روزنامه آفتاب یزد
1397/02/24
تهران را به قدر نامپولا دوست دارم
برای فرگوسن دعا کنیدانگار AFC شمشیر را از رو بسته است!آفتاب یزد ـ امید مافی: ربیع یا تموز، چه فرقی می‌کند وقتی او با وجود همه مصائب محکم ایستاده و به تعبیر خواب‌های نارس یک ملت می‌اندیشد. مردی که سال‌ها‌ست با تکیه بر اتوریته خود توفان به پا می‌کند و در روزهای حادثه با گردبادی طومار مدعیان جان سخت را در هم می‌پیچد. حتی اگراوضاع چندان به کام نباشد باز هم باید به این فکر کرد که در روزهای پراضطراب جام جهانی سینیور به ملجا عشق فوتبال‌ها بدل شود و کمی آن سوتر از سیبری نام متبرک ایران را طنین‌انداز کند. فریادهای او به وقت دوئل‌های داغ و برزخی همواره روشن ترین راه‌ها را پیش روی این فوتبال قرار داده است. فوتبالی که از قرار باید در سرزمین تزارها خوشبختی را بر قلب‌هایمان حک کند و شکوه بی‌پایانش را همچون دمی غلیظ در رگ‌هایمان جاری سازد.
مغز پرتغالی نیمکت تیم ملی از تمام سنگلاخ‌ها گذشته و ما را به جام جهانی رسانده است تا دل‌های شکسته بند بخورد و غرور ملی در چمنزار احیا شود.
فرمانده‌ای که بزم و سور را از میان عزا برایمان به ارمغان آورده، می‌تواند در سرزمین ییلاقی عصای دست فوتبال فارسی لقب بگیرد اگر مسئولان دست روی دست نگذارند و اسباب پیشتازی فرمانده‌ای که چشمانش مجوز بازگویی همه ناگفته‌ها را نمی‌دهد را در جام جهان‌نما فراهم کنند.
کارلوس کی روش پس از تمرین صبحگاهی تیم ملی در زمین نفت پالایشگاه به میان خبرنگاران آمد و به سوالات آفتاب یزد و دیگر رسانه‌ها
پاسخ داد.
بهار شده باشد یا پاییز یا زمستان یا هر چی. چه فرقی می‌کند وقتی قرار است با وجود همه مشکلات، جنتلمن بهانه‌ای برای شادی یک ملت در روزگار قحطی شادی مهیا کند.
این روزها عجیب نگران سرآلکس فرگوسن هستید.
ما با هم کار کردیم و خاطرات شیرینی از کنار هم بودن داریم. فرگوسن دوست خوب من است و همیشه لطف داشته. خبر بیماری‌اش حیرت‌زده‌ام کرد. گرچه او مرد روزهای سخت است و به حتم کسالتش را شکست خواهد داد. خبرهای خوبی از او به دستم رسیده. امیدوارم هر چه زودتر برگردد. شما هم برایش دعا کنید.
شما به موفقیت تیم ملی در جام جهانی چقدر امیدوارید آقای کی روش؟
انسان به امید زنده است اما نباید واقعیت را مخدوش کرد. من چهار بار در جام جهانی حضور یافته‌ام و می‌دانم آنجا چه آوردگاه سخت و پرالتهابی است. اینطوری نیست که با قضا و قدر اتفاقات خوبی بیفتد. ما قرار است با اسپانیا، پرتغال و مراکش بازی کنیم. در گروهی که بسیاری معترفند گروه مرگ است. آن‌هایی که از بردن اسپانیا حرف می‌زنند و بدون ادله خط و نشان می‌کشند احتمالا اسپانیا را نمی‌شناسند. همینطور پرتغال و مراکش را. من سال‌ها در سطح اول فوتبال جهان مربیگری کردم و بالای سر رئال و منچستر و تیم ملی پرتغال بودم. پس می‌دانم اوضاع از چه قرار است و حریفان ایران در روسیه چه مختصاتی دارند. مهار سرعت بازی تیمی مثل اسپانیا کار ساده‌ای نیست و باید تمرین کرد و آماده بود.
