عیارسنجی نمایش ضدایرانی در لهستان

آفتاب یزد- گروه سیاسی: لهستان‌ و برگزاری ‌یک ‌کنفرانس ‌ضدایرانی و تروریستی با موضوعیت نگرانی‌ها از نفوذ ایران در منطقه؛ کنفرانسی
که از روزی که خبر برگزاری اش اعلام و بیان شد کشورهای مختلف از جمله آمریکا و کشورهای عربی در آن حضور خواهند داشت، تاکنون واکنش‌های متعددی را به همراه داشت. درشرایطی که بسیاری در شگفت از برگزاری این کنفرانسند عده‌ای این سوال را از خود می‌پرسند که چرا در برهه‌ای که ایران در تلاش برای تداوم مذاکرات با اروپا و راه اندازی سازو کار SPV دراین زمینه است، کشوری مانند لهستان میزبان چنین کنفرانس ضد ایرانی و تروریستی می‌شود و پیش قدم در جوسازی تازه آمریکا علیه ایران؟
ظاهرا برای مقامات ایرانی هم بیش از آنکه خود کنفرانس محل شکایت باشد اقدام لهستان دراین زمینه جای اعتراض شده است، این را می‌توان در واکنش‌های نسبتا مشابهی که وزیر خارجه ایران و معاون او انجام داده اند نیز به خوبی احساس کرد. آنگونه که محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در واکنش به برنامه آمریکا برای برگزاری نشستی ضدایرانی در لهستان گفت: «دولت این کشور اروپایی که بسیاری از شهروندانش در جریان جنگ دوم جهانی به لطف ایران نجات یافتند، باید از این حرکت شرمنده باشد.» ظریف در توئیترش نوشت: «یادآوری به میزبان و شرکت کنندگان کنفرانس ضد ایرانی: کسانی که در آخرین نمایش ضد ایرانی توسط آمریکا شرکت کرده بودند، یا مرده اند، یا بی آبرو شده اند، یا به حاشیه رانده شده‌اند و ایران از همیشه قوی تر است.»
وزیر خارجه ایران در ادامه ابرازداشت: «دولت لهستان نمی‌تواند این شرمندگی را پاک کند: در حالی که ایران لهستانی‌ها را در جنگ جهانی دوم نجات داد، این کشور اکنون میزبان سیرک مذبوحانه ضد ایرانی شده است.»


ظریف همچنین عکس‌هایی از کنفرانسی را به پیام خود اضافه کرد که بیل کلینتون رئیس جمهور اسبق آمریکا را در کنار شیمون پرز رئیس معدوم رژیم صهیونیستی و حسنی مبارک رئیس جمهور ساقط شده مصر نشان می‌دهد. وزیر خارجه ایران تصاویری هم از آوارگان لهستانی و آمار تاریخی آن‌ها را که در زمان جنگ جهانی به ایران پناه آورده بودند، به پیام خود الصاق کرده است. از سویی دیگر عباس عراقچی نیز در صفحه توییتر خود در واکنشی مشابه نوشت:« ۱۸۹۲ لهستانی از ۱۹۴۲ تاکنون درقبرستان لهستانی‌ها در قلب تهران آرمیده‌اند. بیش از یک‌صد هزار لهستانی پس از آزادی از اردوگاه‌های کار اجباری استالین، از راه ایران بازگشتند. قبرستان‌ها در ایران بعد از ۳۰ سال قابل جایگزینی هستند اما مردم تهران ۷۷ سال است که احترام میهمانان خود را نگاه داشته‌اند.»
علی شمخانی دبیر شورایعالی امنیت ملی نیز درواکنش به این موضوع اظهار داشت:« آدمی که می‌گوید تحریم با حداکثر فشار، وقتی به سمینار و کنگره می‌رسد مفهومش این است که قافیه را باخته است.»
محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور نیز در این باره گفت: «اقدام ضد ایرانی برخی کشورهای اروپایی، غیرمنطقی و سوال‌برانگیز است. اگر اروپا در مبارزه با تروریسم صداقت دارد و از حمایت منافقین و گروه‌های تجزیه طلب دست بردارد به گفت و گو ادامه می‌دهیم اما تعامل با دیگران را معطل اروپا نمی‌کنیم.تعلل بیش از حد اروپا در زمینه کانال مالی توجیهی ندارد.»
به گفته "مایک پمپئو" وزیر خارجه دولت ایالات متحده آمریکا، این کنفرانس دو روزه قرار است در هفته آخر بهمن ماه سال جاری – یک ماه دیگر- در این کشور برگزار شود. در حالی که بسیاری از این کنفرانس به عنوان فاز جدید تقابل آمریکا و یارکشی علیه ایران در منطقه و اروپا یاد می‌کنند و گروهی دیگر نیز این موضوع را ناشی از تعلل اتحادیه اروپا در برقراری سازوکار مالی با ایران می‌دانند. اکنون پرسش اینجاست که از چه روی آمریکا چنین زمانی را برای این کنفرانس انتخاب کرد؟ چرا لهستان را به عنوان میزبان برگزید، مگر بناست که چه امتیازاتی دراین راستا به این کشور بدهد؟ و از سویی چرا ایران به قول برخی منفعلانه در تقابل با این کنفرانس اقدام کرده است؟ پرسشی که شاید از همه این‌ها دانستن آن اهمیت دارد این مطلب است که آیا این کنفرانس جنبه عملی یا تهدیدی جدی علیه ایران می‌تواند داشته باشد ؟

