سیاست ما و ونزوئلا

به دنبال حمایت ایران از نیکولاس مادورو رئیس جمهور فعلی ونزوئلا در مقابل خوان گوایدو رئیس مجلس و رئیس جمهور خودخوانده این کشور باز هم این سوال همیشگی در بخشی از افکار عمومی  شکل گرفته که چرا ما باید از کشوری کمونیستی که احتمالا با مردمش رفتار خوبی نداشته و وضعیت اقتصادی فجیعی هم دارد حمایت کنیم. فارغ از رویکردهای ضد امپریالیستی و ضد آمریکایی ونزوئلا، پاسخ نگارنده در یک عبارت کوتاه ترجیح منافع ملی ایران در این دعواست. اما برای توضیح بیشتر باید گفت این که اگر رئیس جمهور قانونی کشوری سیاست های موفقی نداشته باشد و عده ای از مردم از او ناراضی باشند را با فشار خارجی و حمایت های بیگانه کنار بزنیم بدعت خطرناکی است که با اساس نظام های دموکراتیک در تضاد است؛ کما این که امروز این سوال جدی وجود دارد که حمایت ماکرون رئیس جمهور فرانسه از گوایدو با وجود مخالفت های داخلی این کشور به چه معناست؟ و آیا امروز اکثریت مردم آمریکا از رفتار ترامپ راضی هستند؟ باید تاکید کرد که اصل مهم روابط بین الملل مبنی بر دخالت نکردن در امور داخلی کشورها همچنان برقرار و مورد احترام است و تنها استثنا نیز نقض شدید حقوق بشر است که حداقل درباره ونزوئلا چنین بهانه ای دیده نمی شود . از منظر دیگر و درباره ایران    باید توجه داشت که امروز ونزوئلا یکی از بزرگ ترین تولید کنندگان نفت و گاز دنیاست و روی کار آمدن یک دولت دست نشانده ترامپ می تواند زنجیره تحریم نفتی ایران را تنگ تر و سخت تر کند و یک متحد ما را در برابر عربستان در اوپک به یک متحد سعودی ها در این سازمان بدل سازد. همچنین ایران از دو استوانه بولیوی و ونزوئلا برای حضور و نفوذ در آمریکای لاتین بهره می برد و ونزوئلا تاکنون نه تنها میزبان شرکت های بزرگ ایرانی برای سرمایه گذاری بوده بلکه در بسیاری از مجامع بین المللی، هم راستا با جمهوری اسلامی عمل کرده است. نباید فراموش کنیم که ونزوئلا در دوران سخت مذاکرات هسته ای در شورای امنیت به قطعنامه های این شورا رای منفی می داد. بر اساس آن چه گفته شد به نظر می رسد حمایت ایران از دولت مستقر ونزوئلا در شرایط فعلی منطقی و در چارچوب منافع ملی باشد و این سیاست نشان دهنده ثبات در حمایت از دولت های دوست ما در منطقه آمریکای لاتین است.