فاجعه قم را نباید رها کرد

روز پنجشنبه تجمعی در مدرسه فیضیه قم با هدف اعتراض به سیاست‌های دولت برگزار شد که گویا بخشی از طلاب حوزه علمیه در این تجمع حضور داشتند و شعارهای ساختارشکنانه و تخریبی علیه رئیس‌جمهور سر دادند. این در حالی است که علمای برجسته حوزه این تجمع را محکوم کردند و آن را نوعی جفا به حوزه علمیه دانسته‎اند. باید بررسی کرد که دشمنان انقلاب و نظام یعنی آمریکا، اسرائیل و عربستان خوشحال می‎شوند یا ناراحت می‎شوند. اگر این تجمعات آنها را شاد می‎کند، قطعا به ضرر کشور و به نفع آنهاست، اما اگر دشمنان کشور مایوس شوند، بنابراین به مصلحت و منفعت ما عمل می‎شود و این یک معیار محسوب می‎شود. دو نکته در اینجا مطرح می‎شود؛ نکته اول این است که ضرر آن بسیار زیاد است نه کم. نکته دوم اینکه باید بررسی کنیم که اقدامات برخی باعث شادی دشمنان می‎شود یا مأیوس‎کننده دشمن است. این اقدامات به نوعی نادانی است. حضرت علی(ع) در آخرین وصیت خود به امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و بعد شیعیان، دو چیز را برشمردند؛ یکی تقوای خدا و در کارها منظم باشید. دوم اینکه اگر در بین شیعیان ما اختلافی وجود داشته باشد آنها را آشتی دهیم و نگذاریم این اختلافات رخنه پیدا کند. باید بررسی شود افرادی که در تجمع اخیر قم حضور داشتند در کجا بررسی و رسیدگی کردند که چه کسی مقصر است و چه کسی بسیار مقصر است؛ باید گفت که همه مقصریم. این اقداماتی که در حوزه‎ها انجام می‎شود مردم را رنجانده است. پس بنابراین همه ما مقصریم. هر کسی حوزه مسئولیتش بیشتر باشد، بیشتر مقصر است. دولت یکی از مقصرین است نه همه آنها. وقتی که ما به یک نقطه متمرکز شویم از حقیقت منحرف می‎شویم و نمی‎توانیم برای مشکلات و دردهای خود نسخه صحیح بنویسیم. منحرف وقتی تشخیص نادرست داد، نسخه نادرست می‎نویسد. بنابراین وقتی کارشناسی‎ها صورت نپذیرد، هر کس حرف خود را می‎زند و هر فردی به خود اجازه اظهار نظر می‎دهد و شعار می‎دهد. درنهایت نیز مردم هم علیه همه ما شعار می‎دهند. در این اوضاع مبهم و گل‌آلود چگونه می‎توان تشخیص و قضاوت و داوری کرد؟ اگر همدیگر را متهم کنیم نه تنها مشکلات حل نمی‎شود بلکه حادتر می‎شود بنابراین نباید فرافکنی کنیم. حوزه علمیه، مراجع و بزرگانی دارد. مملکت قانون دارد و طبق قانون تجمعات بدون مجوز خلاف قانون است. برهم زدن قانون، شادکردن دشمنان و خلاف نظرات مراجع عمل کردن، درست نیست. رهبر انقلاب اخیرا گفته‌اند که دولت باید بماند و مشکلات را حل کند. یکی از عواملی که موجب مشکلات ما شده است تندروی است که عدالت، انصاف، وحدت و انسجام ملی را بر هم زده است. تندروی یک بیماری است که وارد کشور و جامعه ما شده است. هر کسی که تندروی می‎کند بیشتر مقصر است. اگر متهمان این اقدامات تندروانه را ردیف‎بندی کنیم، متهمان ردیف اول، دوم، سوم تا ردیف هشتم بالا می‎رود. یکی از این متهمان دولت است. دولت در رده چهارم قرار دارد. یکی از مهم‌ترین متهمان، تندروها هستند که متاسفانه با آنها برخورد نمی‌شود. شاهدیم که برخی‌ها کدورت‎ها را به صورت شعار در می‎آورند و به دشمنان اعلام می‎کنند که حتی اگر به ما حمله نکنید ما با دشمنی بین خود، خود را نابود می‎کنیم. در واقع این گونه اقدامات تندروانه لبیک به دونالد ترامپ است. پس یک مساله این است که این اقدامات برخلاف وصیت حضرت علی(ع) است و به‌ویژه این اقدامات از سوی حوزه‎ها و روحانیت باشد که بسیار تاسف‎بار است. این اقدامات در حکومت اسلامی خلاف قانون است و اگر خلاف قانون باشد، خلاف شرع است. دوم اینکه بدون اجازه مراجع و اساتید حوزه نباید عمل شود، چون حرمت مراجع را می‎شکنند. یک‌ ضرر دیگر این است که اگر در حوزه‎ها این‎گونه مسائل وجود داشته باشد، در شهرهای دیگر نیز سوءاستفاده می‎شود و در همه شهرها تظاهرات می‎کنند. در نتیجه این تظاهرات علیه حوزه‎هاست که نمی‎توان آن را کنترل کرد. زیرا در اوایل انقلاب نیز تظاهرات از حوزه‌ها شروع شد. علمای کل کشور باید واکنش نشان دهند و از مراجع باید عذرخواهی شود. امیدواریم که این‎گونه اقدامات حرمت‎شکنانه در حوزه‎ها اتفاق نیفتد. یک نکته دیگر اینکه برای اطلاعات و مراکز اطلاعاتی کشور لازم است که این مساله را ساده نگیرند و به صورت دقیق بررسی کنند تا ببینند این اقدامات سیاسی، جناحی است و چه افرادی این اقدامات را مدیریت می‎کنند یا اینکه دشمن، آنها را تحریک کرده است. اگر این مساله را ساده بگیرند نه حوزه‎ها، نه شهرستان‎ها و نه کشور را نمی‎توان مدیریت کرد.
* عضو مجلس خبرگان رهبری