امروز شما با چهار توپچی تمرین کردید. قطعا این اتفاق ایده آل مردی که می‌خواهد گلخند بر لب‌ها بنشاند نیست. خصوصا اینکه زمان زیادی تا جام جهانی نداریم و فرصت کم است.
ماموریت من در تیم ملی ابران مشخص است. من سرمربی هستم و باید تمام امور فنی را زیر نظر داشته باشم. اما یک چیز را شما خبرنگاران نباید فراموش کنید.
چی؟
اینکه بعضی امور از دستم خارج است و جزو وظایفم نیست. بارها گفته‌ام ما برای موفقیت درجام جهانی کار زیادی داریم. بازیکنانی که درلیگ ایران بازی می‌کنند باید مرزهای تبلور و آمادگی را رد کنند. اگر الویت فوتبال ایران سربلندی در جام جهانی و شاد کردن این ملت است چنین موضوعاتی باید برای فدراسیون مهم باشد. من نظرم را رک می‌گویم و انتظار دارم خواسته‌ها‌یم محقق شود. حالا اینکه بعضی جاها توجه نمی‌کنند دیگر بد و خوبش متوجه کارلوس کی روش نیست.
لیگ که به خط پایان رسید تصور می‌شد شرایط آماده‌سازی تیم ملی در کمترین زمان فراهم شود و بازیکنان مورد نظر شما در اردو حاضر شوند اما جام باشگاه‌های آسیا معادلات را برهم زد.
این همان چیزی است که من بدان معتقدم. قرار بود به محض بسته شدن پرونده لیگ ما به طور جدی کار را کلید بزنیم اما این اتفاق نیفتاد. متاسفم که بگویم AFC با این قبیل برنامه‌ریزی‌ها همه چیز را به هم ریخته است. آن‌ها با درخواست ما و فدراسیون موافقت نکردند تا کارمان گره بخورد. AFC با این اقدامات شمشیر را برای تیم‌های آسیایی از روبسته است. انگار نه انگار که تیم‌های آسیایی قرار است از کیان فوتبال قاره در جام جهانی دفاع کنند.
پس با این اوصاف شما روزهای سختی را پیش رو دارید؟
آنچه در حیطه اختیارات من است یقینا به بهترین شکل اجرایی خواهد شد. من بیشتر ازهر کسی دوست دارم شاگردانم درجام جهانی نتیجه بگیرند و توجه جهانیان معطوف ایران شود. اما تحقق این هدف نیاز به ایجاد شرایط مساعد دارد. وقتی من برنامه‌ریزی می‌کنم و برای تک‌تک روزهای تیم ملی پلن ترسیم می‌کنم اما در میدان عمل اتفاقی نمی‌افتد چکار میشود کرد. شما راهکاری دارید؟
از طرفی منطق می‌گوید که از باشگاه‌ها نمی‌توان خرده گرفت. باشگاهی که درگیر جام باشگاه‌های آسیاست و قصد دارد صعود کند و پیش برود قطعا از همه داشته‌هایش استفاده خواهد کرد!
بله این هم حرفی منطقی است. مربی روی هر نیمکتی که باشد برد می‌خواهد. دوباره تاکید می‌کنم ما داریم چوب بی‌تدبیری AFC را می‌خوریم. متاسفانه موفقیت فوتبال آسیا در روسیه اصلا برای آن‌ها مهم نیست. مطمئن باشید اگر اهمیت داشت بازی‌های مرحله یک هشتم نهایی جام باشگاه‌های آسیا در این زمان برگزار نمی‌شد. آن‌ها خوب می‌دانند تا جام جهانی چیزی نمانده اما باز هم ساز خودشان را می‌زنند.
