واشنگتن‌پست:

بن‌سلمان پس از هفته‌ها واکنش‌های سیاسی بین‌المللی درباره قتل جمال خاشقجی، خبرنگار واشنگتن‌پست، اقدامات تنبیهی ترامپ علیه ایران را چراغ سبزی برای خود می‌بیند تا بار دیگر همان‌طوری رفتار کند که می‌خواهد. اما نباید این‌طور شود.
تحریم‌های آمریکا علیه ایران قرار است چهارم نوامبر اجرایی شود. در آن روز، محمد بن‌سلمان، ولیعهد سعودی نفسی عمیق از سر آسودگی خواهد کشید.
به گزارش جامعه ایرانی به نقل از واشنگتن‌پست، بن‌سلمان پس از هفته‌ها واکنش‌های سیاسی بین‌المللی درباره قتل جمال خاشقجی، خبرنگار واشنگتن‌پست، اقدامات تنبیهی ترامپ علیه ایران را چراغ سبزی برای خود می‌بیند تا بار دیگر همان‌طوری رفتار کند که می‌خواهد. اما نباید این‌طور شود.
سال‌هاست عربستان تروریسم و افراطی‌گری را تامین مالی کرده، حقوق مردمش را سرکوب و منتقدانش را اغلب با قتل ساکت کرده است. اینها تمام فعالیت‌هایی است که آمریکا به بهانه آن ایران را تنبیه می‌کند‌ اما به سعودی‌ها اجازه می‌دهد دست به همین کارها بزنند بدون هیچ سرزنشی.


سلاخی کردن خاشقجی و تلاش‌های ریاض برای پنهان‌کاری، بیانگر لزوم شفافیت است. آنها به ما یادآور می‌شوند که روابط آمریکا با عربستان کاملا شکل معامله‌ای دارد‌ و مبتنی بر ارزش‌های مشترک نیست.روابط آمریکا با اسراییل به دلیل ارزش‌های یهودیت و مسیحیت قوی و عمیق است. اتحاد این کشور با عربستان اما تنها مبتنی بر نفت، تسلیحات و پول است. دقیقا به همین دلیل است که عربستان دهه‌ها و میلیون‌ها دلار را صرف محکم کردن جای پای خود در واشنگتن کرده است. استحکام این کشور توانایی‌اش در سور و سات دادن به افراد متنفذ و تحت تاثیر قرار دادن پروژه‌های آمریکایی‌های قدرتمند در دولت و خارج از آن است.متاسفانه در نتیجه همین اقدامات، اجماع واشنگتن درباره امنیت در خاورمیانه از سوی عربستان و حامیانش که استدلال اولیه‌شان این است که این پادشاهی برای مقابله با تهدید ایران مورد نیاز است، تخریب شده است.
خیزش بن‌سلمان همزمان با همکاری باراک اوباما با ایران اتفاق افتاد. حکمرانان مسن این پادشاهی دریافتند که توافق ایران موقعیت منطقه‌ای آنها را تضعیف و متوجه لزوم تقویت نفوذ رو به افول خود به واسطه انتصاب یک رهبر جوان و قدر کرده است.
احتمال تشنج‌زدایی با ایران حال به نظر غیرممکن می‌رسد. اسراییلی‌ها این مساله را درک می‌کنند، ریاض اما نه آنقدرها. نیاز مشترک سرکوب خیزش احتمالی ایران بود که عربستان و اسراییل را به هم نزدیک‌تر کرد تا عجیب‌ترین همکاری شکل بگیرد. حال این دو کاملا هم‌راستا شده‌اند.
تهدید وجودی‌ای که بنیامین نتانیاهو و بن‌سلمان در ایران می‌دیدند، ربط چندانی به تهدید جنگ هسته‌ای نداشت. هر دو‌ آنها می‌ترسیدند که همکاری مبتنی بر مذاکره ایران با غرب موقعیت آنها را به عنوان شرکای ضروری خاورمیانه تضعیف می‌کند.
در حالی که اسراییل می‌داند ارتباط ویژه‌اش با آمریکا جدایی‌ناپذیر است، عربستان نگرانی‌های بیشتری دارد. ایرانی که اجازه تجارت و گفت‌وگو با غرب را دارد تهدیدی مستقیم برای جایگاه این پادشاهی است.
ایران مانند عربستان دارای ذخایر هنگفت نفت و گاز است. اما مزایای بسیار‌ زیاد دیگری هم دارد که عربستان ندارد. این کشور دارای جمعیتی با تحصیلات عالیه، از جمله زنان آن است. این کشور همچنین علاوه بر انرژی، کالاهای بسیار دیگری هم تولید و صادر می‌کند، از جمله محصولات کشاورزی و خودرو. ایران دارای سیستم سیاسی‌ای است که مردم را تشویق به مشارکت گسترده می‌کند.
هر مفسر منطقه‌ای این نتیجه را می‌گیرد که ایران شریک درازمدت بهتری نسبت به عربستان است. توافق هسته‌ای نشان داد که ایران اگر یک شریک هم نشود، دست‌کم یک رقیب سودمندتر خواهد بود.