حناچی مثل نجفی تایید شد

آفتاب یزد: داستان محمدعلی نجفی، عیناً برای پیروز حناچی تکرار شد! امضای حکم شهردار تهران به دقایقی بعد از دقیقه 90 کشانیده شد و حتی پای واعظی هم به میانه ماجرا باز شد. همین چندروز قبل بود که اصلاح‌طلبان به صراحت گفته بودند؛ عدم امضای حکم حناچی توسط رحمانی فضلی طبیعی است اما دست روی دست گذاشتن حسن روحانی کاملاً غیرطبیعی است.
خیلی‌ها‌ حالا به عینه می‌بینند که کابینه آن طورها هم که در محافل سیاسی روی آن بحث وجود دارد یک دست و همراه نیست! حداقل درباره وزارت کشوری که رحمانی فضلی سکان دار آن است دریافتیم سازی که می‌زند عمیقاً ناکوک و خارج است و هیچ ارتباطی به ارکستر کابینه ندارد.
امروز از حیاط پاستور خبر رسید که واعظی گفته حکم حناچی امضا می‌شود! همگان بهت زده نگریستند که امضا و عدم امضای حکم حناچی در حوزه وظایف محوله به وزارت کشور است پس نقش رئیس دفتر در این میانه چیست؟
تئوری‌های بسیاری می‌تواند مطرح شود؛ یکی چنگ زدن به همان همه کارگی واعظی در دولت، دیگری مقاومت عجیب و غریب وزارت کشور برای تایید نکردن حکم شهردار منتخب شورای پنجم تهران و از همه ی این‌ها‌ مهم تر، ارتباط دادن حکم حناچی به انتخابات 98 یا 1400! هرچه باشد و بود اگرچه حکم حناچی خیلی دیر و دور امضاء شد اما پالس‌ها‌یی که از این تاخیر بی مورد دریافت شد برای تیم اجرایی دولت چندان خوشایند نیست.


امضاء رحمانی فضلی پای حکم حناچی به موجب اجرای تبصره(3) ذیل بند یک ماده(80)قانون تشکیلات و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران مصوب اول خرداد 1375 نفس همه را به بند آورد اما برای وزارت کشورِ رحمانی فضلی و شورای شهری که 30 اصلاح طلب آن را تشکیل داده‌اند (فارغ از کارگزارانی بودن یا دوم خردادی و امید و غیره...)رخداد چندان عجیب و غیرقابل باوری نیست چون همین یک سال قبل بود که زمین و زمان وساطت کردن تا حکم نجفی تایید شد؛ البته نجفی عاقبت به خیر نشد!

> مقایسه حناچی و نجفی اشتباه است!
نجفی سیاسی‌تر، شناخته شده‌تر و در عین حال پرحاشیه تر از حناچی بود فلذا در نگاه نخست مقایسه این دوچهره از منظر تاخیر در تایید حکم شهرداری تهران چندان صحیح به نظر نمی‌رسد اما همین شبیه نبودن‌ها‌ است که سوال اساسی پیش روی تحلیلگران قرار می‌دهد که اگر حناچی را به نسبت نجفی بی حاشیه تر و غیرسیاسی تر می‌دانید پس چرا همان رفتاری با حناچی شد که با نجفی؟!
پاسخ می‌تواند ساده باشد! وزارت کشور عملاً با هر انتخابی از سوی شورای شهرتهران که شاکله‌ای اصلاح طلب دارد به گونه‌ای دیگر رفتار می‌کند یا دوست دارد تا بحث شهردار تهران بنا به هر دلیل ممکن همراه با چالش و حاشیه باشد.
پاسخ دورتر اما می‌تواند به موازنه قدرت در پایتخت مربوط باشد و آن چانه‌زنی‌هایی است که چون بی‌نتیجه می‌ماند، حکم هم در کارتابل وزیر خاک می‌خورد! پایتخت به تنهایی می‌تواند موازنه بسیاری از سیاست‌های داخلی را برهم بریزد؛ از انتخابات مجلس گرفته (25 نماینده تهران یعنی چیزی حدود 9درصد کل نمایندگان) و اهمیتی که چهره‌های وارد شده به مجلس از حوزه انتخابیه تهران بزرگ دارند تا انتخابات ریاست جمهوری و انبوهی از آراء که می‌تواند نتیجه‌ساز باشد و اما این که چرا وزارت کشور با آن که شورای شهر تهران منطبق بر قانون با صبر و خویشتنداری به انتخاب شهرداری دست زد که چالش‌ها‌ی همیشگی در میان نباشد، تمام ماجرا نیست!

