عفرین، استالینگرادی دیگر

ترکیه امروز وارد بیست‌و‌هفتمين روز درگیری‌اش در کانتون عفرین شد و باتوجه به بمباران‌های پی‌در‌پی و به کمک نیروهای مزدورش توانسته چند روستای مرزی را تصرف کند. در واقع این علاوه بر پیروزی صوری و ظاهری، بیشتر یک شکست نظامی و سیاسی برای دومین قدرت ناتو محسوب شده که اردوغان در ابتدا می‌گفت آن را سه ساعته اشغال می‌کنیم. در مدت این 27روز، همه ما شاهد رویارویی و یک دفاع بی‌نظیر از سوی یگان‌های مدافع خلق(ی‌پ‌گ) بودیم که نشان‌دهنده عزم وا راده این نیروها و به‌ویژه مردم عفرین است که از کوچک تا بزرگ، همه همصدا و همدل در برابر دشمن ایستاده و جانانه دفاع می‌کنند. ایستادگی نیروها و مردم عفرین، این شهر را به الگوی مقاومت همچون کوبانی، ویتنام و استالینگراد تبدیل کرده است. اگر بخواهیم این جنگ را تحلیل کنیم، هیچ‌کدام از معیارهای لازم و قواعد قانون و بین‌الملل را دارا نیست. اول اینکه تجاوز آشکار کشوری به مرزهای یک کشور دیگر است، دوم اینکه کاملا جنگی نابرابر است، چون دومین قدرت ناتو و پنجمین ارتش دنیا دربرابر گروهی اندک و شهری کوچک مانند عفرین قرار گرفته که قابل قیاس با ترکیه نیست، سوم اینکه ترکیه ادعا می‌کند که با هدف جنگ با داعش وارد خاک سوریه شده، درحالی‌که(ی‌پ‌گ) به عنوان دشمن سرسخت داعش تلقی شده و آن‌ها بودند که پایتخت داعش(رقه) را از لوث این نیروها پاك کردند و نکته جالب‌ ماجرا آنجاست که اکثر شکست‌خورده‌های داعش در رقه و دیرالزور به نام ارتش آزاد سوریه، متحد ترکیه شده‌اند و در جنگ علیه کردهای سوریه نقش دارند، چهارم اینکه تنها جای امن سوریه، مناطق تحت تسلط یگان‌های مدافع خلق و مناطق مرزی آن با ترکیه بوده است؛درحالی‌که اردوغان این مناطق را ناامن تلقی کرده و آن را در تضاد با امنیت خود می‌داند. حالا اگر همه این موارد را درست تلقی کنیم، بازهم شکست از آن اردوغان و حزب حاکم (آک‌پ) هست، چون باتوجه به پیش‌بینی‌‌ای که اردوغان کرده بود، نه تنها نتوانست سه‌ساعته عفرین را تصرف کند، بلکه اینک نزدیک به چهارهفته است که درگیر این جنگ شده است. از طرف دیگر باتوجه به فرسایشی شدن این جنگ، هزینه آن نیز برای ترکیه بیش‌از پیش شده و وجهه داخلی و بین‌المللی این کشور روزبه‌روز خدشه‌دار می‌شود، به‌طوری كه رابطه ترکیه با آمریکا و برخی کشورهای اروپایی بر سر همین موضوع، به بحرانی‌ترین مرحله خودش رسیده است. در داخل هم هر روز نارضایتی‌ها درباره اردوغان و حزبش بیشتر شده و مردم آزادی‌خواه و صلح‌طلب ترکیه از سیاست‌های مزورانه و نژادپرستانه او به ستوه آمده‌اند. این نکته نیز حائز اهمیت است که اگر این جنگ فرسایشی شود، به‌گونه‌ای دامنگیر خود ترکیه نیز می‌شود، چون نزدیک به یک‌سوم جمعیت ترکیه کرد هستند که باتوجه به ناعدالتی و فضای اختناقی که اردوغان در این کشور علیه آن‌ها و بقیه مخالفان حاکم کرده، هر لحظه باید شاهد تحولاتی اساسی در این کشور باشیم.