آقای کاندیدا لطفاً در زمین دشمن بازی نکنید

متأسفانه رقابت‌های انتخاباتی سال 1388، آغاز بدعتی تقریباً جدید و نامیمون در فرآیند مردم‌سالارانه انتخابات ایران اسلامی به‌شمار می‌رود، بدعتی که نتایج آن، تأسف و تأثر دلسوزان انقلاب و بی‌اعتمادی عمومی نسبت به برخی از مسئولین نظام را در پی داشت و خواسته یا ناخواسته خسارات مادی و معنوی فراوانی را به کشور و مردم عزیز و انقلابی تحمیل نمود و در مسیر پیشرفت کشور، اختلال جدی ایجاد کرد.
در جریان این انتخابات؛ برای اولین‌بار مسابقه ارزشمند رقابت برای رفاقت و خدمت به کشور و جامعه، به عرصه‌ای برای بروز مکنونات درونی برخی از کاندیداها تبدیل شد و چهره‌ای نامطلوب از دلبستگی‌های دنیوی تعدادی از نامزدها برجای گذشت و یک‌بار دیگر تأثیرات مذموم هوای نفس بر انسان،(حتی افرادی که در ردیف خواص قرار دارند و قاعدتاً باید سهم بیشتری از تقوا و دانش دینی را در اختیار داشته باشند)، را به اثبات رساند. این‌بار ناهنجار‌های انتخاباتی فقط به اسراف و تبذیر در استفاده از اقلام و ابزارهای انتخاباتی محدود نشد، بلکه این برای اولین بار بود که برخی از کاندیداها
(در سطوح مختلف)،برای کسب موفقیت در این رقابت‌ها، به شیوه‌های مطرود و مذموم غربی و شرقی متوسل و بعضاً پذیرای ننگ همکاری و همفکری با دشمن می‌شدند.
فضاحت شیوه‌های مورد استفاده در حدی بود که فضای انتخابات با طرح مسائل راست و دروغ و مطالب شخصی و غیرشخصی، به یک بازی بچه‌گانه و صحنه‌ای برای تخریب چهره رقبا تبدیل شد و در جریان این کشمکش، نه‌تنها افراد، بلکه دستاوردهای عظیم انقلاب اسلامی در ابعاد مختلف آن نیز با جوسازی رسانه‌های معاند و همراهی مزدوران داخلی آنها زیر علامت سؤال قرار گرفت و برای نخسین‌بار کارآمدی نظام دینی و توانمندی مسئولین کشور،به طور رسمی و کاملاً آشکار از سوی دشمنان انقلاب مورد هجمه و اتهام واقع شد. اگرچه تا آن زمان و هم‌اکنون نیز، انقلاب اسلامی به دلایل مختلف داخلی و خارجی، هنوز نتوانسته به‌طور کامل به اهداف خود دست پیدا کند، اما همانگونه که اشاره شد، تا همان مقطع نیز، دستاوردهای انقلاب اسلامی در مقایسه با سایر انقلاب‌های رخ داده در جهان، سرعتی فوق‌العاده و نسبت به وضعیت قبل از انقلاب، رشدی جهشی را نشان می‌داد و لذا خدشه‌دار نمودن این دستاوردها، کار ناجوانمردانه‌ای بود، که به بهانه‌ای برای ایجاد آشوب و اغتشاش توسط افراد فرصت‌طلب و دشمنان نظام تبدیل و سبب شکل گرفتن فتنه سال 88 شد.
به‌عبارت دیگر، با این‌که عواملی مانند؛ ضعف ایمان، افکار مسموم و گرایش‌های فکری التقاطی و نیز سوءمدیریت‌ برخی از مسئولین (از جمله برخی از همان کاندیداها) یا عواملی مانند؛ اولویت یافتن مسائل حزبی و جناحی و یا غفلت از امور زیربنایی و اتکاء بیش از حد به امور سطحی و امثال آن، علت اصلی ناکامی انقلاب در دستیابی کامل به اهداف انقلاب محسوب می‌شد، اما نگاهی یکسویه، نظام اسلامی به ناکارآمدی متهم شد. ادامه در صفحه 2