> استارت از کجا خورد
سید جلال ساداتیان نماینده سابق مجلس و سفیر پیشین انگلیس در ایران به آفتاب یزد می‌گوید: «زمانی که ترامپ از برجام خارج شد تصور می‌کرد ما هم از برجام خارج شویم و با این کار ترامپ به اجماع علیه ایران بازخواهد گشت. اما حقیقت این است که ایران به آمریکا رودست زد. از برجام خارج نشد و آمریکا نیز در بسیج علیه ایران ناکام ماند و هرگز نتوانست موضوع کشورمان را به شورای امنیت ببرد تا آنچه را که می‌خواست عملی کند.»
وی اظهار می‌دارد:«شاهدبودیم موگرینی نیز حتی بعد از خروج ترامپ از برجام نقش فعالی در دفاع و حفظ برجام داشت. اما آمریکا برای آنکه ایران از این دفاع‌ها منتفع نشود همواره سعی داشت تا فشارهای جداگانه‌ای بر برخی کشورهای اروپایی وارد آورد تا از طریق آن‌ها مانع اقدام جدی‌شان برای برقراری مراودات اقتصادی با ایران شود. آخرین اقداماتی که دراین ارتباط انجام دادند محکومیت برخی اشخاص ایرانی و معرفی آن‌ها به عنوان تروریست‌هایی که سعی داشتند سازمان‌های مخالف حکومت ایران را مورد هدف قراردهند بود تا با این کار جو ایران هراسی را زیاد و دنیا را علیه کشورمان تحریک کنند. از طرفی دیگر در بعد دیپلماسی و جو رسانه‌ای دائما بولتون و پمپئو و شخص ترامپ صحبت‌ها و مصاحبه‌هایی را علیه ایران داشتند و سفرهایی از سوی وزیر خارجه آمریکا صورت می‌گرفت تا این سفرها رسانه‌ای شود و آن‌ها بتوانند طرحی را ضد ایران راه بیندازند.»

>چرا لهستان؟
اما چرا ازمیان همه این کشور‌ها لهستان به عنوان میزبان این کنفرانس ضد ایرانی شناخته شده است؛ این سوالی است که ساداتیان در باره آن می‌گوید:«سال‌هاست که هم جمهوری چک و هم لهستان به عنوان متحدین نزدیک آمریکا به شمار می‌آیند.از چند سال قبل این موضوع مطرح بود که آمریکا بتواند موشک‌هایی با عنوان سپر موشکی، در این کشورها علیه ایران مستقر کند که روسیه به این موضوع واکنش جدی نشان داد. بنابراین لهستان به عنوان متحد و همراه با آمریکا همواره مطرح بوده است.»
این کارشناس مسائل اروپا ادامه می‌دهد: «اکنون نیز تلاش دارند تا اجلاسیه مذکور را در این کشور برگزار کنند تا جو کل اروپا تحت تاثیر قرار بگیرد. از سویی کشورهایی را از فراز آسیا، اروپا و آفریقا به آن جا دعوت کنند تا بگویند سران کشورهای دنیا اغلب با آمریکا همراه هستند.این اجلاس، ضمن اینکه نشانه‌هایی برای ایران دارد اروپا را نیز خطاب قرار می‌دهد تا بگوید این شمایید که منزوی هستید.»
محمد علی بصیری استاد حقوق بین الملل اما درباره نقش لهستان و اروپای شرقی دراین میان به آفتاب یزد می‌گوید:« اروپای شرقی به ناتو و اتحادیه اروپا وصل شده و لقب اروپای جدید را گرفته است.اروپای شرقی و کشورهایی مثل لهستان به مراتب به رژیم‌صهیونستی و آمریکا نزدیکتر هستند تا اروپای غربی. با توجه به اینکه اروپای غربی سعی می‌کند تا در بحث برجام تنش زایی با ایران انجام ندهد تشکیل این کنگره در لهستان برای کاهش حساسیت‌ها ی آن دراین موضوع باشد.»
وی ادامه می‌دهد: «ازسویی این اجلاس لزوما موضع رسمی دولت لهستان نیست بلکه نوعی همکاری در این کنفرانس است. در حالی که اگر این اجلاس در پاریس لندن و برلین بود جو منفی علیه ایران دو چندان می‌شد، بنابراین اتفاقا این موضوع به سود ایران است که این کنفرانس در لهستان برگزار می‌شود چرا که همین امر تاثیرگذاری کنفرانس را کمتر می‌کند.»
البته دراین میان گروهی نیز معتقدند که حمایت آمریکا از لهستان در برابر روسیه به قدری راهبردی و حائز اهمیت است که لهستان این گونه علیه ایران عزمش را جزم کرده است.

