خیر‌الله سام دلیری

بانوان ایران زمین برای دومین بار متوالی بر بام فوتسال آسیا ایستادند. اقتدار و همدلی برجسته ترین ویژگی تیم ملی به شمار می رفت. شاگردان شهرزاد مظفر به رغم وجود کاستی های عدیده و پرشمار در تامین امکانات واجب و ملزومات ضروری لحظه ای پا پس نکشیدند. چون و چرا نیاوردند و همچون قهرمانان اساطیری برای به رخ کشیدن هنر ناب و ذاتی خود قدم به کارزاری نابرابر گذاشتند. آنها مسئولیت سنگینی به دوش داشتند و نیک می دانستند که پرچمداری نیمه نادیده گرفته شده جمعیت 80میلیونی این مرز و بوم آسان نیست. با عزمی راسخ و کوشش فراوان بی تاب اثبات لیاقت بودند و بدین سان از دیدار نخست، قهرمانی را فریاد زدند. ترکمنستان
و ازبکستان در مقابل جولان فرشته کریمی و یارانش به زانو در آمدند. دیوار چین فرو ریخت و ویتنام بخت برگشته در عطش گلزنی دختران مهتاب تبخیر شد. در نهایت ژاپنی های پر مدعا در پیشگاه قدرت و صلابت ایرانیان سر تعظیم فرود آوردند و آرزوی محال فتح جام را در اعماق ناخودآگاه خود دفن کردند.
تکرار عنوان عالیقدر قهرمانی دستاوردی عظیم و ستودنی است. بایستی به افتخار ملی پوشان کلاه از سر برداریم و با جان و دل کف بزنیم. بی گمان باد کاشتیم و گوهر زرین درو کردیم. ورزش بانوان به علت مواجهه با موانع گوناگون هیچگاه جدی گرفته نشد و همواره در مقایسه با مردان نسبت به استفاده عادلانه از منابع مالی جفا دید و به حاشیه رانده شد. در کشورهای صاحب ورزش دنیا تبعیض‌ جنسیتی قابل پذیرش نیست و به حکم عقل و منطق از تمام پتانسیل موجود استفاده می شود.
در کمال تاسف برخی از مدیرانی که تا به امروز سکان هدایت ورزش ایران را برعهده گرفته‌اند، ظرفیت‌های ارزشمند ورزش بانوان را نادیده انگاشتند. ورزش را در عمل امری مردانه تلقی کردند و برای سرمایه‌گذاری اقدامات در خور شانی انجام نداند.


مشکلات فرهنگی و نبودن ساز و کار مطلوب در جهت پوشش رسانه ای مسابقات ورزشی بانوان را از قلم نیندازیم. این معضل جدی در مسیر مشارکت موثر اسپانسرها نقش پررنگی دارد و بستر را برای توسعه و پیشرفت نیمی از جمعیت کشور ناهموار و صعب العبور
می کند. همان گونه که دیدیم درخشش جانانه تیم ملی فوتسال بانوان و قهرمانی در آسیا در ابتدا بازتاب چندانی در صدا و سیما نداشت و با وجود گلایه های پرشمار افکار عمومی قدمی در جهت پوشش مسابقات برداشته نشد.
باری، اهمیت ورزش بانوان را بارها در
بازی های آسیایی و المپیک به چشم دیده‌ایم. کشورهایی که به لحاظ بهره مندی از ثروت انسانی در برابر ایران محلی از اعراب ندارند، در بخش بانوان مدال های رنگارنگی درو
می کنند و نسبت به کاروان ایران صاحب
رتبه های ارجمندتری می شوند. قدرمسلم توجه واقعی به ورزش بانوان افزون بر آنکه تاثیرات شگرف اجتماعی به جای می گذارد و مولد شادابی و نشاط در کانون خانواده های ایرانی می شود، قادر است سبد مدال های کشور را در المپیک و
بازی های آسیایی سنگین تر و پر زرق و برق تر
کند.قهرمانی مجدد بانوان وطن در آسیا را به فال نیک می گیریم. چه بسا شور و شعفی که به ارمغان آمد، تلنگری به برخی صاحب منصبان بزند و آنها را به بازنگری در اندیشه ها و
چشم اندازها ملزم کند.