روزنامه ایران
1398/07/28
سیل خروشان دلدادگان حسین(ع)
حمید حاجیپورخبرنگار اعزامی به کربلا
از اینجا گنبد طلایی رخ نشان می‌دهد. میلیون‌ها زائر از دورترین نقاط، خود را رسانده‌اند برای تجمع میلیونی اربعین. رفت و آمد در ورودی شهر کربلا برای یک لحظه هم آرام نمی‌گیرد. پیر و جوان، زن و مرد و کودک کیلومترها راه آمده‌اند؛ حالا با دیدن گنبد طلایی پرچم‌های سرخ و سیاه را در هوا می‌گردانند و یا حسین‌گویان با گام‌های بلند می‌روند بسوی بین‌الحرمین.
کربلا این روزها، روز و شب ندارد؛ هر که توانسته خود را رسانده تا در مراسم اربعین حضور داشته باشد. نوای یا حسین(ع) یا حسین(ع) سراسر شهر را گرفته و اهالی کربلا و نجف و ناصریه و بصره و کوفه و بغداد از زوار به شایستگی پذیرایی می‌کنند. شعار همه یکی است «حب الحسین یجمعنا.»
دیروز در کربلا شور و غوغایی برپا بود، عاشقان حسین(ع) گرد حرم اباعبدالله و ابوالفضل العباس(ع) سینه زنان و زنجیرزنان مشغول عزاداری بودند از پاکستانی و افغانستانی و هندی و کشمیری گرفته تا ایرانی و عراقی و آذربایجانی و لبنانی و سوری و....
سیل زوار در بین‌الحرمین در حال جوش‌وخروش بود. گویی دسته‌های عزاداری همچون رودی خروشان به دریا می‌ریزند. کربلا دیروز آرام و قرارنداشت. بین‌الحرمین جایی برای ایستادن نداشت. باید سلامی می‌کردی و همراه با موج زائران از آنجا خارج می‌شدی تا دیگر زوار هم شانسی برای عرض ارادت داشته باشند.
شور و غوغا در کربلا
از ورودی شهر تا بین‌الحرمین راه زیادی نیست، پیاده نیم ساعت نمی‌شود ولی در این بحبوحه و ازدحام جمعیت دست کم 2 ساعت طول می‌کشد. گیت‌های بازرسی پلیس با نیروهای زیادی که برای این چند روز در اختیار گرفته‌اند همه چیز را زیرنظر گرفته‌اند تا مراسم اربعین بدون هیچ اتفاقی برگزار شود. موکب‌ها سراسر خیابانی که ختم میشود به بین‌الحرمین به پذیرایی از زوارمشغولند.
وضعیت بهداشتی در کربلا و نجف به گفته زوار ایرانی و غیر ایرانی نسبت به‌سال‌های گذشته باکیفیت‌تر و قابل قبول‌تر شده است. برای بهبود این کیفیت وزارت کشور عراق تعداد قابل توجهی سرویس‌های بهداشتی سیار در خیابان‌های اصلی و فرعی شهر قرار داده تا زوار با مشکل کمبود سرویس بهداشتی روبه‌رو نباشند.
اهالی کربلا نیز با توجه به حضور بی‌سابقه زوار در این مراسم در خانه‌هایشان را برای آنان باز گذاشته‌اند برای استراحت. تعداد پایگاه‌های هلال احمر عراق هم بیشتر از گذشته شده است و با دقت و حوصله به درمان زوار بیمار می‌پردازند. معمولاً سرماخوردگی و گرفتگی عضلات بیشترین آمار مراجعه زوار به پایگاه‌های هلال احمر و بیمارستان‌های کربلاست.
پخت و پز و نحوه پذیرایی غذا و مواد خوراکی نیز به‌حد مطلوب نزدیک‌تر شده و زوار از این موضوع تقریباً راضی به‌نظر می‌رسند. احمد میرزایی که در طول این سال‌ها نزدیک به ۳۰ بار برای زیارت به نجف و کربلا آمده در این باره عنوان می‌کند:«اگر 12-10 سال پیش می‌آمدید اینجا متوجه خیلی چیزها می‌شدید مثلاً خبری از لیوان و ظروف یکبار مصرف نبود و اعتنایی هم به مسائل بهداشتی نمی‌شد ولی کمکم این مشکلات و موانع اصلاح شد و وضعیت بهتر از گذشته شده. ۱۰ سال پیش برای قضای حاجت باید می‌رفتی به سرویس‌های بهداشتی بین‌الحرمین ولی حالا خیلی از خیابان‌ها سرویس بهداشتی دارن و سال به سال کیفیت بهداشتی بالاتر میره.»