الان مهم ترین دغدغه کارلوس کی‌روش به دقیقه اکنون چیست؟
اینکه بازیکنان در شرایط مسابقه و جنگیدن در جام جهانی قرار گیرند. اینکه بتوانیم علی‌رغم مشکلات موجود و مسائل پیش آمده بتوانیم تیم مقتدری را در جام جهانی به میدان بفرستیم و نتایج آبرومندانه‌ای بگیریم.
خدا عاقبت فوتبال ما را به خیر کند!
اگر مصائب تیم ملی پابرجا بماند و با دست بسته حرکت کنیم گریزی نیست جز آنکه درانتظار یک ارمغان دلچسب از سوی خدا باشیم. کادویی از طرف خدا برای آنکه در آسمان روسیه پرواز کنیم. هر چند منطق و علم فوتبال چیز دیگری می‌گوید. برای رسیدن به گنج باید رنج کشید و خون دل خورد. در فوتبال شانس سهم زیادی ندارد و این پتانسیل تیم‌ها‌ست که فرجام یک جام را مشخص می‌کند.
شما از عملکرد مربیان حاضر در لیگ ایران به‌عنوان بازوان سکان‌دار تیم ملی چقدر راضی هستید؟
من یک مربی حرفه‌ای هستم و کارها را با تکیه بر توانایی‌های خودم پیش می‌برم. وقتی سرمربی پرتغال بودم هرگز درباره مربیان باشگاهی حرفی نزدم. الان هم همینطور است. من مسئول نتایج تیم ملی هستم و قرار نیست در خصوص مربیان باشگاه‌ها حرف بزنم. البته طبیعی است مربی باشگاه دنبال تحقق مطالبات تیم خود می‌باشد و دوست دارد چه در لیگ و چه درآسیا نتایج قابل دفاعی از خود بر جای بگذارد.
معمار نسل طلایی فوتبال پرتغال با مرور سال‌های باشکوه گذشته به چه برداشت‌هایی می‌رسد؟
من مربی فیگو، کاستا، پینتو و بسیاری از ستاره‌های فوتبال پرتغال بودم و از کار کردن با آن‌ها همواره لذت بردم. در پرتغال فوتبال پایه بسیار جدی گرفته میشود و ستاره‌ها پله پله بالا می‌آیند و رشد می‌کنند. ستاره‌ای مثل فیگو یک شبه راه طولانی موفقیت را طی
نکرده است.
پس از سال‌ها حضور در ایران، شما تهران را به اندازه نامپولا دوست دارید؟
اینجا مردم همیشه به من لطف داشتند و من خاطرات خوبی از سال‌های حضورم درکشور شما دارم. نامپولا زادگاه من است و همیشه در قلبم جای داشته. تهران هم همینطور است. من خودم را شهروند این شهر می‌دانم.
مثل اینکه مایل نیستید راجع به جام ملت‌های آسیا صحبت کنید!
این موضوع جداگانه‌ای است که لزومی به طرح آن در این مقطع نمی‌بینم ِمن اگر بتوانم باهمه مشکلات تیم یک دستی را به روسیه ببرم کار بزرگی صورت گرفته است.
در این بین به نمایش لژیونرها امیدوارید؟
یقینا. آن‌ها در بالاترین سطح فوتبال آبدیده شده‌اند و می‌توانند در حساس ترین دوئل‌ها یاریگر تیم کشورشان باشند. موفقیت ایران را باید به حساب همه کسانی گذاشت که دل در گرو این سرزمین دارند.
ممنون آقای کی روش.
سایر اخبار این روزنامه
خیر‌الله سام دلیری
تهران را به قدر نامپولا دوست دارم
در دیدار رئیس جمهوری سریلانکا:
سه‌شنبه حساس
پشت پرده ادعای مخالفت احمدی‌نژاد با مذاکرات عمان
فراموش نکنیم برجام تصمیم نظام بود
بازار در گرانی از خودروسازان پیشی گرفته است
محسن افشانی سفیر نیست
سید علیرضا کریمی سردبیر
حمایت اصلاح‌طلبان از شهردار جدید
حسین شریعتمداری در بن‌بست تئوری‌پردازی
چشم انتظار یک توضیح ساده
