وی به پایان رسید. وزیر ورزش دولت دوازدهم نیز باید توجهی جدی به این موضوع داشته باشد.
کمک به روسای فدراسیون‌ها برای حضور در مجامع بین‌المللی
حضور در مجامع بین‌المللی ورزش در جایگاه رییس فدراسیون و داشتن روابط مناسب موضوع مهم دیگری است که توقع می‌رود وزیر ورزش نسبت به آن عملکردی جدی داشته باشد. وزیر ورزش با کمک به حضور روسای فدراسیون‌ها این امکان را فراهم می‌کند که نه‌تنها از حقوق از دست رفته ورزشکاران خود در مواردی دفاع کنیم، حتی امکان میزبانی برخی مسابقات را نیز فراهم کنیم.
برگزاری میزبانی در ایران موجب می‌شود نه‌تنها وجهه خوبی به جهانیان از ورزش کشور نشان دهیم بلکه ظرفیت‌های مثبت کشورمان نیز جهانی می‌شود. این موضوع جدی به مدیریت و برنامه‌ریزی وزیر ورزش بستگی دارد و انتظار می‌رود که دکتر سلطانی‌فر راهکارهای حمایتی را در این مورد ارائه دهد.