روزنامه آفتاب یزد
1396/05/30
به اصلاح‌طلبان ثابت کند صلاحیت دارد
آفتاب یزد- گروه سیاسی : دیروز مجلس شورای اسلامی به 16 نفر از 17 وزیر حسن روحانی رای داد . آن هم آرایی بالا ... بیشتر وزرا بیش از 200 رای را از آن خود کردند و همین موضوع نشان داد که روحانی اصلا و ابدا مشکلات سابق را که با مجلس نهم داشت با مجلس دهم ندارد . اما صرف آرای بالا به وزرای پیشنهادی روحانی را می توان امری مبارک دانست ؟ این پرسشی است که آفتاب یزد در گفتگو با غلامرضا ظریفیان فعال سیاسی اصلاح طلب و معاون وزیر دولت اصلاحات در جست و جوی آن است . حذف شدن بیطرف وزیر نیروی دولت اصلاحات از یک سو و رای آوری برخی وزرا از سوی دیگر باعث شد تا این سوال مطرح شود که آیا واقعا اصلاح طلبان دررای گیری روز گذشته پیروز مجلس بوده‌اند؟
**جناب ظریفیان نظرتان درباره اقدام روز گذشته مجلس در جلسه رای اعتماد به وزرا چه بود؟
مجلس حداکثر همکاری خود را با کابینه پیشنهادی دولت کرد و حتی بیش از انتظار دولت این همراهی را داشت. ولی باید این همراهی همگام با یک مطالبه عمومی باشد، مجلس باید از این پس ستاد و گروهی را تشکیل دهد تا آنچه که وزرا متعهد شده‌اند انجام دهند، این طور نباشد که فقط رای اعتماد به وزرا برای خوشامد دولت داده شده باشد . آن وقت این همدلی و هماهنگی مجلس نیست بلکه انفعال مجلس است . همراهی و همگامی برای پروژه‌های وزرا تنها با پیگیری دائم نمایندگان مجلس صورت می‌گیرد. عملی که می‌تواند منتهی به توسعه جامعه شود . من معتقدم همراهی دیروز نمایندگان مجلس را باید به فال نیک گرفت و در عین حال به این همگامی بسنده نکرد بلکه پارلمان ایران از همین الان از وزرا طلبکار باشد و از آنها احقاق وعده‌ها را مطالبه کند تا برنامه‌های کشور عملیاتی شود.
آقای ظریفیان نظر شما راجع به دیروز خیلی مثبت به نظر می‌رسد، اما عده‌ای برخلاف شما همراهی دیروز مجلس را همگامی بیشتر از حد می‌دانند(!) با توجه به اینکه قبلا فراکسیون امید و مستقلین از افتادن 2 یا 3 وزیر صحبت می‌کردند ،می بینیم که این اتفاق نیفتاد، از همین رو بسیاری این موضوع را بله قربان‌گویی مجلس توصیف می‌کنند. با توجه به اینکه مجلس در 4 روز صلاحیت وزرا نیز نسبتا مجلس آرامی بود و حتی بعضی از مخالفین وزرا در مقام موافقین حرف می‌زدند، باید عملکرد مجلس را مثبت دانست؟ بسیاری توقع داشتند نمایندگان بیشتر از این، وزرا را به چالش بکشانند.
البته مجلس به این درک که آنچه دولت به عنوان وزرا به صحنه آورده است، مطلوب و آرمانی نیست، رسیده بود. اما در سالیان اخیر همواره بر روی چالش‌ها و شکاف‌ها دست گذاشتیم. مجلس این بار دست روی تفاهم‌ها گذاشت. این بار مجلس و دولت در هماهنگی با یکدیگر ضمن آگاهی به اینکه برخی وزرا، وزرای ایده‌آل نیستند عمل کردند. هم دولت و هم روحانی می‌دانستند که بهتر بود افراد قوی‌تری برای کابینه مطرح می‌شدند اما شرایط اینطور ایجاب می کرد که به وزرا رای داده شود .
به نظر می‌رسد که به جای تقویت این شکاف، بهتر است که همراهی و همگامی در جهت منافع کشور وجود داشته باشد. اما فراموش نکنیم که باید مطالبات آن 24 میلیونی که به آقای روحانی رای دادند و چه کسانی که اساسا رای نداده‌اند نیز برآورده شود، پس مجلس باید از این پس جدی‌تر پای کار بایستد تا این گروه بزرگ از مردم ناامید نشوند.
مجلس باید نشان دهد که مجلس بله قربان‌گویی نبوده بلکه آنچه روز گذشته انجام داد، آغازی برای انجام جدی‌تر تعهداتش است .
** آقای ظریفیان در میان رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی و همین طور اصلاح طلبان نگاه به دو وزیر پیشنهادی یعنی آقای رحمانی فضلی به عنوان وزیر کشور و همین طور جهرمی به عنوان وزیر ارتباطات نگاه مثبتی نبود، اما دیدیم که هر دوی این افراد رای آوردند اما در عوض بیطرف وزیر رئیس دولت اصلاحات رای نیاورد. آیا می‌توان این دو موضوع را شکست واضح اصلاح طلبان توصیف
کرد؟
بی‌تردید فقدان آقای بیطرف و عدم رای آوری یک وزیر اصلاح طلب که مورد وفاق اکثر جناح ها بود، یک اتفاق بد است.