او درباره نحوه رسیدگی به وضعیت بیماران هم می‌گوید: «در این چند سال گذشته رسیدگی پزشکی خیلی پیشرفت کرده مثلاً اگر کسی مریض بشه آمبولانس میاد و بیمارستان‌ها و مراکز درمانی به بهترین وضعیت به بیمارها رسیدگی می‌کنن. همین چند روز پیش یکی از زوار به‌خاطر ازدحام جمعیت از حال رفت و ۲ دقیقه نشد که آمبولانس خودش رو رسوند.»
جوان 20 سالهای ویلچر پیرمردی را هل می‌دهد. حواسش به این است که کسی به ویلچر نخورد. افتادن روی زمین برابر است با اتفاقات بدتر. اینجا باید حواست باشد زمین نخوری تا زیر دست و پا نیفتی. پیرمرد پیشانی‌بند یا حسین بسته و پرچم کشورمان را به‌دست گرفته. وقتی چشمانش به حرم می‌افتد، می‌زند زیر گریه مثل ابر بهاری. چند متری دنبالش می‌روم و از مرد جوان می‌خواهم ویلچر پیرمرد را کنار پیاده‌رو نگه دارد تا با او مصاحبه کنم. ابراهیم اسماعیل‌زاده 78 سال دارد. 10 سال است برای شرکت در مراسم اربعین حاضر میشود. از او می‌پرسم سخت نیست با ویلچر و محدودیتی که برای تردد در این شهر وجود دارد به کربلا آمده. به حرم امام حسین(ع) اشاره می‌کند و می‌گوید: «من به عشق آقا هر‌طور باشه خودم رو به اینجا می‌رسونم. تا سال پیش پاهام توان داشتن ولی یک سالی میشه دیگه نمی‌تونم راه برم. با خود عهد کردم تا زمانی که زنده باشم اربعین رو حتماً کربلا باشم. امسال خیلی‌ها از جمله پسرها و دخترهام راضی نبودند با این وضعیت بیام کربلا ولی مرغ من یک پا داره و گفتم هرجور بشه میرم. این جوون که همراه من اومده نوه‌ام هست. برای اولین باره که اومده زیارت امام حسین(ع). خیلی کمکم کرده تا اینجا.»
جمعیت هر‌لحظه بیشتر و بیشتر میشود و راه رفتن به سختی امکان دارد. زن جوانی کالسکه‌ای خاک گرفته رو به سختی هل می‌دهد. کوله پشتی‌ها را همسرش به دوش گرفته و همراه با دوقلوهایشان می‌روند بسوی بین‌الحرمین. زهرا رحیمی 32ساله از ساری آمده. 4 سال است در این مراسم شرکت می‌کند. از نجف تا کربلا را پیاده می‌آیند. 2 روز کربلا می‌مانند و بعد برمی‌گردند به شهرشان. می‌پرسم با پیاده‌روی چند ده کیلومتری، رسیدگی به بچه‌ها و شلوغی چه می‌کند؟ نگاهی به بچه‌هایش می‌اندازد که توی این سر و صدا خوابیده‌اند و بعد می‌گوید: «بالاخره هر دوست داشتنی سختی خودش رو داره. مثلاً همین دوقلوها توی خانه دمار منو درمیارن ولی توی سفر خیلی آروم و ساکت میشن. من و همسرم چند سالی می شد که بچه‌دار نمی‌شدیم. سال اولی که اومدیم برای اربعین از آقا خواستم به ما بچه‌ای بدهد. نذر کردم اگه بچه‌دار بشیم هرسال بیاییم برای اربعین. خدا هم دوقلو داد و حالا با این بچه‌ها میاییم زیارت. اولش سخت بود با وجود بچه‌ها ولی به هر ترتیبی که هست از پس اونها برمی‌آییم.»
به عمود 1446 می‌رسم. تنها 6 عمود مانده به بین‌الحرمین. عمودها از ابتدای جاده نجف به کربلا آغاز می‌شوند. فاصله هر عمود به هم 50 متر است. عمودها تعیین‌کننده مسافت طی شده و باقیمانده است و نشانه‌ای برای کسانی که می‌خواهند در شلوغی همدیگر را گم نکنند. فقط 300 متر مانده و جمعیت از حرکت باز ایستاده.
