شایستگان را دریابید

 
 
«چاره نباشد پادشاه را از آنکه در هفته دو روز به مظالم بنشیند و داد از بیدادگر بستاند و انصاف بدهد و سخن رعیت بشنود بی‌واسطه...» سیاستنامه خواجه نظام الملک طوسی. در گذشته تاریخی این کشور، ارتباط بی‌واسطه با مردم از شاخصه‌های مهم حکمرانی خوب و عادلانه تلقی می‌شد. ولی متاسفانه در عصر حاضر این نوع ارتباط به پدیده‌ای کم‌ محتوا و گاه نمایشی تبدیل شده است. روسای جمهور با انجام سفرهای استانی که در این زمینه محمود احمدی‌نژاد انصافا غیرقابل رقابت بود، هر یک به نوعی تلاش در پیروی از این رویه داشته‌اند. اخیرا هم تعدادی از وزرا مانند وزرای نیرو و بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در این راستا تحرکاتی نمایشی آغاز کرده‌اند که از آن اقدامی اثربخش نمی‌توان انتظار داشت. در کشورهای پیشرفته احزاب و جامعه مدنی و مطبوعات بین بلندپایگان نظام‌های سیاسی و مردم، حلقه ارتباطی محکم و منظمی به وجود آورده‌اند و از این راه خواست مردم و نیازهایشان به اهرمی تاثیرگذار به نام افکار عمومی تبدیل می‌شود و نهادهای قدرت، وزیر پارلمان و سازمان‌های اجرایی و قضائی کارکردهای خود را با نرم و استانداردهای مورد قبول مردم و نیازهای جامعه هماهنگ می‌کند. به این علت بین توده مردم و ارکان نظام‌های مترقی تضادهای آشتی‌ناپذیر شکل نمی‌گیرد و در این دسته از کشورها، به صورت چرخشی و دوره‌ای، قدرت سیاسی دست به دست می‌شود بدون اینکه نیازی به انتقال قهرآمیز قدرت باشد. در دهه 60، تحرکات نظامی و ترورها و جنگ هشت ساله باعث جدایی هرچه بیشتر مسئولان و مردم شد. به طوری که حتی پس از سپری شدن آن دوره و پایان یافتن جنگ نیز این جدایی ادامه یافت. طبقه تکنوکرات درهم تنیده‌ای شکل گرفت که در فعالیت‌های انتخاباتی هرچند سال یکبار، مراکز قدرت و متصل به ثروت و اموال دولتی و عمومی را به کنترل و تصرف خود می‌گیرد که در عام‌ترین شمایل آن، تکنوکرات‌های اصولگرا و در طیف مقابل اصلاح‌طلب معرف این مجموعه هستند. متاسفانه هر دو گروه، غیر از استثنائاتی اندک نشان داده‌اند که در برخورد با امواجی که علیه منافع ملی برمی‌خیزد، نه توان و نه انگیزه مقاومت دارند.
ادامه صفحه7