روزنامه آفتاب یزد
1396/12/28
از فرافکنی تا تقلیل یک اشتباه
در هفته گذشته، استیضاح سه وزیر کابینه برگزار شد و البته هر سه وزیر، مجددا رای اعتماد اکثریت نمایندگان مجلس را به دست آوردند.در جلسه روز دوم استیضاح‌ها که اختصاص به استیضاح وزیر جهاد کشاورزی داشت، تذکر نمایندگان توسط دکتر «اکبر رنجبرزاده» عضو هیات رئیسه مجلس قرائت شد و در آن تذکر، برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی نسبت به اقدامات «دانشگاه سوربن» پاریس و «موزه لوور» پاریس انتقاد کردند.
آنچه که از موضوعات مطرح شده در این جلسه‌ها‌ی استیضاح، بازتاب عمومی پیدا کرد کسب رای اعتماد مجدد و مسائل
مطرح شده توسط استیضاح کنندگان نبود بلکه نحوه خواندن آن تذکر بود و همین نحوه قرائت تذکر نمایندگان بود که اصل موضوع را به حاشیه برد. آنچه که در زمان قرائت تذکر نمایندگان مجلس توسط دبیر هیئت رئیسه مجلس شورای ملی اتفاق افتاد، تفاوت دارد با اقداماتی که تلاش برای اظهار فضل بوده است توسط شوکت الملک جهانبانی (نماینده مجلس شورای ملی در دهه 1340) و عباس جدیدی(کاندیدای ریاست فدراسیون کشتی در آذرماه 1396).
**
از جهانبانی تا جدیدی
شوکت الملک جهانبانی متولد 1286 یا 1287 شمسی بوده و دیپلم متوسطه داشته است. او در اوایل دهه 40 رئیس کمیته بانوان حزب ایران نوین بوده و در دوره‌ها‌ی 21، 22 و 23 مجلس شورای ملی به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس حضور داشت یعنی از سال‌ها‌ی 1342 تا 1354 شمسی و در دوره هفتم مجلس سنا که از سال 1354 شروع شد، به عنوان سناتور فعالیت کرد.
شوکت الملک که از نوادگان فتحعلی شاه قاجار بوده در دهه 1340 شمسی و پس از اقدامات رفرمیستی محمدرضا شاه در قالب انقلاب سفید، در یک سخنرانی از اقدامات شاه تمجید کرده و درصدد بوده بگوید: «شاهنشاه سَنَد رقیّت ملت را پاره کرد» ولی طبقه اطلاعات موجود، سَنَد رقیّت را به اشتباه به صورت «سِنِدِرقیت» خوانده است. با این حال او مدرک دیپلم داشته و آن نوع اظهار فضل که با اشتباه همراه شده، در تاریخ ثبت شد. در مورد دوم عباس جدیدی کشتی گیر سابق و عضو شورای سابق شهر تهران، برای کسب رای و تصدی ریاست فدراسیون کشتی تلاش کرد و فیلم آن نیز منتشر شد. جدیدی، در سخنرانی خود که به نوعی همراه با اظهار فضل بوده است به جای استفاده از اصطلاح رایج «فرصت‌ها»، در مجمع فدراسیون کشتی عینا از معادل انگلیسی این کلمه یعنی «آپارچونیتیوز» استفاده کرد و این تلاش، فقط خنده را بر لب‌ها‌ی حاضران و البته بینندگان کلیپ سخنرانی خود نشاند. عباس جدیدی که لیسانس و فوق لیسانس رشته حقوق دارد، در عین حال نتوانست با این سخنرانی، از اعضای مجمع انتخاباتی انتخاب رئیس فدراسیون کشتی، حتی یک رای کسب کند و رقیب اوـ رسول خادم ـ با 100 رای پیروز انتخابات شد.
سختی‌ها‌ی بالاتر نشستن
اما حکایت دکتر اکبر رنجبرزاده. رنجبرزاده که متولد سال 1345 است، در دانشگاه علوم پزشکی همدان، دکترای پزشکی دریافت کرد و در انتخابات دوره هشتم مجلس با 15 هزار رای، نماینده مردم اسدآباد شد.
در انتخابات مجلس نهم، رنجبرزاده برنده نشد. اما او در آذر ماه سال 1392 توسط دکتر محمود مهرمحمدی (رئیس دانشگاه فرهنگیان) به عنوان مشاور رئیس دانشگاه و در ادامه به عنوان معاون توسعه مدیریت و منابع دانشگاه فرهنگیان منصوب شد.
در انتخابات دوره دهم، رنجبرزاده با 19 هزار رای به عنوان یک اصولگرا به مجلس راه پیدا کرد و در خرداد 1395 و خرداد 1396یعنی دو بار، در انتخابات هیئت رئیسه مجلس شرکت کرد و با رای نمایندگان به عنوان دبیر هیئت رئیسه مجلس برگزیده شد.
