برجام ملی نیاز امروز کشور

اگر خواسته شود از اصلاح‌طلبی تعریف قابل قبول و مورد اتفاق همه اصلاح‌طلبان ارائه شود، باید اذعان داشت اصلاح‌طلبان به دنبال چه هستند. اصلاح‌طلب می‌خواهند وضع موجود را به‌طور کامل رصد کرده، معایب، کاستی‌ها و کمبودهای موجود در عرصه دولت و جامعه مدنی، اقتصاد و فرهنگی مطلع شده و با وضع مطلوب مد نظر خود قیاس نمایند. اصلاح‌طلب به دنبال آن است که با توجه به ظرفیت‌ها و امکانات موجود به چه نحوی می‌تواند به سمت وضعیت مطلوب حرکت کند. اصلاح‌طلب وضع موجود را بر اساس پارامترهای مشخص به سمت وضعیت مطلوب به شکل قابل قبولی هدایت می‌کند. مباحث مورد مطالبه اصلاح‌طلبان را می‌توان به چهار بخش تقسیم کرد: 1-ایجاد شفافیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی. 2-قانونگرایی و رعایت حقوق همه شهروندان از جمله مخالفان و منتقدان و احترام به آرا و عقاید. 3-گردش آزاد اطلاعات. 4- آزادی عقیده و رعایت حقوق تمام اقلیت‌های سیاسی، دینی و اجتماعی. اگر مکانیزم‌های رسیدن به جامعه مدنی موجود باشد و پیگیری این موارد اصلاح‌طلبی نام بگیرد آنگاه می‌توان اشخاصی که به این اصول پایبند هستند و این اصول را پیگیری می‌کنند، اصلاح‌طلب نامید اما زمانی که در چارچوب این اصول حرکت نکنند، حتی اگر به عنوان اصلاح‌طلب شناخته شده باشند، در حقیقت اصلاح‌طلبی گام برنمی‌دارند. اصلاح‌طلب همواره سعی دارد وضعیت را در جهت بهتر شدن تغییر دهد. ممکن است در مواردی دیده ‌شود که اختلاف نظری پیش بیاید، به طور مثال می‌گویند مردم به خیابان‌ها آمده‌اند و علیه وضعیت موجود اعتراض می‌کنند، اصلاح‌طلبان در پاسخ می‌گویند که ما با تظاهرات مردم در چارچوب قانون اساسی، نه تنها مخالف نیستیم بلکه حمایت هم می‌کنیم. بعد گفته می‌شود که این اعتراضات خساراتی هم به همراه داشته است. پاسخ این است که باید قبل از آنکه انباشت مطالبات و هیجانات به وجود بیاید، شرایطی فراهم می‌شد تا صدای مردم شنیده شود. اما وقتی کار به جای باریک کشیده می‌شود دیگر اصلاح‌طلبان می‌گویند ما با این نوع رفتار ساختارشکنانه مخالفیم. در چنین وضعیتی عده‌ای می‌گویند اینها اصلاح‌طلب حاکمیتی هستند و یا اصلاح‌طلبان محافظه‌کار شده‌اند. تفاوت بین اصلاح‌طلب حاکمیتی و اصلاح‌طلب غیرحکومتی معنا ندارد. در واقع اصلاح‌طلب کسی است که تمام تلاش خود را به‌کار می‌گیرد تا وضع عمومی کشور را، چه در دولت و چه در جامعه رو به بهبود پیش برده و سعی نماید در تمام عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی گامی به جلو بردارد. البته برای چنین حرکتی، توجه به امکانات بسیار حائز اهمیت است. عده‌ای بر این عقیده هستند که رئیس جمهور هرچند که با حمایت اصلاح‌طلبان در انتخابات پیروز شد، اما رفتار اصلاح‌طلبانه از خود نشان نمی‌دهد و مسبب این وضعیت اصلاح‌طلبان هستند. این درست است البته در جایی که ما شاهد باشیم که رئیس‌جمهور توسعه‌گرا عمل نمی‌کند و به حقوق اجتماعی توجهی ندارد، به ابزارهای قانونی بی‌تفاوت است و درگیر تعاملات غیرمتعارف سیاسی است، با این وجود اصلاح‌طلبان سکوت اختیار می‌کنند و به حمایت خود از ایشان ادامه می‌دهند، در این صورت تقصیر بر گردن اصلاح‌طلبان است و به‌طور قطع باید در این خصوص مورد انتقاد قرار گیرند. اما باید جانب انصاف را رعایت نمود و امکانات موجود یک دولت را هم در نظر داشت. قرار نیست دولت روحانی به جنگ دیگر جریان‌های سیاسی برود و دیگر سلایق سیاسی را از بین ببرد. نیاز امروز ما برای رشد و توسعه همه‌جانبه کشور این است که با دیگر جریان‌های سیاسی تعامل داشته باشیم و آنها را از نظرات خود آگاه سازیم. باید دیگران را با خود همراه کرد و همان‌طور که در عرصه بین‌الملل به یک برنامه جامع اقدام مشترک رسیدیم در عرصه داخلی نیز به یک برجام ملی دست بیابیم. البته در برجام طرف مقابل به تعهدات خود عمل نمی‌کند و بدعهدی می‌کند، اما جهان امروز این بدعهدی را به حساب ما نمی‌گذارد و امتیاز منفی در سیاست طرف مقابل محسوب می‌شود. در عرصه داخلی هم باید با تمام جریان‌های سیاسی داخلی یک برنامه مشترک تنظیم نموده که در آن حقوق همه افراد جامعه در نظر گرفته شود و درست همانند چیزی که در برجام اتفاق افتاده و مردم دنیا خود شاهد بدعهدی‌ها و کارشکنی‌های آمریکا هستند، اگر پس از این برجام ملی شخص یا جریان سیاسی خاصی برخلاف این طرح عمل نمود و در راه توسعه ملی خللی ایجاد کرد، آن هنگام مردم خود شاهد خواهند بود که چه افرادی مانع از رشد و تعالی کشور می‌شوند. باید کشور را به سمتی هدایت کنیم که حقوق همه آحاد جامعه و جریان‌های سیاسی و همچنین تمام سلایق رعایت شود. در چنین حالتی است که می‌توان مدعی باشیم به سمت جامعه مدنی و توسعه کشور در حرکت هستیم.
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب