رأی ندادن به برخی وزرا تضعیف دولت نیست

با آغاز بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم به نظر می‌رسد مجلس تقریبا میان 3 فراکسیون اصلی اصولگرایان اقتدارگرا، اصولگرایان معتدل و اصلاح‌طلبان تقسیم شده است. بدین جهت پیش‌بینی برای این مجلس سخت است. در این راستا اگر فراکسیون امید بخواهد بر برخی از این وزرا نظر منفی یکجانبه‌ای بدهد، راست‌ها و مستقلین گردهم جمع خواهند شد و ممکن است نهایتا کار به جایی برسد که موجبات شکست فراکسیون امید فراهم آید. از این رو فراکسیون امید نباید وارد بازی از پیش باخته شود. نمایندگان فراکسیون امید می‌توانند ارزیابی دقیق‌تری نسبت به آرای مجلس داشته باشند و در این راستا اگر چنانچه مطمئن نیستند که می‌توانند وزیری را که خلاف دیدگاه‌ها و انتظارات اصلاح‌طلبان است از اکثریت بیندازند بهتر است خیلی روی آن مانور ندهند و اجازه دهند کارها مسیر طبیعی خود را طی کند. البته می‌شود در نطق‌ها و سخنرانی‌ها روی نقاط ضعف وزرای پیشنهادی دست گذاشت، به دولت هشدارهای لازم را داد و صحبت‌های اصلی را انجام داد، اما چنانچه فراکسیون امید با قطعیت بگوید که فلان وزیر را از اکثریت می‌اندازیم و نتواند این عمل را انجام دهد، صورت خوشی نخواهد داشت و وجهه مجلس به‌خصوص فراکسیون امید را تضعیف خواهد کرد. به عبارت دیگر فراکسیون امید زمانی وارد بازی‌های اعلام شده خواهد شد که از همراهی نسبی برخی دیگر از فراکسیون‌ها مطمئن باشد. آنگونه که از وضع مجلس شنیده می‌شود فراکسیون امید در وضعیت اکثریت نیست البته شاید اقلیتی قابل توجه باشد اما رای قاطع ندارد. بدین جهت بازی‌ای که نتیجه آن اعلام باخت جریان اصلاحات است، نباید انجام شود. ذکر این نکته ضروری است که رای ندادن به برخی از وزرای پیشنهادی کابینه به هیچ وجه نباید تضعیف دولت آقای روحانی تلقی شود بلکه مجلس حق قانونی خود را در این زمینه انجام می‌دهد. آنچه که تحت عنوان کابینه به مجلس معرفی شده حاصل توافق رئیس جمهور با برخی نهادها و صاحبان نفوذ در زمینه‌های مختلف است. اگر مجموعه مجلس نسبت به وزیری رای منفی داشته باشد بدین معنی است که در محاسبات آقای روحانی و طرفین مشورت او مجلس به درستی در نظر گرفته نشده است. برخی از روسای جمهور صلاح می‌بینند قبل از اینکه شخصی را به مجلس معرفی کنند از مجلس نظرخواهی کنند تا حال و هوای مجلس برایشان مشخص شود اما در برخی موارد نیز رئیس جمهور با این فکر کابینه را به مجلس معرفی می‌کند که اگر وزرای پیشنهادی رای آوردند که خوب است و اگر هم رای نیاوردند ناراحت نمی‌شویم. در این راستا کم‌وبیش در حالت دوم بسر می‌بریم و اینطور نیست که اگر مجلس با دولت همراهی نکرد پس مجلس ناهماهنگ و بدی است یا قصد تضعیف دولت را دارد. به نظر می‌رسد زمان تعیین سهم مجلس در این معادلات و رای تمایل به این افراد اکنون است. بنابر این اگر برخی از وزرای پیشنهادی هم رای نیاورند به معنای عدم هماهنگی مجلس و ریاست جمهوری نیست بلکه بدین معناست که مجلس مشورت خود را در صحنه عمل گذاشته و اکنون نظر خود را اعمال می‌کند. از سوی دیگر این گلایه از دولت وجود دارد که در مجموع کار خود با مجلس نسبت به فراکسیون امید مقداری کم لطفی می‌کند و تصورش بر این است که صرفا به‌خاطر کار کردن با هیات رئیسه مجلس، بخشی از سایر فراکسیون‌ها را نیز همراه خود دارد اما این محاسبه صحیح نیست. دولت می‌داند که یار دلسوز او در مجلس فقط فراکسیون امید است البته در سایر فراکسیون‌ها نیز افرادی هستند که از دولت حمایت می‌کنند اما کم لطفی دولت به فراکسیون امید محاسبه‌ای اشتباه خواهد بود. روشی که آقایان ربیعی و واعظی در پیش گرفتند چندان مورد قبول نبوده و فشار آوردن به رهبران اصلاحات برای همراه کردن رای فراکسیون امید به هیچ وجه کار موجهی نیست. لابی‌گری با مجلس مشکلی ندارد، اما درست این بود که این لابی‌گری با خود اعضای فراکسیون امید انجام می‌شد، چون لابی‌گری در بیرون مجلس معنایی ندارد.
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب