مدیریت کنشی برای بحران‌های اجتماعی

حادثه خیابان پاسداران و حواشی ناشی از آن، قطع نظر از برآیندهای رسانه‌ای که در داخل و خارج از کشور به همراه داشت، واکنش برخی از مسئولان کشور از جمله ریاست محترم جمهور و ریاست محترم کمیسیون امنیت ملی را به همراه داشت که نشان دهنده نگاه آسیب شناسانه به حوادثی از این دست می‌باشد. در این میان سه موضوع بیان شده از اهمیت بالایی برخوردار است. قطع نظر از آنکه هم دراویش و هم تمام افرادی که به نوعی با حقوق بشر و شهروندی سر و کار دارند، این گونه اقدام غیرمتعادل و غیرمتعارف را موجب صدمات جانی و مالی فراوانی به افراد حاضر از جمله نیروی انتظامی و مردم می‌دانند و به نظر می‌رسد که حتی طرفداران دراویش نیز از چنین اقدامی حمایت نکرده‌اند، مع‌الوصف بسترساز وقوع حادثه‌ای شد که می‌تواند در فرآیند استحاله شرایط مورد توجه و از لحاظ الگوبرداری به دقت مورد مطالعه قرار گیرد. اما سه واکنش متفاوت در خصوص این موضوع در تطبیق با آسیب شناسی این‌گونه حوادث قابل توجه و اعمال نظر است. هر دو مسئول اجرایی و تقنینی ضمن تاکید بر حفظ امنیت دراویش و اینکه مشکلی با آنان وجود ندارد، تاکید داشته‌اند که باید امنیت افرادی که در کشور زندگی می‌کنند با حفظ امنیت برای آنان و احترام به تنوع افکار و لحاظ افتراق فرهنگی و فکری و تکثر در میان مردم تامین شود. در این زمینه آقای رئیس‌جمهور مطلبی را مورد اشاره قرار دادند که از لحاظ آسیب شناسی بسیار مهم و درحقیقت بسترساز ارزیابی و دریافت چرایی و چگونگی وقوع این حوادث است. آقای دکتر روحانی کندوکاو برای بررسی وقوع این حوادث را مورد تاکید قرار دادند و این امر نشان می‌دهد که مسئولان کشور نه تنها درخصوص این حادثه بلکه سایر حوادث اجتماعی قبل از اینکه صرفا براساس پندارهای سنتی تدابیر لازم برای مدیریت چنین حوادثی را اعمال کنند، باید به بررسی و آسیب‌شناسی چگونگی وقوع این حوادث پرداخت. از لحاظ جرم‌شناسی و جامعه‌شناسی جنایی هیچ اقدام و حادثه اجتماعی بروز نمی‌کند مگر اینکه با لحاظ رابطه علت و معلولی، عوامل و مولفه‌هایی در این زمینه وجود داشته باشد. این عوامل گاه تحت تاثیر عوامل خارجی یا به علت ناکارآمدی مدیریت در بخشی از امور، مشکلات اقتصادی و فرهنگی از جهت دیگر، می‌تواند براساس مطالعات میدانی مورد رصد قرار گیرد.
ادامه صفحه 16