مغز‌ها را فراری می‌دهیم

چند روز پیش دانشجویان دانشگاه شریف پس از مدت‌ها جای آنکه از سخنرانی‌های داغ سیاسی به وجد بیایند، پای سخنرانی جنجالی دکتر مهدی گلشنی، استاد صاحب‌نام دانشگاه صنعتی شریف میخ‌کوب شدند. این سخنرانی حالا چند روزی است که نقل محافل در دانشگاهی شده که آن را «ام.آی.تی» ایران می‌خوانند. گلشنی در دانشگاه شریف یک برند مهم از اساتید تاثیرگذار محسوب می‌شود. کسی که پای فلسفه را به این دانشگاه صنعتی و مهندسی باز کرد و با پایه‌گذاری گروه فلسفه علم در دانشگاه شریف، فتوحات این دانشگاه در زمینه علوم را گسترش داد. حالا او به‌عنوان رئیس مرکز فلسفه علم دانشگاه شریف، ۲۵ بهمن امسال مهمان دانشجویان در آمفی‌تئاتر این دانشگاه بود و صحبت‌های مهمی را ایراد کرد که هرکدام می‌تواند مصداقی از آنچه که امروز در دانشگاه‌های ایران در حال رخ دادن است، باشد. صحبت‌های جنجالی این استاد دانشگاه شریف حالا در این دانشگاه و میان دیگر فعالان این حوزه دست و به دست می‌شود و هم‌زمان این سوال مطرح می‌شود که آیا انتقاداتی که گلشنی به وضعیت کنونی دانشگاه شریف وارد کرده است، به دیگر دانشگاه‌های ایران نیز قابل تسری است؟ پاسخ می‌تواند به احتمال زیاد مثبت باشد. او در این سخنرانی به چند نکته اصلی اشاره کرد؛ توجه بیش از حد در دانشگاه‌های ایران به کمیت‌هایی مانند مقالات علمی و تبدیل شدن مقالات به ملاکی برای جذب و ارزش‌گذاری اساتید دانشگاه که تقریبا در تمامی دانشگاه‌های ایران مصداق دارد. علاوه بر این عجله برای بازنشسته کردن اساتید دیگر مساله‌ای بود که در این سخنرانی به آن پرداخته شد و هم‌زمان مصادیق بسیار زیادی در دانشگاه‌های ایران دارد. نکته دیگر درباره پردیس‌های پولی در دانشگاه‌های مطرح دولتی است؛ در حال حاضر دانشگاه‌های تهران، امیرکبیر، علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی، خواجه نصیر، شهید بهشتی، علم و صنعت، علامه طباطبایی و... که در زمره دانشگاه‌های با کیفیت ایران محسوب می‌شود پردیس‌های پولی دارند و هم‌زمان در حال کسب درآمد و جذب دانشجویان پولی هستند. همچنین او در سخنرانی خود به نکته مهمی هم اشاره کرد: «فرار مغزها عبارت درستی نیست، فراردهی مغزها درست است. برخی در این کشور و دانشگاه طوری با دانشجو برخورد می‌کنند که جوانان از این کشور فراری می‌شوند.» نکته‌ای که به جرات می‌توان آن را در بسیاری از دانشگاه‌های ایران مشاهده کرد. به گزارش خبرآنلاین، هشدار گلشنی نه‌تنها برای دانشگاه صنعتی شریف، بلکه هشداری برای تمامی دانشگاه‌ها و مجموعه آموزش‌عالی ایران است.