اصلاح‌طلبان شورا و پايبندي به اصل پاسخگويي

اخيرا جمعي از فعالان اصلاح‌طلب با نگارش نامه‌اي دغدغه‌ها وحساسيت‌هايي را نسبت به دقت در بستن ليست اصلاح‌طلبان براي انتخابات پيش رو مطرح كرده‌اند كه ضمن تاييد چنين رويكردي درجريان اصلاح‌طلبي لازم است به مواردي اشاره شود. اصلاح‌طلبان همواره با رویکرد برنامه محوری وارد انتخابات شورای شهر تهران شدند، همان‌طور که از شورای اول این نگرش وجود داشت، در شورای چهارم نیز تداوم پیدا کرد. در شورای شهر اول با اتکا به برنامه تهران ۱۴۰۰ که شهرداری تهران از پیش تدوین کرده بود برنامه ریزی و سیاستگذاری‌ها آغاز شد و با توجه به نوپا بودن شکل‌گیری شورا زمانی اختصاص یافت به تدوین منشور تهران از سوی معاونت گروه‌های تخصصی که در آن زمان در چندین جلد تدوین و تصویب گردید. اما متاسفانه صرفا آن اتفاقات چند ماه آخر شورا از سوی دیگران مورد توجه قرار گرفت و عملکرد شورای اول که تاکید بر برنامه محوری شوراها بود به حاشیه رفت. این میراث از حضور اصلاح‌طلبان در شورای اول باقی ماند و در شورای شهر چهارم نیز ما با برنامه مدونی که رویکرد فرهنگی و اجتماعی داشت قدم به انتخابات گذاشتیم که همان برنامه‌ها در احکام برنامه دوم پنج ساله شهرداری جای گرفت. در این دوره اما فراکسیون اصلاح‌طلبان مسئولیت دیگری را به عنوان اعضای شورا که اتفاقا دراقلیت نیز قرار داشتیم برعهده داشتند و آن‌هم بازگردان شان نظارتی به شورا و نهادینه کردن پاسخگویی شهرداری به نمایندگان مردم و ترويج فرهنگ مطالبه‌گري ونظارت اجتماعي در شهر تهران بود که در دو دوره قبلی گویی به گونه‌ای دیگر به تعریف آن پرداخته بودند، چرا که سخت‌ترین چالش ما در این دوره شورا این بود که به اثبات وظیفه نظارتی شورا بپردازیم و مساله «عدم فرار از پاسخگویی» و« شفافیت» را مدام یادآور شویم. اصلاح‌طلبان شورای شهر چهارم با پیگیری‌های مستمر و با قرارگرفتن درکنار مردم به عنوان نمایندگان آنها به حساسیت زایی برای یادآوری مسئولیت‌های مدیران شهری پرداختند که این مهم وقت و انرژی بسیاری از ما گرفت، چرا که حتی برخی برنتافتند که عضوی از شورا بخواهد در تعهد به مسئولیت نظارتی اش تخلفاتی را پس از پیگیری‌های فراوان به گوش مردم برساند و این دیگر جای تعجب دارد! بهره‌گیری از بدنه کارشناسی تخصصی از مهم‌ترین رویکردهای اعضای فراکسیون اصلاح‌طلبان شورای شهر بود و همین تعهد به تخصص‌گرایی (البته از سوی برخی اعضا) موجب شد هر یک از ما به عنوان ناظران اجتماعی با انبوهی از مسائل شهر آگاه و برای آنها با برگزاری جلسات کارشناسی متعدد به تدوین راهبرد و برنامه پیشنهادی بپردازیم، هر چند که رویکرد سیاسی شهرداری تهران از سال ۹۲ به این طرف مانع از اجرایی شدن بسیاری از برنامه‌هایی شد که منشا پیشنهادش همکاران اصلاح‌طلب بنده بودند و گویی این برنامه‌ها بیشتر به رویا رویی سیاسی تعریف می‌شد، در حالی‌که مهم‌ترین رویکرد اصلاح‌طلبان شورا به‌رغم آنچه مدام برای مردم تکرار شد پرهیز از اتخاد رویکردهای سیاسی در عمل به وظیفه نظارتی خودشان بوده است؛ نمونه بارز این مهم موضوع واگذاری املاک بود که قبل از انتشار آن هیچ گاه فراکسیون مطلع نشد تا انگاره‌های سیاسی بودن این مهم مطرح نشود و با تصمیم شخصی تصمیم به بررسی و پیگیری آن گرفتم. تاکید بر پاسخگویی از سوی اصلاح‌طلبان شورای شهر موجب پویایی شهرداری و هیات رئیسه شورا شد تا بلکه سایر دستگاه‌های مسئول نیز به شورا بیایند و درباره مشکلات مردم تهران گزارش دهند، هر چند هنوز هم رویکرد پاسخگویی از سوی برخی نهادها نهادینه نشده است و هنوز اصلاح‌طلبان شورا نتوانسته‌اند پاسخ سوالات بیشمارشان را درباره مبالغ هنگفت هزینه‌های پروژه‌های انجام شده از سوی شهرداری، عدم رویکردهای کارشناسی در تامین ایمنی شهر، خلأهای برنامه‌ای، وضعیت سردرگم انباشت پرسنلی شهرداری و ده‌ها مورد دیگر دریافت کنند!
ادامه در صفحه۷