روزنامه قانون
1397/07/18
یک پوزش برای انبوهی لغزش
آقای جهانگیری بیش از پنج سال است معاون اول رییس جمهوری هستند که به نام اعتدال اما در جاده ای مه‌آلود به مدیریت دستگاه اجرایی کشور پرداخته‌اند. آقای جهانگیری در مناظره‌های انتخاباتی دولت دوازدهم به یمن شیرین‌کاری‌های آقای قالیباف برای مدتی البته در کانون توجه از اقبال مردمی قرار گرفتند.مردمی که ناگفته‌های زیادی از این شهردار بلندپرواز در دل داشته که گاهي به نجوايی با هم رد و بدل می‌کردند اما آن‌ها ناگهان دیدند که جناب جهانگیری با صراحتی غلیظ از مرزهای ملاحظه‌کاری گذرکرده و آنچه مردم در نهان می‌گفتند، او درعیان صدا و سیما واگشود. دیری نگذشت که دولت دوازدهم هم با پرواز ارزش دلار همسفر شد و ایشان هم به برنامه‌های روزمره خود سرگرم شد و مطابق معمول ، خرج را از رای دهندگان و تمامی مردم جدا كردند. پس از سقوط آزاد و شگفت انگیز ارزش پول ملی اخیر و پیامدهای پر شمارش اکنون می‌بینیم که آقای جهانگیری به ابراز عذرخواهی از مردم مبادرت ورزيده تا از این بابت چه بسا از رجال سیاسی کشورهایی مانند ژاپن و ... جای نماند.
در این روز های اخیر نیز جناب محمد باقر نوبخت، رییس سازمان برنامه و بودجه با قرار دادن تلی از اشتباهات راهبردی و اجرایی در پس دیوار کوتاهی به نام عذرخواهی کلامی به تأسی از معاون اول محترم با مردم همدردی كرده‌انداما شگفتی در اینجاست که چرا آقایان جهانگیری و نوبخت بعد از چند ماه از این سقوط پرشتاب و انبوهی از دیگر ناکارآمدی‌ها، تازه به فکر عذرخواهی افتاده‌اند؟ ای کاش این بزرگواران توجه کنند عذرخواهی مسئولان اجرایی در کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی و ... تنها به یک جمله تعارف و تواضع های کلامی ختم نمی‌شود. در کشورهایی که پوزش مقامات و مدیریت‌های کلان، نمادی از وارستگی آن‌ها تعبیر می شود، چه بسا این رفتارهای نمادین با اقدام به خودکشی نیز پررنگ میشود. اگر خود آن‌ها هم در این شیوه از پوزش پیشقدم نشوند، چه بسا دستگاه قضایی آن‌ها، مسئولان مقصر را مثلا به یک سال جمع‌آوری زباله و ... در انظار عمومی وادار مي‌كند. اگر چه انتظاری نیست که به دلیل ممنوعیت‌های اعتقادی، این عزیزان دست به گناه کبیره خود کشی بزنند اما توقع حداقلی از جناب ایشان و دیگرانی که هنوز به این پوزش زبانی هم رضایت نداده‌اند، این است که ای کاش اقدام به استعفا كنند.
البته باور داریم که برای دولتمردان پرسابقه کشورمان اقدام به استعفا از میزهای عریض و طویل مدیریت چه بسا کمتر از خودکشی نبوده و شجاعتی چه بسا بیشتر از آن را نيزمی‌طلبد. پس لازم است از جناب آقای جهانگیری و نوبخت و ... پرسید در انبوه کاستی‌های پرشماری که در سایه مدیریت‌هاصورت گرفته، این عذرخواهی بزرگوارانه شما از بهر کدام یک از آن‌هاست؟ به هر حال آن هنگام به این شیوه ازعذرخواهی‌های کلامی متوسل می‌شویم که مثلا در واگن مترو یا انبوه مسافران اتوبوس پای دیگری را سهوي لگد كنيم.
شاید معاونان محترم رییس جمهوربه خصوص آقای جهانگیری برای بازگشت به روزهایی که تحت تاثیر آن مناظره‌های کذایی تلویزیونی مورد تحسین عمومی قرار گرفته بودند، به صرافت این عذرخواهی افتاده‌اند؟ در آن صورت نيز به نظر می‌رسد برای بازیابی آن محبوبیت، بیش از این تعارفات باز هم به مناظره‌ای و به امثال آقای قالیبافی نیاز دارند. آقایان قالیبافی که با هزینه از خود و تقسیم‌بندی‌های معروف و جذاب 96 و 4 درصدی تا در معرض توپ و تشرهای آقای جهانگیری قرار بگیرند. توپ و تشرهایی که البته عمر کوتاه دولت دوازدهم تا همین جا نشان داد که دیگر آن نيز افاقه‌ای نمی‌کند.
سایر اخبار این روزنامه
