تریدینگ فایندر

وقتی آقای غیرقابل‌پیش‌بینی، پیش‌بینی می‌شود

ترامپ ۲۰۱۸ در برابر پنج سوال
نایال استناج
سال اول ترامپ در کاخ سفید، همانند شخصیت خود او پیش‌بینی‌ناپذیر و پرسروصدا بود. هیچ نشانه‌ای هم نیست که او قصد تغییر رویه داشته باشد؛ اما حالا که او سال دومش را آغاز می‌کند باید منتظر چه باشیم؟
آیا او برای انتخابات میان‌دوره وارد صحنه کارزار می‌شود؟
تریدینگ فایندر


ترامپ برخلاف همه پیش‌بینی‌ها بدون هیچ سابقه‌ای در اولین نامزدی خود به ریاست‌جمهوری راه پیدا کرد؛ اما تلاش‌های او برای استفاده از محبوبیتش به نفع دیگر نامزدها در طول سال ۲۰۱۷ نتایج یکسانی نداشت. این موضوع بیش از هر چیز در آلاباما مشخص شد. او ابتدا در انتخابات اولیه جمهوری‌خواهان از لوتر استرنج حمایت کرد که شکست خورد. سپس در انتخابات اصلی حامی روی مور شد. گزارش‌هایی نشان می‌دهد که مشاوران او توصیه‌ای خلاف این تصمیم به او داشتند. حمایت ترامپ از روی مور نیز به نتیجه‌ای نرسید و او شاهد شکست مور به داگ جونز دمکرات در ایالتی شد که ترامپ در ۲۰۱۶ با فاصله ۲۸ درصدی برده بود.
ترامپ در میان رای‌دهندگان به طور کلی محبوب نیست اما بین رای‌دهنده‌های جمهوری‌خواه بسیار محبوب است. این حقیقت، قضاوت درباره تاثیر مثبت یا منفی حضور ترامپ در کارزار نامزدهای جمهوری‌خواه را پیچیده می‌کند. ممکن است ترامپ مشارکت را در پایگاه رای جمهوری‌خواه بالا ببرد، اما به همان میزان هم ممکن است باعث برانگیخته‌شدن مخالفان شود.
با شاخص حمایت کلی‌اش که در میانگین سایت RealClearPolitics فقط ۳۹.۸ درصد است، ترامپ ممکن است برای رای‌دهنده‌های میانه نیز دافعه ایجاد کند.
آیا اعتماد او به تیم وکلایش پابرجا می‌ماند؟
زمانی که کاخ سفید به دنبال محدودنگه‌داشتن ضربه سیاسی حاصل از اتهام تبانی با روسیه بود، ترامپ یک تیم وکلای جداگانه و شخصی برای رسیدگی به این موضوع وارد ماجرا کرد. در ماه‌های اخیر، سه وکیل برای پاسخ‌گویی در تحقیقات بازپرس ویژه، رابرت مالر، پیش آمده‌اند: تای کاب، جان داود و جی سکولو. کاب مشخصاً روی این تاکید داشته که تحقیقات مالر به پایان خود نزدیک می‌شود. او یک بار ادعا کرد که ماجرا تا زمان عید شکرگزاری [چهارمین پنج‌شنبه ماه نوامبر، ماه یازدهم سال گذشته] تمام خواهد شد یا در بدترین حالت تا پایان سال. بسیاری از کارشناسان حقوقی اما این را احتمال واقع‌بینانه‌ای نمی‌دانستند. حدس خیلی‌ها این بود که هدف کاب از این قول‌ها آرام نگه‌داشتن رئیس‌جمهور و بازداشتن او از اقدامات عجولانه مانند تلاش برای اخراج مالر است.
اما باید پرسید اگر تحقیقات در ۲۰۱۸ نیز همین طور ادامه پیدا کند، صبر ترامپ تا کجا دوام می‌آورد؟ و سوال دیگر اینکه آیا او به همین راهبرد که وکلایش قول همکاری با مالر بدهند و متحدان سیاسی‌اش به مالر حمله کنند، وفادار می‌ماند؟ ترامپ هفته گذشته در مصاحبه با نیویورک‌تایمز گفت فکر می‌کند مالر «عادلانه» رفتار خواهد کرد. این اظهارات بعضی از ناظران را غافلگیر کرد؛ اما همچنان به نظر محتمل می‌رسد که ترامپ به زودی رویکرد تقابلی‌تری اتخاذ کند.
آیا او دست همکاری به سوی دمکرات‌ها دراز می‌کند؟
یکی از عجیب‌ترین بخش‌های سال اول ترامپ در کاخ سفید رابطه متغیرش با «چاک و نانسی»، چاک شومر، رهبر اقلیت سنا و نانسی پلوسی، رهبر اقلیت مجلس نمایندگان بود. ترامپ در ماه سپتامبر با توافقی که بر سر بودجه دولت و سقف بدهی با دمکرات‌ها داشت، همکاران جمهوری‌خواهش را شوکه کرد. پس از این توافق او دیداری با شومر و پلوسی داشت. دو رهبر دمکرات‌های کنگره در نتیجه این جلسه به این باور رسیده بودند که در حال دست‌یابی به توافقی برای تصویب حمایت‌های رئیس‌جمهور سابق از برنامه «داکا» هستند؛ اما با فاصله‌ای کوتاه موضع کاخ سفید به اصرار بر این نکته تبدیل شد که چنین قطعیتی درباره قوانین مهاجرت در کار نیست. با گذشت زمان نیز ترامپ دوباره به موضعی ستیزه‌جویانه در قبال شومر و پلوسی و دمکرات‌ها به طور کلی بازگشت.