بیطرف اگرچه چهره‌ای اصلاح طلب است اما کارنامه خیلی درخشانی را پشت سردارد . برای همین در عدم رای آوری بیطرف نقدهای جدی به فراکسیون امید وارد است. اینکه فراکسیون امید نتوانست لابی و هماهنگی لازم در این زمینه را صورت دهد، یک ضعف است.
بیطرف یک شخصیت ملی است و نبود او تنها به اصلاح‌طلبان لطمه وارد نکرده است. به نظر من اصلاح طلبان در این بخش باید ارزیابی جدی نسبت به عملکرد خود انجام دهتد.
** درباره وزیر کشور چه طور؟ هم از فراکسیون امید و هم فراکسیون مستقلین می‌گفتند او نباید رای بیاورد؟اما دیدیم 250 رای آورد .
به نظر می‌رسد از همان ابتدا هم فراکسیون امید نسبت به وزیر کشور، نگاه یک دستی نداشت و طبیعتا از همین رو هرگز این فراکسیون به این تصمیم جمعی که نبایدوزیر کشور رای بیاورد، نرسید.
** رای رحمانی فضلی از ظریف و زنگنه هم بیشتر شد و چهارمین وزیر پر رای دیروز مجلس نام گرفت.
بله همین مطلب نشان می‌دهد که نه تنها اصلاح‌طلبان درباره ایشان یک جمع‌بندی واحد نداشتند، بلکه اکثریت آنها به رحمانی فضلی رای دادند.
**
اما جهرمی وزیر ارتباطات وضعیتش فرق داشت؛ رای او ناپلئونی بود! ولی به هر حال توانست وزیر شود.
در مورد آقای جهرمی باید گفت به نظر می‌رسد هماهنگی بین روحانی و لاریجانی بود که وزارت آقای جهرمی را به نتیجه رساند، چون میزان آرای جهرمی نشان داد که جریان اصلاح طلب و فراکسیون امید موافق او نیست. اما تفاهم لاریجانی و رئیس مجلس حداقل رای لازم برای جهرمی را پدید آورد.
** در کنار این ما شاهد بودیم برخی از وزرا مانند وزیر دفاع یا ورزش 30 تا 40 رای مخالف آوردند اما حتی یک نفر از این مخالفین حاضر نشد در مخالفت با او صحبتی کند، آیا این را نباید ناشی از ضعف مجلس دانست؟
ببینید! بین رای مخالف و جمع‌بندی کلان در سطح یک مخالفت سیستماتیک که منجر به آن شود تا کسی پشت تریبون مجلس بیاید، همیشه تفاوت وجود دارد . قطعا همه کسانی که رای مخالف می‌دهند بنا نیست به یک مخالفت کلان برسند. از همین رو منطقی به نظر می‌رسد که
وزیر ورزش چنین شرایطی داشته باشد.
به هر حال آقای سلطانی فر نه یک کارنامه چهار ساله بلکه یک کارنامه چند ماهه داشته است. در همین چند ماه هم عملکرد قابل قبولی داشت ...
** البته در زمان ایشان و به واسطه معاون او نزدیک بود تا ایران از جام جهانی فوتبال محروم شود.
به هر حال در مجموع، سلطانی فر جزء وزرایی نیست که در دفترش بنشیند. او هفته‌ای 2 تا
3 سفر در ارتباط با کارش دارد. به نظرم نکته ویژه‌ای که بخواهیم آن را از پشت تریبون مجلس علیه او ابراز کنیم وجود نداشت.
از طرفی این را هم بگویم، سلطانی فر جزء آخرین وزرای بررسی شده بود و طبیعی است که در مجلس هم هر چه قدر به مرحله آخر ماراتن صلاحیت وزرا می‌رسید حوصله نمایندگان کمتر شده و تلاش میشود هر چه سریع‌تر مجلس کار را جمع و جور کرده و تمام کند. این نکته نیز در
عدم نام‌نویسی مخالفان وزیر ورزش که مخالفت‌های خیلی جدی هم نداشتند، موثر است.
** این سابقه وجود داشته است که در گذشته وزرایی که کمتر رای آورده و یا ناپلئونی رای می‌آورند استیضاح شده‌اند، اکنون این موضوع چه قدر می‌تواند در مورد آقای جهرمی مطرح باشد؟
طبیعتا لب مرزی بودن برخی وزرا از جمله آقای جهرمی یک زنگ هشداری به آنهاست. مطمئنا اگر عملکرد آنها عملکرد مطلوبی نباشد و نتوانند انتظارات را سامان دهند به سرعت مورد اعتراض، پرسش و حتی استیضاح قرار می گیرند. وزیر ارتباطات با توجه به انتقادهای جدی که به او وارد شده است باید ثابت کند که این اعتراضات دقیق نبوده و او صلاحیت لازم برای این سمت را دارد.
** پس بیشترین شخصی که در خطر استیضاح است، آقای جهرمی است؟
بله! تجربه ادوار گذشته و همین طور مسائلی که نسبت به او بیان شده گویای این
مطلب است.
