بازی بعدی را سانسور نکنید!‏

سحاب شکیبا| می‌گویند و دیده‌ایم ابتدای بازی ایران و چین وقتی دوربین از روی صورت مرتضی پورعلی‌گنجی رد می‌شده و صدایش را هم همزمان ‏زنده پخش می‌کرده خوانده «پیچیده در کوچه زمان فریادتان...» یا میلاد محمدی (البته کشف شده که صدای رامین رضاییان بوده) هم ‏سوتی داده: «پیامبر ‌ای امام...» بازگویی این سوتی‌ها و نقل محفل شدنش، وقتی شوخی است و دستمایه طنزهای توییتری و تلگرامی، مثل ‏هر سوتی دیگری جذاب است و بامزه. دورهم می‌گوییم و می‌خندیم و بعد از مدتی می‌رود در فهرست بلندبالای خنده‌های فراموش‌شدنی ‏تاریخ. ولی وقتی آدم احساس می‌کند طعنه‌ها دارد کم‌کم جدی می‌شود، نگرانی می‌زاید. حتی هیچ بعید نیست ناظر پخش بازی بعدی ‏ایران، احساس تکلیف کند و صحنه ابتدای بازی را شایسته سانسور تشخیص دهد و یک آگهی بی‌محل بیندازد تا ما یک‌وقت این ‏صحنه‌های نامناسب را نبینیم. با چه هدفی؟ که توهین نشود به سرود ملی‌مان. حتما باور نمی‌کنید که این حرف‌ها با همه ‏مضحکی‌اش، اگر برای ما شوخی است، برای عده‌ای خاطره است! می‌گویید نه؟ بازی ایران و ژاپن را ببینید.‏
اینجاست که آدم باید برای شوخی‌های -به طرز عجیبی جدی‌گرفته شده و حاشیه‌ساز- ترمز دستی بکشد؛ واقعا برای هر کدام از ما، ‏چه اهمیتی دارد یکی که با همه وجود برای لباس تیم ملی‌اش  از جان مایه می‌گذارد، سرود ملی‌مان را درست بخواند یا غلط؟ حتی شاید ‏میلاد و رامین و مرتضی ندانند که ما چند استان داریم یا مرکز چهارمحال و بختیاری کجاست. حتی‌ شاید ندانند که ما چند ‏رئیس‌جمهوری داشته‌ایم و الان نوبت کار کدام مجلس است. ولی مگر ما که همه اینها را از بریم، با دانستنی‌هایمان چه گلی به سر خودمان ‏و مملکتمان زده‌ایم؟ و اصلا این مقوله‌ها چه ربطی به هم دارند؟ مگر کسی که بدنش تتو داشت و روزگاری مجبورش می‌کردیم لباس ‏آستین بلند را در هر شرایط آب‌وهوایی به تن داشته باشد، نمی‌تواند کاپیتان تیم ملی‌مان باشد؛ کاپیتان شد، اتفاقی افتاد؟ همه این تیم ‏ملی دوست‌داشتنی با همه بازیگوشی‌ها و اخلاق‌ها و دانسته‌ها و ندانسته‌هایشان دارند برای افتخاری مایه می‌گذارند که از‌هزار سرودملی ‏دیگر، شادی‌آفرین‌تر و ماناتر است و چه چیزی از این باارزش‌تر؟ میلاد [یا رامین] تو در زمان پخش سرودملی دست بر روی قلبت بگذار و سکوت کن، ولی در نیمه‌نهایی از آن استارت‌های ‏انفجاری بزن و نیمه‌نهایی را شیرین کن، ما قول می‌دهیم به اندازه صدها درست‌خوانی سرود ملی برایت هورا بکشیم پسر.‏