روزنامه فرهیختگان

فراموش‌شدگان

10 سال پس از محاصره، در حالی که آب آشامیدنی به‌سختی یافت می‌شود؛ بیمارها یکی پس از دیگری به دلیل نبود تجهیزات دارویی و بهداشتی می‌میرند و خانه‌هایشان هرازچندگاهی بمباران می‌شود، این مردم فقط یک خواسته دارند: از محاصره نجات پیدا کنند و به آنها اجازه داده شود در بخش دیگری از سرزمین مادری‌شان که حالا توسط صهیونیست‌ها اداره می‌شود، مامنی پیدا کنند و آب و غذایی. سه هفته از آغاز راهپیمایی‌های تظاهرات‌آمیز مردم غزه می‌گذرد؛ راهپیمایی‌هایی که قرار است تا 6 هفته دیگر ادامه داشته باشد و در روز نکبت یا همان استقلال اسرائیل به اوج برسد. یک قطره آب آشامیدنی در غزه نیست، در گرمای تابستان و سرمای کشنده زمستان، مردم در روز تنها چند ساعت برق دارند. سوخت و مواد غذایی به‌سختی پیدا می‌شود، بیماران عادی برای درمان با مشکلات زیادی مواجه هستند، چه برسد به بیماری‌های صعب‌العلاج. فقر، بیکاری و بحران اقتصادی بیداد می‌کند و مردم راه به جایی ندارند. این شرایط موجب شده که هزاران فلسطینی با نصب چادرهایی نزدیک مرز اسرائیل خواستار بازگشت به سرزمین‌های خود باشند، ده‌ها چادر در پنج نقطه در امتداد مرز غزه نصب شده است. سازمان‌دهندگان راهپیمایی از شرکت‌کنندگان خواسته‌اند این تظاهرات را به شکلی مسالمت‌آمیز و بدون درگیری و خشونت برگزار کنند؛ اما مقامات امنیتی رژیم صهیونیستی تدابیر امنیتی ویژه‌ای را در ناحیه مرزی به اجرا گذاشته‌اند که شامل استقرار چند دستگاه تانک و سربازان تک‌تیرانداز است. این رژیم به تظاهرات‌کنندگان هشدار داده است به نوار مرزی نزدیک نشوند. سربازان اسرائیلی مثل همیشه در آن سوی مرز با تفنگ و تانک پاسخ‌شان را می‌دهند. تنها طی سه هفته گذشته، طبق آماری که سازمان بهداشت فلسطین اعلام کرده، حدود 34 نفر به شهادت رسیده‌اند و بیش از سه هزار نفر زخمی شده‌اند. غیر از گلوله و گاز اشک‌آوری که اسرائیلی‌ها با آن از تظاهرات‌کنندگان استقبال می‌کنند، رژیم صهیونیستی به سربازانش اجازه داده که اگر فرد غیرمسلحی به صدمتری سیم‌های خارداری که در مرز غزه نصب‌شده نزدیک شود، می‌توانند او را هدف بگیرند، اگر مسلح باشد که از 300 متری اجازه دارند به او شلیک کرده و از پای درآورند. این قانون به‌حدی اسفناک است که حتی موجب اعتراض شماری از گروه‌های به اصطلاح حقوق بشری اسرائیلی شده؛ طی نامه‌ای که یکشنبه گذشته رسانه‌ای شده، این گروه‌ها از دادگاه‌های رژیم خواسته‌اند مجوز شلیک به افراد غیر مسلح لغو شود، چراکه بیشتر شمار کشته‌شدگان در راهپیمایی‌های تظاهرات‌آمیز، افراد غیرمسلحی بوده‌اند که تنها آرزویشان خروج از محاصره بوده است. حتی خبرنگاران نیز از گلوله سربازان صهیونیست در امان نیستند، در حالی که طبق همه قوانین مورد قبول و تایید غربی‌ها، خبرنگاران مصونیت دارند، ارتش رژیم صهیونیستی در جریان تظاهرات‌های جمعه (۶ آوریل/ ۱۷ فروردین) به سمت ۶ خبرنگار فلسطینی شلیک و آنها را مجروح کرده است. سندیکای روزنامه‌نگاران فلسطینی اعلام کرد اقدام رژیم صهیونیستی در حالی صورت گرفته که تمامی این افراد لباس‌های مخصوص خبرنگاران را به تن داشته‌اند. بر اثر این تیراندازی‌ها «یاسر مرتجع»، خبرنگار فلسطینی که به پوشش این تظاهرات مشغول بود، به ضرب مستقیم گلوله صهیونیست‌ها به شهادت رسید.  