برای تصمیم‌گیری زمان از دست نرود

نگارنده هم در جریان رویدادهای سال‌های اوج‌گیری انقلاب اسلامی بوده و هم حوادث سال ۸۸ و در جریان اوضاع این روزهای کشور هم هستم. جوّ این روزهای کشور برعکس فضای سال‌های ۵۶ و ۱۳۵۷است. در آن سال‌ها پیش قراولان مخالفت با وضع موجود و مبارزه با رژیم پهلوی عبارت بودند از روحانیان، تحصیل کرده‌ها، دانشجویان، تکنوکرات‌ها و عموما قشر متوسط به بالا. هم آنهایی که از مرحله تامین نیازهای جسمانی، امنیتی عبور کرده و در فکر دستیابی به خوراک نیازهای عالی‌تر مانند آزادی و حق تعیین سرنوشت و مطبوعات و انتخابات آزاد بودند. اما امروز معترضان اصلی اقشار محروم و غیر برخورداری هستند که دغدغه‌هایی مانند معیشت و بیکاری دارند. در صورتی که معیشت و اشتغال و بخشی از سرگرمی‌ها و تفریحات برای شهروندان تامین باشد، می‌توان مطالبه‌های دیگر را به تعویق انداخت ولی کنترل شرایط در وضعیت سفره‌های خالی، بیکاری، رکود در کسب‌وکار و وجود فساد آشکار برای مدت طولانی مشکل و حتی غیرممکن است. می‌دانیم که رهبری نظام، مسئولیت‌های مختلف و متفاوتی به عهده دارند و از جمله تلاش در جهت حفظ روحیه و امید در مردم از موارد آن است، همانند آنچه در سخنان اخیر حضرت آیت‌ا...خامنه‌ای شاهد بودیم. اما اینها نباید موجب غفلت و خونسردی سران قوا و دیگر صاحب منصبان باشد. اگر بین مردم باشیم و به مشکلات و شرایط آنان و شاخص‌های کلی کشور در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی با حواس جمع توجه کنیم باید به‌طور جدّی نگران اوضاع کشور بود. اکثریت شهروندان به‌ویژه اقشار آسیب‌پذیر از اوضاع فعلی کشور ناراضی هستند و نسبت به وضعیت اعتراض دارند. کارگاه‌ها و کارخانه‌های کوچک در حال تعطیل شدن، کشاورزان به دلیل خشکسالی تقریبا بیکار شده‌اند و دامداری‌ها نیمه فعال و کسب‌وکار و حتی تجارت با رکود مواجه شده است. سوال رایج در کوچه و بازار این است:«چه می‌شود؟» و متاسفانه پاسخ یا روشن نیست و یا مایوس کننده است. لذا بدون رودربایستی باید نگران بود و به فکر چاره فوری وگرنه شرایط سخت‌تر شده و برای تصمیم‌گیری درست زمان از دست خواهد رفت. جالب است بگویم که اکثر همین ناراضیان هم خواهان ادامه راه موفقیت‌آمیز نظام جمهوری اسلامی هستند. عرض می‌کنم زودتر از این انتظار شنیدن فرمایش مقام رهبری پیرامون مسائل و اوضاع داخلی کشور وجود داشته است و امروز فقط نوبت بیان دردها و مشکلات نیست، بلکه ملت در انتظارند تا راهکار‌های عملی و فوری را دریافت کنند. درست است که بخشی از ریشه مشکلات کشور از داخل است، اما سوال جدّی این است که چرا اجازه داده شد این بحران‌ها به‌وجود آید و چرا راه حل و اقدامی مشاهده نمی‌شود؟ قطعا نارسایی‌های اقتصادی در داخل وجود دارد که با کوچک‌ترین بهانه و تحریک خارجی ملت سقوط وحشتناک ارزش پول کشورشان را تجربه می‌کنند. اصولا یافتن راه حل با شناخت دقیق و ریشه‌ای مشکلات ممکن می‌شود. به نظر می‌رسد راهکار فوری رفع جوّ روانی حاکم بر اقتصاد کشور است و آن حرکت قابل قبول در برچیدن تحریم‌ها و دعوت و استقبال از سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی و تضمین فعالیت آزاد احزاب است و البته با عدم دخالت بخش‌هایی در سیاست که در قانون از این دخالت منع شده‌اند.
* نایب رئیس مجمع نمایندگان ادوار مجلس