سایه نگاه شورای دوم بر شورای پنجم سنگینی می‌کند

قصه شورای شهر پنجم شباهت زیادی به حکایت شورای شهر دوم دارد. در انتخابات شورای شهر نظارت شورای نگهبان چه استطلاعی و چه استصوابی وجود ندارد، ترتیب دیگری برای تایید صلاحیت کاندیداها قانونگذاری شده است. عملکرد شورای اول به گونه‌ای بود که مردم روی خوش به اصلاح‌طلبان نشان ندادند و قهر با صندوق رأی، سرنوشت اداره شهر تهران و پارلمان شهری را یکدست به جناح راست سپرد. مصطفی تاجزاده شاخص‌ترین چهره اصلاح‌طلب با همه نام و آوازه خود سرلیست مردودین شد و حضور وی در شورای شهر بستگی به خروج یکی از اعضای شورای منتخب دوم داشت و شوراییان دوم تا به آخر دست به ترکیب خود نزدند تا خدای ناکرده آقای تاجزاده وارد شورا نشود. طنز تلخ تاریخ را ببین که همین حکایت در شورای پنجم نیز اتفاق افتاد. زمان دوره دوم شورا از سال 81 تا 85 است؛ در این دوره آخرین نفر امیررضا واعظی آشتیانی بود و نفراول اعضای علی‌البدل مصطفی تاجزاده و آقای مهدی چمران که نفر دوم بود، به ریاست شورا انتخاب شد و این ترکیب تا پایان دوره یعنی سال 1385 باقی ماند تا مصطفی تاجزاده وارد شورا نشود. دوره سوم اما تغییراتی پیدا کرد و احمد مسجدجامعی و محمدعلی نجفی هم به جمع شوراییان پیوستند. در دوره چهارم ترکیب به‌گونه‌ای دیگر شد و تعداد اعضای اعتدالی و اصلاح‌طلب زیاد شد. اتفاق خاصی که در شورای چهارم افتاد این بود که مهدی حجت و مسعود سلطانی‌فر از اعضای اصلی از جمع شوراییان خارج شدند و آقایان ولی‌ا... شجاع‌پوریان و دکتر علی صابری به جمع اعضای اصلی پیوستند. آنچه مورد نظر این نوشته است برمی‌گردد به شباهت شورای دوم با شورای پنجم در جا‌به‌جایی احتمالی اعضای اصلی و علی‌البدل، بدین توضیح که اگر در شورای دوم یکی از اعضای اصلی به هر علت از جمع شوراییان خارج می‌شد، اولین عضو علی‌البدل، آقای مصطفی تاجزاده بود که وارد شورا می‌شد. اتفاقی که اعضای شورا بجد مقابل آن ایستادند و آقای تاجزاده نتوانست به جمع اعضای اصلی اضافه شود. ظاهرا در شورای پنجم هم همان ذهنیت حاکم است، شورایی که به لیست امید شهرت یافت، با «تکرار می‌کنم» رئیس دولت اصلاحات، همه افراد عضو لیست امید وارد شورا شدند.
ادامه صفحه 16