جایگاه اپوزیسیونی مسئولان!

یکی از مشکلات کشور این است که برخی مسئولان سال‌هاست در مقام اپوزیسیون سخن می‌گویند! مسئولانی که اختیارات قانونی دارند هم هر وقت می‌خواهند سخنرانی کنند در مقام انتقاد از وضع موجود هستند و دقیقا در جایگاه اپوزیسیون قرار می‌گیرند. سوال این است که چرا رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور در مقام کسی سخن می‌گویند که موضع انتقادی دارد درحالی که کلید حل مشکلات در دست آنان است. مردم به حسن روحانی با هزاران امید رأی دادند تا مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را حل کند. ولی متاسفانه آقای‌روحانی در سخنرانی‌های خود یا در مقام خطابه بوده یا در مقام اپوزیسیونی که از وضع موجود انتقاد می‌کند و جالب اینکه این وضعیت در قوه قضائیه و سایر نهادها نیز به همین صورت است. اصلا روشن نیست عامل این نابسامانی‌های اقتصادی و سیاسی کیست و کجاست و هر کسی مسئولیت آن را به گردن دیگری می‌اندازد. وقتی آقای جهانگیری به عنوان معاون اول رئیس جمهور اینگونه سخن می‌گوید که اختیارات محدودی دارد، یعنی این سیستم در جهتی که ما مسئولش هستیم، نیست. یعنی بنده در جایی که نشستم، مسئول هستم ولی برخلاف جریانی که می‌خواهم، حرکت می‌کند. با این اوصاف او یا باید استعفا دهد و یا محکم پای کار بایستد و اوضاع را درست کند. مردم رئیس جمهور یا معاون اول تشریفاتی نمی‌خواهند. مردم خواهان کسی هستند که مشکلات را حل کند و نه اینکه مرتبا از وضع موجود گلایه‌مند باشد، آمار اقتصادی ارائه دهند و از وضع موجود هم انتقاد کنند! و مشکلات کوچه و بازار حل نشده باقی بماند. مرتب از اینکه به مردم امید دهید و از مردم امید نگیرید، سخن می‌گویند. اما چه کسی پاسخگوی مردمی است که روز به روز با گرانی مواجهند و هیچ ثباتی در نرخ‌ها نیست؟ بنابراین با آقای غلامحسین کرباسچی در این زمینه موافقم که واقعا اگر آقای جهانگیری حق جابه‌جایی منشی خود را هم ندارد، بهتراست استعفا دهد. درواقع نمی‌توان به چنین نگاهی امید بست که در جهت اصلاحات مملکت گام بردارد و یک حرکت اصلاح‌طلبانه انجام دهد. کسی که در مقام قدرت و جایگاه بالایی نشسته اما آنقدر مسلوب‌الاختیار است ومی‌گوید حرف‌هایی دارم که قابل گفتن نیست! اصلاح طلبان با زحماتی که کشیدند سعی کردند وضع از آنچه هست، بدتر نشود و در انتخابات گذشته امید بسیاری ایجاد کردند. اما واقعیت این است که سال آینده با دو مشکل عمده مواجه خواهند شد؛ نخست اینکه مردم از وضع موجود گلایه دارند و دوم، سختگیری‌های بیشتر. از همه مهم‌تر اینکه در عمل به گونه‌ای حرکت کردیم که واقعا امید در جامعه باقی نمانده. درواقع اگر جامعه برهمین روال پیش رود و هیچ حرکت اصلاح‌طلبانه‌ای در عرصه اقتصاد و سیاست صورت نگیرد و تحریم‌ها هم تاثیر منفی بیشتری بگذارد و تورم بالاتر رود، اصلاح‌طلبان را با مشکلات بزرگی روبه‌رو خواهد کرد. مردم در انتخابات مجلس امید بیشتری از نمایندگان داشتند که با اتحاد و هم‌رایی بیشتر کار را پیش برند. هرچند تاکنون بد نبوده ولی با هر حرکت افراطی از هر طیف سیاسی مخالف هستم و امید دارم که تعادل ایجاد شود. بحث ما دائم بر سر جابه‌جایی افراد است درحالی که مشکل ساختار سیاسی و اداری حل نشده است. چرا هر روز با مفاسد اداری بیشتری رو به رو می‌شویم؟ انتظار می‌رفت در دولت روحانی جلوی فساد‌های اداری گرفته شود ولی به نظر می‌رسد که نسبت به دولت قبل کمتر نشده است. پاره‌ای از سوء استفاده‌های مطرح شده از نظر مقدار و تعداد کم نیست. حضرت علی(ع) هیچ وقت در مسائل مالی با هیچ فرماندار و استاندار و مقامی مماشات نمی‌کرد. بلافاصله برملا، افشا، احضار و تحقیق می‌کرد. اما در مملکت ما ممکن است در وزارتخانه‌ای اتفاق تلخی بیفتد و سوءاستفاده مالی انجام شود، اما هیچ‌کس جابه‌جا نمی‌شود و هیچ عذرخواهی هم صورت نمی‌گیرد. میلیون‌ها نفر زیر خط فقر زندگی می‌کنند و با مشکلات معیشتی مواجهند، اما شاهد سوء استفاده‌های کلان مالی هستیم. دولت باید با هر نهاد انتخابی یا انتصابی چنانچه نسبت به مسائل مالی انحراف پیدا کند، شفاف سازی کند.
* استاد دانشگاه