روزنامه همدلی
1397/08/24
فریاد انتصابیون، سکوت انتخابیون
هرمز شریفیان- یکی از دلایل پیشرفت سیستماتیک و نظام‌مند در کشورهای توسعه‌یافته و حتی درحال توسعه، استفاده از تخصص، تجربه، کارآمدی و اشراف در حوزه‌های گوناگون توسط نیروهای همان حوزه است.این به آن معناست که مدیران و مسئولان در تمام سطوح، اعم از سطوح بالا، میانی و پایین در حوزه تخصص و تجربه خود فعالیت می‌کنند و آموخته‌اند که در جهان امروز نمی‌توان بدون داشتن این فاکتورها در هر زمینه‌ای ورود کرد و نظریه و راهکار ارائه داد.
از سوی دیگر و در حوزه سیاسی، علاوه‌بر اینکه تخصص، تحصیلات و تجربه دارای اهمیت فراوانی هستند، نکته‌ای دیگر نیز برجسته است و آن مسئولان برآمده از آرای مستقیم مردم و سایر مسئولان هستند. به عباراتی ساده‌تر تفاوت‌هایی است که بین مسئولان انتخابی و انتصابی وجود دارد و آن «شانیت» مردمی منتخبان است.
اما گویا در کشور ما همه‌چیز وارونه است و مشکلات پرشمار و سخت امروز حاصل همین وارونگی است. برای مثال در حوزه دیپلماسی گاه وزیر امور خارجه آخرین کسی است که در موضوعات سیاست خارجی نظر می‌دهد و نظرات اولیه از ناحیه نهادها یا اشخاصی ارائه میشود که نه‌تنها کوچکترین تخصصی در آن حوزه ندارند بلکه مطالعات آزاد آنان نیز در حد هیچ است.
البته این یکی از خاصیت‌های ما ایرانیان است که عادت داریم پایمان را در هر حوزه‌ای دراز کنیم و نظراتی بدهیم که با هیچ منطق و معیاری سازگار نیست و اصرار داریم نظرات شخصی خود را به هر طریق به طرف مقابل بقبولانیم.
از «تحلیل تاکسی»های روزانه در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و... گرفته تا حوزه‌های پزشکی، مکانیکی؛ در همه حوزهها صاحب‌نظریم درحالی‌که کوچکترین تخصص، تحصیلات و تجربه‌ای در آن نداریم.
این خصیصه زمانی خطرناک میشود که پا در حوزه تصمیم‌گیری برای کشور و مردم می‌گذارد و باعث میشود هر «بی‌اطلاع» و «نا‌آگاهی»، از سر نادانی یا غرض‌ورزی، زبان بچرخاند؛ غافل از اینکه این زبان چرخاندن تا چه اندازه می‌تواند منافع همگانی و ملی را به خطر اندازد.
چرا مسئولان و مدیران کشور جایگاه خود را گم کرده‌اند و دائم در حال دخالت در حوزه‌های تخصصی یکدیگرند، در حالی‌که به‌جای این سرک‌کشیدن‌ها، اگر روی حوزه خود تمرکز کنند، حتما به پیشرفت‌هایی هم می‌رسند.
در کشوری که اکثر مسئولان آن از مردم‌سالاری دینی دم می‌زنند، چرا فضای کار را برای مدیران انتخابی باز نمی‌کنند؟ مگر نه اینکه یکی از واضحات مردم‌سالاری، انتخاب و منتخب مردم بودن است، پس چگونه است که در بسیاری موارد، مسئولان انتصابی در میانه میدان هل من مبارز می‌طلبند در حالی‌که مسئولان انتخابی، سکوت پیشه کرده‌اند؟
این رویه مخرب تا چه زمانی باید ادامه داشته باشد و پیامد‌های آن را کشور و مردم پرداخت کنند؟ مصداق بارز «کار را به کاردان» سپردن در پرونده هسته‌ای قابل مشاهده و لمس است، آنجا که این پرونده پس از سال‌ها از حوزه غیر تخصصی آن یعنی شورای‌عالی امنیت ملی به متولی اصلی آن یعنی وزارت امور خارجه سپرده شد که از نتایج آن همه آگاهند.
چه خوب میشود که غیر متخصص‌ها و غیر منتخب‌ها مدتی سکوت پیشه کنند و اجازه دهند تا متخصصان و منتخبان، کار خود را انجام دهند تا دخالت‌های نابه‌جا، وضعیت را از چیزی که هست بدتر و وخیم‌تر نکند.
سایر اخبار این روزنامه
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مدال‌آوران بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا ۲۰۱۸: اگر از ظرفیت‌های ملی درست استفاده شود مشکلات اقتصادی حل خواهد شد
ناشران در گفت‌وگو با «همدلی» به مناسبت هفته کتاب خطاب به مسئولان مناسبت‌ها نمایشی نشوند
«همدلی» اظهارنظر وزیر امور خارجه درباره پولشویی و هجمه‌ها و حمایت‌ها از او را در گفت‌وگو با «احمد شیرزاد» بررسی کرد
بریتانیا و اتحادیه اروپا بر سر پیش‌نویس موافقت‌نامه برگزیت به توافق رسیدند عبور از چاله اتحادیه به سوی چاه پارلمان
محسن باستانی، عضو شورای مرکزی حزب توسعه ملی و عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان اصفهان در گفت‌وگو با «همدلی» :
ولی‌الله شجاع‌پوریان حالِ خوبِ کتاب‌خوانی
گسیختگی دیپلماتیک در برابر تحریم
فریاد انتصابیون، سکوت انتخابیون
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مدال‌آوران بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا ۲۰۱۸: اگر از ظرفیت‌های ملی درست استفاده شود مشکلات اقتصادی حل خواهد شد