می دانیم که هیئت رئیسه مجلس، در اداره و سمت و سو دادن به نحوه و چگونگی اداره پارلمان ایران، نقش کلیدی دارد.
**
عصر وسایل ارتباطی
به طور طبیعی فردی که دو بار(و نه یک بار و شاید ناخواسته) برای بالا نشینی و عضو هیات رئیسه مجلس شدن، تلاش کرده است قاعدتا باید یک مقدار تمرین مدارا داشته باشد و گفتار و رفتار خود را کنترل کند که وقتی به اصطلاح دچار تپق زدن و سوتی کلامی میشود و در عرصه عمومی این سوتی کلامی انتشار وسیع پیدا می‌کند، برآشفته نشود. به هر روی وقتی یک نماینده مجلس، می‌کوشد که در اداره مجلس و زیرمجموعه‌ها‌ی آن نقش داشته باشد و احیانا در رزومه خود عنوان عضویت در هیئت رئیسه مجلس را جای بدهد، باید پی این کار را به تن بمالد و خود را برای هر نوع اتفاق ناگوار احتمالی آماده کند. چرا که سرآمد شدن و بالاتر رفتن نسبت به دیگران نمی‌تواند کاملا بدون هزینه باشد و به تعبیر مولوی: «لاجرم آن کَس که بالاتر نشست/ استخوانش سخت تر خواهد شکست».
**
از نایب رئیسی اتاق دوستی تا موزه لوور
اکبر رنجبرزاده به عنوان نماینده مجلس، در چارچوب نهادهای پارلمانی نایب رئیس گروه دوستی ایران و فرانسه است. رنجبرزاده که «پزشک عمومی» است در انتخابات روز 23 آبان 1395
به عنوان نایب رئیس گروه دوستی ایران و فرانسه انتخاب شد.
گروه‌ها‌ی دوستی پارلمانی با هدف تاثیرگذاری در حوزه‌ها‌ی مختلف و گسترش روابط بین کشورها فعالیت می‌کنند. در این چارچوب، گروه‌ها‌ی دوستی می‌توانند دیپلماسی پارلمانی را فعال کنند و منافع ملی را تامین می‌کنند.
رنجبرزاده به عنوان عضو هیئت رئیس مجلس در جلسه علنی
سه شنبه هفته قبل مجلس، تذکر برخی نمایندگان را خواند و اتفاقا تذکر قرائت شده مربوط به اقدام همان کشوری است که او، نایب رئیس گروه دوستی آن است یعنی گروه دوستی ایران و فرانسه. با تپق‌ها‌ی کلامی نایب رئیس گروه دوستی ایران و فرانسه در صحن علنی مجلس، گویی او به هیچ وجه در عمر خودش کلمه‌ها‌ی سوربن(Sorbonne) و موزه(Museum) و موزه لوور(louvre) را ندیده و در هیچ جا مشاهده نکرده است.
چرا که رنجبرزاده، هم در تلفظ «سوربن» اشکال پیدا کرد و هم در تلفظ «لوور» و هم حتی در تلفظ کلمه «موزه». هر چند که بنا به خبر منتشر شده توسط خبرگزاری متعلق به مجلس(خانه ملت) رنجبرزاده به عنوان نایب رئیس گروه دوستی ایران و فرانسه، در فروردین ماه سال 1396، با «تیری ماریانی» نماینده و دبیر گروه دوستی پارلمانی مجلس ملی فرانسه، دیداری داشته است.
**
فرافکنی علیه دیگران
پس از این که اکبر رنجبرزاده در قرائت تذکر نمایندگان، به نحو نسبتا مطلوبی عمل نکرد در ابتدا اِشکال کار را به دیگری نسبت داد و در همان صحن علنی مجلس به فردی که تذکر نمایندگان را به صورت مکتوب به او(رنجبرزاده) تحویل داده اشاره کرد وگفت: «ایشان اشتباه نوشتند من هم همان را قرائت کردم».
سوالی که پیش می‌آید این است که مگر واژه‌ها‌ی «لوور»، «موزه» و «سوربُن» را به چه صورت نوشته بودند که رنجبرزاده را به اشتباه انداختند و باعث شدند او کلمه سوربن را به صورت «سوربِن» و «سوربُن»، کلمه موزه را به صورت «موضع» و همچنین لوور را به صورت «لوِور»، «لووُر» و «لوور» بخواند.