>آمریکا زور زیادی می‌زند
ساداتیان ‌درباره اینکه منتقدین، واکنش‌های ایران را نسبت به این کنفرانس و عمل لهستان دیرهنگام و منفعل می‌دانند، می‌گوید: «شما که قصاص قبل از جنایت نمی‌توانید بکنید. وقتی آمریکایی‌ها به لهستان فشار وارد می‌کند نتیجه اش این می‌شود. ترامپ در شرایطی است که از یکسو دولت خود را به دلیل اختلافات بر سرکنگره تعطیل کرده است، یا در بحث خروج از سوریه شاهد بودیم که او ابتدا گفت که فوری از سوریه خارج می‌شود و چند روز بعد اظهارداشت که خروج از سوریه را گام به گام پیش می‌برد. این موضوع بیانگر عدم انسجام در ساختار آمریکا و غیر قابل پیش بینی بودن رفتار آنهاست و بعید نیست که واکنش ایران از این کنفرانس نیز به دلیل همین عدم پیش بینی ترامپ باشد.»
وی اظهار می‌کند: «ترامپ با زور تلاش دارد تا کشورهایی را به نفع خود جمع کند تا بگویند که آمریکا منزوی نیست، ایران منزوی است.»
محمد علی بصیری هم درباره نحوه واکنش ایران و اینکه آیا یادآوری قبرستان لهستانی‌ها کل تلاش دیپلماسی ایران در خنثی سازی این کنفرانس است؟ می‌گوید: «بحث غافلگیری کشور دراین نوع واکنش موثر بوده است. از سویی این را هم در نظر بگیرید که اگر واکنش‌های ایران نسبت به این نشست خیلی عصبی و تند باشد این کنفرانس را پراهمیت‌تر نشان می‌دهد. از همین رو به نظر می‌آید رفتارهای تند به ضرر ایران تمام شده و جو کنفرانس را علیه ایران تشدید می‌کند و آن را برای کشورمان مهم و خطرناک جلوه می‌دهد.»

>تاثیرگذاری ؟
اما این کنفرانس تا چه اندازه جدی است و می‌تواند تاثیر عملی داشته باشد؟ بصیری درباره تاثیرگذاری و میزان دردسرساز بودن این کنفرانس برای ایران می‌گوید: «این اقدامات به طور کلی برای ایران نقش ایذایی دارد و بعد از فشارهایی که آمریکا با خروج از برجام به کشورمان آورد اکنون این کنفرانس نیز برگزار می‌شود. کنفرانسی که هماهنگ کننده آن بیشتر آمریکا و رژیم‌صهیونستی بوده و در راستای همان فشارهای دیپلماتیک و رسانه‌ای علیه ایران است. یک نوع فشار دیپلماسی کنفرانسی که برد تبلیغی آن بیش از برد عملی آن است.»
او درباره واکنش و نقش اروپای غربی در این کنفرانس می‌گوید:«ممکن است این کشورها در زبان با این کنفرانس همراهی نکنند اما سکوت آن‌ها نوعی همراهی با آن است. از سویی مواضع اروپای غربی به دلیل حرکات ادعایی در هلند و فرانسه دارند نیز با ایران متفاوت شده است. برخی شخصیت‌ها و نهادها را در لیست تحریم قرار داده است. برای همین با سکوت شرایط را می‌گذرانند و البته واکنش رسمی نشان نمی‌دهند.»
بصیری درباره اینکه چرا در چنین کنفرانسی بحث نفوذ ایران در منطقه مطرح می‌شود، اظهار می‌دارد: «به هر حال اتحادیه عرب در میدان نظامی سوریه و عراق شکست خورد. امروز در میدان نظامی ائتلاف عربی شکست خورده است. اکنون این کنفرانس از سوی کشورهای عرب احتمالا می‌تواند تلاشی برای جبران این شکست و بازگرداندن آب رفته بر جوی باشد.»