خیابان‌ها و کوچه‌های منتهی به بین‌الحرمین دیگر ظرفیت تردد ندارند. زوار منتظرند تا راهی باز شود. گروهی از زوار ترکیه‌ای لباس یکدیگر را گرفته‌اند تا موج جمعیت آنها را از هم جدا نکند. مرد قوی هیکلی که جلوی کاروان ایستاده پرچم کشورش را به‌دست گرفته و با صدایی بلند لبیک یا حسین سر داده است. آنها از شهرهای آنکارا و استانبول و ایغدیر آمده‌اند. سفرشان تا کربلا 10 روز طول کشیده و حالا به مقصودشان رسیده‌اند. محمود چاووش اوغلوی 45 ساله 3 سال است که از ترکیه کاروان عاشقان حسین(ع) را به نجف و کربلا می‌آورد.
او در این باره می‌گوید: «ما شیعیان ترکیه ارادت خاصی به اهل بیت داریم ولی در طول سالهای گذشته به دلایلی فرصت حضور در این مراسم را نداشتیم. چند سال پیش به دعوت یکی از دوستان ایرانی‌ام به مراسم اربعین آمدم و از سال بعد سعی کردم سایر شیعیان ترکیه را با خود بیاورم. تا جایی که می‌دانم در این مراسم بیش از 10 هزار زاِئر ترکیه‌ای حضور دارند و هر سال بر تعداد زوار افزوده میشود. این تجمع بزرگ‌ترین تجمع مذهبی در دنیاست و دشمنان اسلام چشم ندارند این تجمع را ببینند.»
در بین‌الحرمین مسیر ویژه‌ای را تعیین کرده‌اند برای تردد هیأت‌های زنجیرزنی و سینه‌زنی. آنها باید در زمانی کوتاه وارد حرم شوند، عزاداری کنند و از طرف دیگر خارج شوند تا فرصت باشد برای سایر هیأت‌ها که از شهرها و کشورهای دیگر هستند.
در بین عزاداران گروهی با لباس‌های متفاوت نظر خیلی‌ها را به‌خود جلب می‌کنند، آنها مسیحیانی هستند که اربعین برای ابراز همدردی با شیعیان و زنده نگه داشتن نهضت عاشورا به کربلا می‌آیند. آنها معتقدند امام حسین(ع) و واقعه کربلا فقط برای مسلمانان نیست بلکه متعلق است به همه انسان‌های آزاد و آزاد اندیش. دسته‌های عزاداری یزد، کرمان، تبریز، اردبیل، یزد، خراسان و... با نظم خاصی وارد حرم حضرت ابالفضل العباس می‌شوند. دسته‌های عزاداری پاکستانی‌ها هم پشت آنها منتظر ورودند.
حرم امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) آرام و قرار ندارد. جمعیت سیاه پوش یکصدا لبیک یا حسین سر می‌دهند.
زائران اباعبدالله الحسین(ع) دست به سینه و در حال تعظیم با چشمانی بارانی و ملتمس وارد حرم می‌شوند. برخی هم بر سر و سینه می‌زنند و با زمزمه مرثیه‌های سوزناک، بغض‌هایشان ترک برداشته و عقده دل می‌گشایند. همه آدم‌هایی که دوشا دوش هم بسوی حرم امام حسین(ع) و حضرت ابالفضل(ع) می‌روند فارغ از نژاد و زبان و ملیت زیر یک بیرق و در تجمعی واحد همگی یک هدف دارند؛ زنده نگه داشتن نهضت حسینی.
سایر اخبار این روزنامه
وریا؛ کاپیتان گره‌گشا
امریکا در پی برهم زدن ائتلاف تهران، مسکو و آنکارا
ثبات قدم در مسیرحق به اصلاح کشور و دنیا می‌انجامد
سیل خروشان دلدادگان حسین(ع)
لوایح سه گانه علیه فساد
استعفا ندهید مسئولیت بپذیرید
فعالیت 130 مرکز نوآوری و شتاب دهنده در کشور
مجوز تولید بیت‌کوین
وقتی در جزیره خودمان محصوریم
شرق فرات پس از حمله ترکیه
نمایش آیینی از شور تا شعور
نصرالله؛ سیاستمدار معیار
بزرگ‌ترین اجتماع صلح‌آمیز جهان