> چالش انتخاب شهردار، دلخواه کیست؟
شهردار تهران، شهردار پایتخت یک کشور 80 میلیونی است، قانونی نانوشته می‌گوید شهردار تهران یکی از چهره‌هایی است که می‌تواند از مسیر بهشت به پاستور برسد. این را احمدی نژاد باب کرد اما قالیباف هرچه زد به در بسته خورد شاید این بزرگترین چالش پیش روی اصولگرایانی است که در سایه، حتی برای وزارت کشور دولت معتدل حسن روحانی تصمیم می‌گیرند اما وزارت کشور هم شاید توضیحات و دلایلی داشته باشد.
مسکوت گذاشتن استعلام حناچی از جمله مباحثی بود که بسیار به آن دامن زده شد اما حالا سخنگوی وزارت کشور می‌گوید که در استعلام با صراحت حناچی تایید شده است پس باید موضوع را در حوزه ی وزارتی و جایی که جولانگاه رحمانی فضلی و همفکران او است، دنبال کرد.

اعلام خبر امضای حکم حناچی توسط واعظی یا احتمال دخالت قریب‌الوقوع حسن روحانی در اعطای حکم شهرداری تهران به حناچی، داستان را اندکی پیچیده کرد. حامیان دولت هم از دخالت واعظی در این موضوع خرسند نیستند حتی از احتمال قدم به میدان گذاشتن حسن روحانی نیز خرسند نمی شدند زیرا معتقد بودند همه مسائل وفق مقررات بوده و پیچیدگی هایی که به وجود آمده در زمین اصولگرایان خلق شده و ربطی به احزاب سیاسی اصلاح طلب نداشته حتی اگر برخی گلایه مندی ها در عدم انتخاب محسن هاشمی رسانه‌ای شده باشد!
حناچی از امروز شهردار تهران است اما نباید از یاد ببریم همان هایی که ناخرسند بودند از تایید حکم محمدعلی نجفی و به نحوی جلوی آن را گرفته بودند؛ بعدِ امضای حکم نیز نجفی را به حال خود رها نکردند هرچند نجفی هم به سازی رقصید که خنده بر لب مخالفان اصلاحات نشانید اما سخن این جا است که حناچی، هم می تواند سرنوشتی شبیه نجفی داشته باشد به این شرط که شورا از شهرداری که انتخاب کرده «حمایت» و«محافظت» نکند! برای شهرداری که تایید حکم او پای بزرگان را به میانه میدان کشانید، حمایت تنها کفایت نمی کند. بلکه شورای شهر وظیفه دارد علاوه بر حمایت از«حناچی» به طور ویژه«مراقبت» کند، مراقبتی که می‌تواند عملی باشد یعنی عدم دخالت در چینش ها، عدم معرفی نورچشمی ها و عدم پیشداوری به نحوی که شهردار تهران بزرگ را به یک چهره محافظه کار و محتاط تبدیل نماید.
حرف های روز پایانی افشانی که گفته بود زیر فشاری شکننده روزگار می گذرانیده است می‌تواند سرمشق آنانی باشد که شورای شهر و شهرداری تهران را با ملک شخصی خود اشتباه گرفته‌اند حال از جناح اصلاحات باشند یا از نفوذی های اصولگرا! چندان در اصل ماجرا توفیری ایجاد نمی‌کند.