لزوم رعایت استاندارد حداقلی آسانسور

محمدرضا زهره وندی‪-‬ بحث استاندارد اجباری آسانسورها از سال 81 شروع شد که از استان تهران به عنوان استان معین و سپس به سایر استانها تسری یافت. همان طور که سایر استانداردها به مرور کامل می شوند، استاندارد بخش آسانسور هم به مرور کامل می شود.بر این اساس استاندارد اجباری، گواهی یکساله دارد وهر سه سال یکبار باید از نظر ایمنی بازدید ادواری شوند . اما در خصوص آسانسورهای بیمارستانها، باید گفت تعدادی آسانسور از قدیم در این مراکز نصب شده که مشمول استاندارد اجباری سال 82 نمی شوند چرا که این استاندارد برای آنها و در زمان نصب آنها نبوده ، بنابراین قوانین استاندارد حداقلی برای آنها لحاظ می شود. در پاره‌ای از موارد حتی موارد حداقلی هم این آسانسورها ندارند. برای این آسانسورها دستورالعمل جدیدی
در حال تدوین است که مراحل آخر تدوین خود را می‌گذراند تا آسانسورهای قدیمی که استاندارد ندارند بر اساس این دستورالعمل ویرایش و گواهی استاندارد بگیرند.
منتها در این ماجرا بحث نقدینگی و بحث اجباری بودن استاندارد مطرح می شود. ساختمانهای جدید مجبورند به خاطر پایان کار این استاندارد را اخذ کنند اما در ساختمانهای قدیمی این اجبار وجود ندارد. ساختمان مراکز دولتی و بیمارستانها با ساختمانهای مسکونی کمی فرق دارند. چرا که بیمارستان‌ها و مراکز دولتی باید تاییدیه حداقل استاندارد آسانسورهای قدیمی را داشته باشند واگر حداقلهای استاندارد راهم اجرایی نکنند مسئول هستند و مدیرانشان باید پاسخگو باشند. بر اساس طرح طاها کارشناسان سازمان استاندارد از آسانسورهای مراکز دولتی، بیمارستانها و مراکز دانشگاهی و نظامی و... بازدید می کنند و هرجا مشکل بود در سطح استان تهران به استاندار و دستگاه قضایی نواقص و عیوب خطر آفرین را اعلام می کنند تا با جان مردم بازی نشود و این دستگاهها می توانند این آسانسورها را پلمپ کنند. منتها تعداد این آسانسورها آن قدر زیاد است که بودجه طرح طاها تکافوی پوشش همه را نمی دهد بنابراین باید به گونه‌ای روسای سازمانها و
زیر مجموعه‌هایشان، وزارت بهداشت وزیر مجموعه هایش


نظارت کنند تا این مراکز از آسانسور ایمن استفاده کنند.
آسانسور یک وسیله نقلیه عمومی است و مانند تمام وسایل نقلیه عمومی که باید ایمن باشند، مثل هواپیما و خودرو و ... ایمنی‌اش باید رعایت شود تا حادثه نیافریند. مسئولیت این ایمنی برعهده مدیران بیمارستانها و دانشگاهها و مراکز پزشکی
و ... است. در مورد بیمارستانها دستورالعملش وجود دارد که مدیران باید آن را اجرایی کنند منتها مسئله آن است که این کار نیازمند بودجه است و عدم تخصیص بودجه در این ماجرا گاهی اوقات مشکل ساز می شود.