گروه بين الملل - کمپين بين‌المللي نابودي سلاح‌هاي هسته‌اي (آيکن) به جايزه صلح نوبل ۲۰۱۷ دست يافت. نوبل صلح به دليل تلاش‌هاي اين کمپين بين‌المللي براي از ميان برداشتن سلاح‌هاي هسته‌اي به اين گروه داده شد.آيکن يک ائتلاف مدني جهاني است که در راستاي اجراي پيمان منع تسليحات هسته‌اي تلاش مي‌کند.اين کمپين از سال ۲۰۰۷ کار خود را آغاز کرده و در حال حاضر حدود ۴۶۸ سازمان همکار در ۱۰۱ کشور جهان دارد. دو نهاد ايراني به نام موزه صلح ايران و خانه فرهنگ جاودان هم از اعضاي اين سازمان هستند.علت دريافت جايزه صلح نوبل اقدامات اين کمپين براي جلب توجه به عواقب انساني فاجعه‌بار هرگونه استفاده از سلاح‌هاي هسته‌اي و تلاش‌هاي برجسته آن براي تحقق ممنوعيت چنين تسليحاتي مبتني بر پيمان منع تسليحات هسته‌اي عنوان شده است.اين جايزه درحالي به اين کمپين اهدا مي‌شود که گمانه زني درباره جنگ ميان آمريکا و کره شمالي دو کشور داراي سلاح هسته اي هر روز بيشتر مي‌شود. امري که باعث نگراني جامعه جهاني از وقوع يک فاجعه انساني شده است. دراين ميان پيشبرد اين هدف در زماني که قدرت‌هاي بزرگ جهان هريک داراي زرادخانه‌هاي هسته اي هستند امري دشوار خواهد بود.انتخاب اين کمپين به عنوان برنده از اهميت بيشتر اين موضوع براي توقف جاه طلبي‌هاي هسته اي است.

براساس گزارش خبرگزاري‌هاي بين‌المللي ۳۱۸ فرد و گروه در فهرست امسال نامزدهاي دريافت جايزه نوبل صلح بودند که ۲۱۵ نفر آنها فرد و ۱۰۳ نامزد ديگر گروه و سازمان بودند. به گزارش يورونيوز، اگرچه‌امسال نيز به سنت هرساله فهرست نامزدهاي جايزه صلح نوبل پنهان نگه داشته شده است اما رسانه‌هاي بين المللي نام افراد شاخصي را اعلام کرده‌اند که احتمال مي‌رود به دليل فعاليتهاي درخور توجهي که در راستاي گسترش صلح در کشورها داشته‌اند، جزو نامزدهاي دريافت اين جايزه باشند. فدريکا موگريني، رئيس سياست خارجي اتحاديه اروپا و محمد جواد ظريف، وزير خارجه ايران به عنوان معماران توافق هسته اي و به دليل تلاش‌هايشان براي به نتيجه رسيدن توافقي تاريخي ميان ايران و شش قدرت بزرگ جهان از نامزدين جايزه بودند. پاپ فرانسيس ، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، دکتر دنيس موکوگه، پزشک اهل کنگو، به‌خاطر کمک‌هايش به زنان و دفاع از حقوق آنان، ادوارد اسنودن، کارمند سابق سازمان اطلاعات مرکزي آمريکا، جان دوندار، سردبير پيشين روزنامه جمهوريت ترکيه، آژانس پناهندگان سازمان ملل، جامعه اقتصادي کشورهاي غرب آفريقا موسوم به «اکوواس»، اتحاديه آزادي‌هاي مدني آمريکا موسوم به «ACLU»، رائف بدوي، وبلاگ نويس عربستان سعودي در فهرست نامزدهاي جايزه صلح نوبل بودند. بنا بر وصيت آلفرد نوبل، اين جايزه به کسي اعطا خواهد شد که بيشترين کوشش را در راه برادري ملل، انحلال يا کاهش ارتش‌ها يا تشکيل و ترغيب کنفرانس‌هاي صلح، صرف کرده باشد.

سال گذشته جايزه نوبل صلح به "خوان مانوئل سانتوس"، رئيس جمهور کلمبيا، اهدا شد. کميته جايزه نوبل در نروژ اعلام کرده بود که سانتوس جايزه نوبل صلح را به پاس تلاش‌هايش براي پايان دادن به جنگ در کشورش سزاوار دريافت اين جايزه ديده است.در برخي موارد انتخاب‌هاي کميته صلح نوبل با انتقادهايي هم روبرو بوده است. از جمله اعطاي اين جايزه به خانم آونگ سان سوچي، وزير خارجه کنوني ميانمار و رئيس غيررسمي‌دولت اين کشور. سان سوچي به دليل مبارزات مسالمت‌آميزش عليه نظاميان حاکم بر ميانمار، سال ۱۹۹۱ به دريافت اين جايزه نائل آمد. ولي با سکوت فعلي او در برابر جناياتي که در ميانمار عليه اقليت مسلمان روهينگيا در جريان است تقاضا براي پس‌گرفتن اين جايزه از او افزايش يافته است. اعطاي جايزه نوبل به باراک اوباما و هنري کسينجر و برخي شخصيت‌هاي ديگر نيز بدون انتقاد نمانده است.جايزه صلح نوبل يکي از پنج جايزه نوبل است که حدود يک ميليون و صد هزار دلار (۹۴۰ هزار يورو) ارزش دارد. اعلام نام برنده اين جايزه بر خلاف ۴ جايزه ديگر نه در استکهلم، در اسلو (پايتخت نروژ) اعلام مي‌شودجايزه صلح نوبل براي اولين بار در سال ۱۹۰۱ اعطا شد.