برنامه‌های تقنینی جمهوری‌خواهان گزینه‌هایی دارد که پتانسیل جذب حمایت دمکرات‌ها را نیز دارند. در کنار رسیدگی به بحث قانون داکا، واضح‌ترین مثال در این زمینه بودجه عمرانی است. بعضی از دمکرات‌های ایالات قرمز [ایالاتی که بیشتر گرایشات محافظه‌کارانه و جمهوری‌خواه دارند] نیز حاضر به بررسی کاهش بعضی محدودیت‌های مقرراتی در قانون داد-فرنک هستند.
اما آیا رئیس‌جمهور تلاشی صادقانه برای همراه‌داشتن دمکرات‌ها خواهد کرد؟ و اگر چنین کند، با توجه به عداوت بخش‌های گسترده پایگاه رای دمکرات‌ها، آیا آنان به تلاش او پاسخ خواهند داد؟
قدم بعدی او در سیاسی خارجی چیست؟
رویکرد «اول آمریکا»ی ترامپ در سیاست خارجی، هواداران او را خوشحال کرده اما منتقدان و بخش‌های گسترده‌ای از ساختار مستقر سیاست خارجی را به خشم آورده است. گرایش او به استفاده از ادبیاتی نامانوس و بی‌سابقه، از قبیل کاربرد عبارت «مرد موشکی کوچولو» خطاب به کیم جانگ اون، جامعه جهانی را نیز برآشفته است؛ اما اقدامات او گاهی چندین درجه از ادبیاتش نرم‌تر بوده اند. او از تایید پایبندی ایران به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ خودداری کرد، اما زیر توافق هم نزد. او از موضع مخالفش در قبال ناتو که آن را «منسوخ» خوانده بود عقب کشید و اقداماتش در بحث تجارت، در رابطه با چین و معاهده «نفتا» آن طور که بعضی توقع داشتند شدت نداشته.
بیشتر این مسائل در سال ۲۰۱۸ نیز اهمیت خود را حفظ می‌کنند و بحران‌های بین‌المللی جدید هم حتماً پیش خواهند آمد. باید دید ترامپ برای هماهنگ‌کردن اقدامات با سخنانش تا چه حد پیش خواهد رفت.
آیا او پایگاه رای خود را نگاه خواهد داشت؟
با وجود ضعف شاخص حمایت ترامپ، یک نکته امیدوارکننده همچنان برای کاخ سفید باقی است. نظرسنجی‌ها یکی بعد از دیگری نشان می‌دهند حدود ۳۵درصد از رای‌دهنده‌ها همچنان در کنار او هستند، علی‌رغم تمام آشوب و طوفانی که افق ترامپ را در سال ۲۰۱۷ غبارآلود می‌کرد.
ترامپ عاجزانه به حفظ این پایگاه احتیاج دارد. او پیروزی خود در انتخابات را، به‌خصوص در ایالت‌هایی مانند پنسیلوانیا، ویسکانسین و میشیگان، از آن‌ها می‌داند. او با ورود به بسیاری از بحث‌های حساس اجتماعی، هواداران وفادارش را کنار خود نگه داشته، به طور مداوم رسانه‌ها را هدف قرار داده، بابت زانوزدن بازیکنان NFL در اعتراض به بی‌عدالتی نژادی به آن‌ها حمله کرده و اظهاراتی به‌شدت جنجالی درباره خشونت نژادی در شارلوتزویلِ ویرجینیا به زبان آورده.
ترامپ اغلب مدعی است که مشغول عمل به شعار کارزار انتخاباتی‌اش است: «دوباره آمریکای بزرگ». او در این زمینه به طور ویژه به عملکرد موفق اقتصادی اشاره می‌کند. آمار بیکاری به روند نزولی ادامه می‌دهد، بازار بورس اوج گرفته و رشد اقتصادی کلی نیز پایدار بوده است.
اما این‌ها به این معنی نیست که سود این آمار به کسانی که ترامپ را انتخاب کردند می‌رسد، به‌خصوص به رای‌دهنده‌های طبقات پایین اقتصادی‌اجتماعی که از چنددهه کسادی درآمد و روند معکوس صنعتی‌سازی رنج می‌برند. شاید هواداران سفت و سخت ترامپ هیچ وقت باور خود به ترامپ را از دست ندهند؛ اما اگر تعدادی قابل‌توجه از آن‌ها به این نتیجه برسند که او آنچنان که امیدوار بوده‌اند، تحول ایجاد نکرده، او دچار دردسرس جدی خواهد بود.
منبع: TheHill
تریدینگ فایندر