روزنامه مردم سالاری
1397/10/29
هدر دادن ۴۸ میلیارد دلار یارانه انرژی، حاصل نگرش سیاسی به اقتصاد
یارانه پرداختی انرژی در ایران از چین هم سبقت گرفته و به ۴۵ میلیارد دلار در سال رسیده است. بنابراین ما به رتبه اول پرداخت یارانه انرژی در جهان رسیدهایم و ۱۵ درصد از یارانه انرژی جهان در ایران پرداخت میشود که رقمی قابل تامل است. چراکه این رقم معادل ده درصد از تولید ناخالص ملی کشور است.جالب است که در ایران سالیانه ۳ میلیارد دلار یارانه نقدی هم به مردم پرداخت میشود که البته پرداخت این مبلغ به شیوه کنونی هم کار اشتباهی است. اما حساسیتی که در مورد این سه میلیارد دلار وجود دارد، در مورد آن ۴۵ میلیارد دلار وجود ندارد. و بدتر آنکه این رقم، چندین برابر بودجه عمرانی کشور است که در سال جاری، ۶۰ هزار میلیارد تومان بود. نکته مهم این است که عزمی جدی در ارگانهای تصمیم ساز برای رفع مشکل یارانههای انرژی و همچنین یارانه نقدی که بخش اعظم منابع مالی کشور را میبلعند و به جز ضرر، حاصلی ندارند، دیده نمیشود. همه درباره ارزانی بنزین و قاچاق سوخت و غیراستاندارد بودن خودروها و ساختمانها از لحاظ هدررفت انرژی سخن میگویند امااقدام عملی انجام نمیدهند چراکه رفع این مشکلات نیازمند یک عزم همگانی در بین دولت و مجلس و در یک کلام، مجموعه حاکمیت است. در این میان گامهای مثبتی در این حوزهها توسط ارگانهای متولی انجام میشود به گونهای که مدیرعامل شرکت بهینهسازی مصرف سوخت از برنامهریزی برای نوسازی ۱۵۰ هزار بخاری در مدارس ظرف دو سال آینده خبر داده که علاوه بر صرفهجویی، نقش مهمی در افزایش ایمنی مدارس هم خواهد داشت. اما قطعا امکان برداشته شدن گامهای جدیتر و بلندتر هم وجود دارد مشروط به اینکه اجماعی همگانی در این حوزه ایجاد شود. آنچه به عنوان مهمترین مانع پیش روی برداشته شدن گامهای عملی حاکمیت و تصمیمسازان در ساماندهی یارانه انرژی در ایران وجود دارد، نگرشهای سیاسی به این موضوع است. هر بار نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس میشویم، یکی از این دو قوه با ساماندهی یارانه انرژی به بهانه جلوگیری از اعمال فشار به مردم مخالفت میکند و در نهایت هم هیچ طرح جامعی برای رفع این مشکل تدوین نمیشود. طبیعتا کشورهای متعددی که این مشکل را حل کردهاند و سرمایه خود را در قالب تخصیص یارانه انرژی عمدتا به دهکهای بالای جامعه، دور نمیریزند، راههایی را رفتهاند که میتوان از آنها استفاده کرد. آیا نمیتوان با کمترین حد نارضایتی در مردم، یارانه انرژی را ساماندهی کرد؟ آیا نمیتوان ساماندهی یارانه انرژی را از ارگانهای دولتی و همچنین خودروسازان و حوزههای ساختمانی آغاز کرد؟ آیا نمیتوان اگر هزینه بالاتری بابت انرژی به مصرف کنندگان نهایی تحمیل شد، این هزینه را بویژه برای دهکهای پایینتر، به گونه دیگری جبران کرد تا نارضایتی احتمالی به حداقل برسد؟ قطعا پاسخ به این پرسشها مثبت است اگر روی آنها تامل کافی صورت گیرد. همگان از ضرورت جراحی اقتصادی در حوزه یارانههای انرژی سخن میگویند اما عزمی جدی در بالاترین ارکان حاکمیت باید برای این جراحی ایجاد شود تا با برنامهریزی دقیق و در نظر گرفتن تمام تبعات و کاهش هزینههای اجتماعی این طرح، شاهد ساماندهی یارانه انرژی در کشور باشیم. مشکل اینجاست که عزمی برای صرفه جویی ۴۸ میلیارد دلاری یا صرفه جویی در بخشی از این مبلغ که در صورت انتقال از بخش انرژی به حوزههای عمرانی میتواند تاثیرات چشمگیری در عمران و آبادی کشور داشته باشد ایجاد نشده و همگان به همین مسیر عادی و پرهزینه عادت کردهاند. در چنین شرایطی سخن گفتن مسئولان از کمبودهای مالی، به طنز شباهت دارد چراکه حاکمیتی که نیازمند منابع مالی بیشتر است از هر روشی برای ساماندهی یارانه سنگین انرژی و هر آنچه در قالبهای مشابه به هدر میرود استفاده خواهد کرد. هدر دادن ۴۸ میلیارد دلار یارانه انرژی، بدون تردید حاصل نگرشهای سیاسی به اقتصاد و انداختن توپ تصمیمگیری به زمین رقبای سیاسی است که دودش به چشم همه میرود.
سایر اخبار این روزنامه
هدر دادن ۴۸ میلیارد دلار یارانه انرژی، حاصل نگرش سیاسی به اقتصاد
اخبار
خبر
یک نگاه کلی به اجلاس ورشو در میانه زمستان منطقه
جدال با مرغ یک پای لندن
هراس آمریکا از افزایش قیمت نفت
معایب کنکور بیش از محاسن آن است
بازگشت پارکبانها، از شایعه تا واقعیت
فضای مجازی پیچیده است اما مبارزه با آن سخت نیست
لایحه CFT و طرح ساماندهی بازار خودرو در دستور کار مجلس
سایهروشنهای افزایش ۳۰ تا ۱۴۵ درصدی قیمت خودرو
لزوم بررسی ایمنی ۹۰۰ ساختمان بلندمرتبه تهران
شما هیچ حقی ندارید که در مسائل ایران و عراق دخالت کنید
محاکمه خبرنگار پرس تیوی در آمریکا
اعضای اتحادیه اروپا به نشست ورشو نمیروند