روزنامه انگليسي اينديپندنت در گزارشي فهرست همه کشورهاي داراي تسليحات هسته‌اي و تعداد بمب‌هاي اتمي‌موجود در زرادخانه‌هاي آن‌ها را منتشر کرد. در اين گزارش آمده تعداد کل بمب‌هاي جهان 14 هزار و 995 بمب است. کشورهايي همچون فدراسيون روسيه، ايالات متحده‌امريکا، کره شمالي، چين، پاکستان، انگليس و کره شمالي کشورهايي هستند که بمب اتم دارند . آمريکا با مجموع 6 هزار و 800 بمب اتمي‌در جايگاه دوم قرار گرفته است. فرانسه (با 300 بمب هسته‌اي)، چين (با 270 بمب هسته‌اي)، انگليس (با 215 بمب هسته‌اي)، پاکستان (با 140 بمب هسته‌اي) و هند (با 130 بمب هسته‌اي) به ترتيب در جايگاه‌هاي بعدي قرار دارند. ايالات متحده‌امريکا تنها کشور استفاده کننده از سلاح هسته اي بوده که با پرتاب بمب اتم در "هيروشيما"و "ناکازاکي" ده‌ها هزار نفر را کشت.کشور اولي‌که دارنده سلاح هسته اي است؛ فدراسيون روسيه بوده که برآوردهاي رسانه اي نشان مي‌دهد اين کشور 7 هزار بمب اتم توليد کرده و يک رقابت تاکتيکي بين "مسکو" و "واشنگتن" برسر توليد بمب اتم وجود دارد.کشور سومي‌که داراي بيشترين سلاح هسته اي است ؛ فرانسه نام دارد که قريب به 300 کلاهک هسته اي داشته و البته مقامات "اليزه" هم شديدا با دستيابي کشورهاي در حال توسعه به "بمب اتم" مخالف هستند. علاوه براين کشورهايي همچون جمهوري خلق چين، انگليس، پاکستان و هند با به ترتيب ؛ 270، 215، 140، 130 در رتبه‌هاي بعدي قرار دارند. کره شمالي هم جز کشورهايي است که با 60 "بمب اتم" در زمره مهمترين کشورهاي دارنده سلاح هسته اي قرار دارد. "کيم جونگ اون" رهبر کره شمالي معتقد است ، توسعه سلاح‌هاي اتمي‌امنيت ملي اين کشور را تضمين مي‌کند.به گزارش روزنامه گاردين هند، پاکستان و رژيم صهيونيستي مهم‌ترين دارندگان بمب اتمي‌در منطقه هستند که پيمان منع تکثير سلاح‌هاي هسته‌اي را نيز امضا نکرده‌اند. رژيم صهيونيستي در اواخر دهه 1960 يک نمونه بمب اتمي‌ابتدائي توليد کرد و اکنون تخمين زده مي‌شود که بالغ بر نيم تن پلوتونيوم و مقدار نامشخصي اورانيوم غني‌شده کافي براي ساخت سلاح ذخيره کرده است. پلوتونيوم ذخيره شده توسط اسرائيل از مجموع پلوتونيوم پنج قدرت برتر هسته‌اي بيشتر است.

 به گفته موسسه پژوهش‌هاي سوئد اسرائيل هشتاد بمب هسته‌اي دارد. اين در حالي است که رژيم صهيونيستي به سياست مبهم خود در اين زمينه ادامه مي‌دهد. اسرائيل از زماني که نيروگاه "ديمونا" در اواسط دهه پنجاه را ساخته است داشتن سلاح هسته‌اي را نه تائيد و نه رد مي‌کند. هند با آزمايش اتمي‌سال 1974 در صحراي "راجستان" به باشگاه کشورهاي هسته‌اي پيوست و گمان مي‌رود اين کشور در حال حاضر ده‌ها بمب اتمي‌در دست داشته باشد. اين اقدام هند موجب شد پاکستان نيز اقدام به توليد سلاح هسته‌اي نمايد.  عراق در زمان "صدام حسين" جهت توليد سلاح هسته‌اي تلاش کرد؛ اما ناکام ماند. ليبي نيز تجهيزات لازم براي توليد بمب را خريده بود اما دست از کار کشيد. از همچنين ژاپن مواد شکافت‌پذير کافي و دانش اين کار را در اختيار دارد و ساخت بمب براي آلمان هم چندان دشوار نيست. کارشناسان برآورد مي‌کنند که حدود 25 کشور براي دست‌ يابي به سلاح هسته‌اي تلاش نموده‌اند. گفته مي‌شود چند کشور ديگر از جمله برزيل، آرژانتين، ليبي، الجزاير، عربستان سعودي نيز داراي برنامه‌هاي جاه‌طلبانه‌ هسته‌اي هستند.