پاکسازی قومی در میانمار

سال‌هاست ارتش و بوداییان افراطی در میانمار بی‌سر وصدا به کوچ اجباری مسلمانان این کشور که در اثر یک حادثه تاریخی به آن سرزمین رانده شده‌اند، می‌پردازند. جهان از این جنایت مطلع بود، ولی تا همین سال‌های اخیر که نظامیان میانمار در کشور را به روی جهان بسته بودند، اهرمی وجود نداشت که با آن مانع این جنایت شوند. اکنون به همت جایزه صلح نوبل، خانم آنگ سان سوچی که خود به‌نوعی قربانی آزار و اذیت همین نظامیان بود و سال‌ها در حبس خانگی به‌سر می‌برد، توانست در اجتماع ظاهر شود و در عرض مدت کوتاهی رهبری کشور را بر عهده گیرد. از قضا خانم سوچی هم برخلاف انتظار جهانیان که قصد داشتند با اهدای این جایزه صلح به وی بتوانند جلو جنایات و نقص حقوق بشر ارتش میانمار را بگیرند، خود تبدیل به بخشی از قدرت حاکم بر کشور شده و همان سیاست‌ها را دنبال می‌نماید. امروز اعتراضیه‌های گوناگونی در سایت‌های اجتماعی دست به دست می‌شود تا بتوانند مقدمات ابطال جایزه صلح خانم سوچی را فراهم نمایند. اقداماتی که در میانمار علیه مسلمانان در حال انجام است، نمونه بارز پاکسازی قومی است که از مظاهر کشتار دسته‌جمعی و ژنوساید محسوب می‌گردد. دادگاه بین‌المللی جنایی پس از ثبت سخنان کمیسر عالی حقوق بشر و دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد پاکسازی قومی مسلمانان روهینگیا اقدامات قضائی خود را بر اساس درخواست اعضا یا تشخیص خودش شروع می‌نماید. اهمال خانم سوچی در ممانعت دولت از عملکرد افراطیون بودایی علیه مسلمانان به حدی زبانزد خاص و عام شد که دیگر برندگان جایزه صلح نوبل از ترس متهم‌شدن زبان به انتقاد از خانم سوچی پرداختند که انتقاد تند دالایی لاما، برنده جایزه صلح نوبل، نمونه‌ای از این واکنش‌ها بود. براساس کنوانسیون 1951 پناهندگان، همه کشورهای جهان در قبال آلام و درماندگی پناهندگان که به‌زور مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند، موظف و متعهد هستند. جمهوری اسلامی ایران هم که سابقه کمک به پناهندگانی از افغانستان، عراق، آذربایجان، سوریه و یمن و دیگر نقاط را دارد، ...
ادامه صفحه7