این در حالی است که از نایب رئیس گروه دوستی ایران و فرانسه انتظار می‌رود فرهنگ و تاریخ و تمدن فرانسه را شناخته باشد و با این شناخت بکوشد در حوزه دیپلماسی پارلمانی با مقامات فرانسوی مذاکره کند و برای کشورمان و مردم ایران، منافع تامین کند. نوع صحبت‌ها‌ی اکبر رنجبرزاده، حکایت از فرافکنی دارد. فرافکنی، رفتاری است که در قالب آن اِشکال و ضعف خودمان را نپذیریم و آن را به دیگری یا دیگران نسبت بدهیم. فرافکنی یک پدیده روانی و ناشی از اضطراب معرفی شده است. ناگفته نماند که اکبر رنجبرزاده، کتابی با عنوان «اصول تعلیم و تربیت کودک» منتشر کرده و یکی از زمینه‌ها‌ی پژوهشی خود را «مهارت‌ها‌ی زندگی و توانمند سازی روانی ـ اجتماعی» برشمرده است. قاعدتا مسئولیت پذیری، باید یکی از مهارت‌ها‌یی باشد که افراد می‌آموزند. در واقعه قرائت تذکر نمایندگان مجلس، رنجبرزاده مسئولیت نحوه نامناسب قرائت کلمه‌ها‌ی سوربن، موزه و لوور را نپذیرفته و تقصیر و اتهام را متوجه دیگری می‌کند.
**
بیانیه پوزش خواهی یا فرافکنی دوباره؟!
در ادامه این ماجرا اکبر رنجبرزاده، نهایتا بیانیه‌ای صادر کرد و دلیل قرائت اشتباه کلمه لوور را «خستگی»، «شلوغی» و «اصرار همکارش برای قرائت تذکر دست نویس و ناخوانا» اعلام کرد و البته با زیرکی، اشتباه در قرائت را به جای سه مورد، به یک مورد یعنی تلفظ اشتباه کلمه «لوور» محدود کرد.
به هر ترتیب بیان تلفظ‌ها‌ی مختلف برخی اماکن معروف فرانسه و در حقیقت تلاش برای یادگیری در صحن علنی شورای اسلامی، خصوصا اگر این یادگیری توسط نایب رئیس گروه دوستی ایران و فرانسه باشد زیبنده و شایسته نیست.
رنجبرزاده در این بیانیه، نهایتا در کنار انبوهی از کلمات توجیه کننده، از هموطنان خود عذرخواهی کرده ولی با این حال، او نخواسته مسئولیت کامل نحوه قرائت تذکر را بپذیرد و قرائت اشتباه را به هیچ وجه ناشی از بی اطلاعی خود از موزه بسیار معروف فرانسه ندانسته است. در همین بیانیه، این عضو هیئت رئیسه مجلس اعلام کرده در انجام امور نمایندگی مجلس کاهلی و سستی نداشته است. علاوه بر این افزوده که به دنبال ضایع کردن حقوق مردم نبوده و به دنبال ثروت اندوزی نیست. دیگر این که رنجبرزاده، در این بیانیه از کلمات «مواجه» و «نامامون» استفاده کرده است. البته منظور او در اصل کلمات «مواجهه» و «نامیمون» بوده و این موضوع نشان می‌دهد که عضو هیئت رئیسه تفاوت مواجه با مواجهه را نمی‌داند. نایب رئیس گروه دوستی ایران و فرانسه، مدعی شده که کاهلی و سستی نداشته است. در حالی که او برای انجام مذاکره موفق با مقامات فرانسوی، حداقل باید با فرهنگ و تمدن فرانسه(و البته به نوعی جهان) که در موزه لوور و دانشگاه سوربن، تجلی پیدا کرده است آشنایی کامل داشته باشد. همچنین طبق اصل 67 قانون اساسی، نمایندگان باید در گفته‌ها و نوشته‌ها آزادی مردم و تامین مصالح مردم را در نظر داشته باشند. بنابراین، وقتی که مردم در عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات متوجه اشتباه و کم اطلاعی عضو هیئت رئیسه مجلس در قرائت واژه‌ها‌ی «سوربن»، «موزه» و «لوور» می‌شوند، رویکرد درست این است که کم اطلاعی و سستی خود را در بالا رفتن معلومات بپذیرد و علیه فضای مجازی و رسانه‌ها، به گونه‌ای صحبت نکند که منجر به محدودیت آزادی مردم شود که خلاف اصل 67 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است.
سایر اخبار این روزنامه
دولت میراث شخصی روحانی نیست
ایران به رئیس‌جمهور نظامی نیاز دارد؟
داستان دو برادر
بازی با آبروی دیگران
حال خوب روستاهای کرمانشاه
چون کارهای مهمی انجام می‌دهیم دشمن داریم
سیرالئون را بردیم، پوست اسپانیا کنده است!
چه کالاهایی از مالیات بر ارزش افزوده معافند؟
جهانگیری هم شهردار شود بلایی سرش می‌آورند
مجلس، نماد فضایل ملت
سلام به تیله‌ها و هفت سنگ‌ها!
از فرافکنی تا تقلیل یک اشتباه
به امید طرحی نو