شهادت «مرتجع» دل آزاداندیشان جهان را به درد آورد و موجب شد صدای اعتراض علیه اسرائیل در جهان بلند شود، این بار همه نهادهای حقوق بشری و مدافع آزادی‌خواهان بررسی جنایت‌های جنگی اسرائیل شدند. شهادت یک خبرنگار اتفاق کوچکی نیست، اما این صدا خیلی زود لابه‌لای اخبار مربوط به حمله شیمیایی در سوریه و بعد حمله ائتلاف آمریکایی گم شد. رسانه‌های جهان که هیچ، حتی رسانه‌های عربی هم حالا برای غزه تره خرد نمی‌کنند. «واشنگتن پست» در گزارشی می‌نویسد که بحران اخیر غزه حتی در رسانه‌های عربی هم صدرنشین اخبار نشده است؛ این رسانه‌ها بیشتر درگیر پوشش خبرهای سفر بن سلمان به آمریکا، یمن و سوریه بودند تا ده‌ها فلسطینی که مثل همیشه به ضرب گلوله‌های اسرائیل از پا در می‌آیند. بر اساس بررسی‌های این روزنامه آمریکایی، تنها 18 درصد از اخبار شبکه الجزیره طی سه هفته گذشته به غزه اختصاص داشته، اخباری که به اطلاعات فوری محدود بوده است. هیچ گزارشی که احساسات مخاطب را برای همدردی با مردم فلسطین برانگیزد یا نهادهای بین‌المللی را ترغیب کند و برای غزه قدمی بردارد در این رسانه انتشار نیافته است. در رسانه آل‌سعود، «العربیه» اما آمارها فاجعه است، اخبار مربوط به غزه تنها دو درصد از کل اخبار این رسانه را شامل می‌شود. «العربیه» بیشتر انرژی‌اش را معطوف سفر شاهزاده سعودی در آمریکا کرده و دیدارها و ملاقات‌هایی که تقلایی است برای تطهیر چهره آل‌سعود. مارک لینچ، استاد علوم سیاسی دانشگاه جرج واشنگتن در تحلیل موضع «العربیه» می‌نویسد: «این اقدام یادآور موضع‌گیری‌های این شبکه در جریان جنگ حزب‌ا... و اسرائیل در سال 2006 است. در آن زمان هم این رسانه سعودی، پوشش اخبار جنایت‌های سعودی را محدود و ادبیاتی انتقادی علیه حزب‌ا... داشت. گرچه طی 10 روز به خاطر احتمال از دست دادن بینندگان خود مجبور شد رویکردش را تغییر دهد. حالا هم که دیگر حواس کسی به مردم غزه نیست. به لطف عکس‌های رقت‌انگیزی که مدام در توییتر بازنشر شده، آمریکا، فرانسه و انگلیس سوریه را بمباران کرده‌اند و همه نگران لشکرکشی دوباره غربی‌ها به خارمیانه هستند. اگر نگوییم حمله شیمیایی بهانه‌ای برای انحراف افکار عمومی جهان از دور جدید جنایت‌های اسرائیل علیه مردم غزه است، حداقل اقدام ترامپ برای حمله به سوریه، خوش‌خدمتی خوبی به نتانیاهو محسوب می‌شود؛ حمله‌ای که توجه جهان را بار دیگر بر سوریه متمرکز کرد و فشارها را از روی سربازان اسرائیلی برداشت. جمعه این هفته هم حتما صدها فلسطینی تظاهرات می‌کنند، در حالی که با پیاز و ماسک‌های من‌درآوردی‌شان تلاش می‌کنند در برابر گازهای اشک‌آور اسرائیل ایستادگی کنند، به تظاهراتی ادامه می‌دهند که طی سال‌های اخیر یکی از بزرگ‌ترین کمپین‌هایشان علیه اسرائیل است. روزگاری نه‌چندان دور، پیش از داعش و بحران سوریه و عراق، نگاه جهان معطوف به غزه بود، اما به لطف تروریست‌ها و آشوب منطقه، فلسطینی‌ها فراموش شدند و گویی دست‌هایی نه‌چندان پنهان، باز هم اجازه نمی‌دهد جهان صدای مظلومیت این فراموش‌شدگان را بشنود.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
«حشاشین» چرا ممنوع شد؟ و چرا حالا ممنوع شد؟! (شهروند) گرگ سیاست اسرائیل چگونه مقابل ایران زانو زد؟ (یادداشت روز) (کيهان) آقایان زیباکلام، فاضلی، ارمکی! این بود غایت لیبرال‌بودن شما؟! (جوان) بازی خطرناک نتانیاهو در جنوب غزه (تجارت)
سایر اخبار این روزنامه
هالیوود چگونه خانه سرخ‌پوستان را تصاحب کرد؟ دستپخت آقازادگی بانک مرکزی متهم ردیف اول ماجرای یک تقابل لزوم ارتقای کیفیت آموزش و پژوهش در دانشگاه آزاد اسلامی دردسرهای طرح توسعه دانشگاه تهران فراموش‌شدگان احمدی‌نژاد نظراتش را وحی منزل می‌دانست چرا انتخاب شهردار برای اصلاح‌طلبان این‌قدر سخت است؟ ما چقدر در مشکلات اقتصادی کشور مقصریم