سقف محدود سازوکار مالی اروپا

اخیرا معاون وزیر امورخارجه بیان کرد که به اروپایی‌ها فرصت می‌دهیم، اما این فرصت نامحدود نخواهد بود. در این راستا باید در برجام دو مساله را از یکدیگر تفکیک کنیم؛ یعنی مسائل حقوقی و امنیتی برجام را از مسائل اقتصادی حاصل از آن جدا سازیم. چرا که هدف برجام این بود که طی یک زمان 8 ساله برنامه هسته‌ای ایران به برنامه‌ای صلح‌آمیز تبدیل شده و در این مدت تحریم‌ها نیز برداشته شود. برجام درصدد بود که قطعنامه‌های صادر شده از سوی شورای امنیت با قطعنامه جدید2231 که ناظر براین توافق است لغو و در مدت این 8سال نیز تحریم‌ها برداشته شود، لذا آنچه که باید برای ایران مهم باشد این است که مجددا به شورای امنیت باز نگردد. اگر برجام به هر دلیلی بر هم بخورد و ایران به شورای امنیت بازگردد دوباره به صورت خودکار تحریم‌های ایران باز خواهد گشت. پس هدف اصلی ایران و اروپایی‌ها که آن را اعلام نمی‌کنند در درجه اول این است که با ماندن در برجام دوباره ایران به شورای امنیت بازنگردد، چون با این بازگشت شرایط دیگری تجربه خواهد شد. در این راستا شاید مطرح شود که پس حضور در برجام فقط به دلیل عدم بازگشت به شورای امنیت است؛ لذا در این ارتباط باید هزینه فایده این مساله را نیز در نظر گرفت. اگر پرونده به شورای امنیت بازگردد خود به خود اجماع بین‌المللی تشکیل می‌شود و ایران که پیش از برجام ذیل فصل 7 بند 41 منشور ملل متحد قرار داشت، ممکن است ذیل بند 42که اقدامات بین‌المللی علیه ایران را تجویز می‌کند، قرار گیرد. بنابراین چون قصد ایران از ابتدا ساخت سلاح هسته‌ای نبوده و نیست اگر بخواهد از برجام خارج شود باید هزینه‌های آن را نیز بپردازد.
ادامه صفحه 16