اصل مهم در کنترل اعتراضات

 
 
 
در چند روز گذشته شاهد اتفاقاتي بوديم که پسنديده‌نيست تنها دولت را مقصر بدانيم ولي اقدام دولت در شب ميلاد رسول اکرم(ص) و امام صادق(ع) بنيانگذار مذهب تشيع باعث دل‌مشغولي و نگراني مردم شد و همه نگاه‌ها را به خود معطوف کرد. زماني که در شب عيد دولت اعلام مي‌کند نرخ يک کالاي استراتژيک مانند بنزين که جايگزين ندارد را 300 برابر افزايش داده مردم دچار حراص و دل‌مشغولي مي‌شوند و به تبع آن اعتراض مي‌کنند. آقاي رئيس‌جمهور همواره اعلام کرده که اعتراض حق ملت است و در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران صريح و شفاف به اين حق اشاره شده، ولي هيچ جايي را براي بيان و تحقق اين حق در نظر نگرفته‌اند. اگر ملت در اين رابطه صاحب حق هست پس دولت مکلف است که به اين حق مردم احترام بگذارد، اما مردم در اين 40 سال کجا را براي بيان اعتراضات مسالمت‌آميز و به‌دور از خشونت در شهرشان دارند. کدام محفل، کدام ميدان و کدام بخش مجزا تعيين شده تا مردم براي بيان اعتراض به آنجا بروند. وقتي اين مکان براي ابراز اعتراض مسالمت‌آميز وجود ندارد، پس طبيعي است که خيابان گزينه اول خواهد بود و در اين بين با دخالت برخي از افراد در ايجاد خشونت، دود آن به چشم مردم و کشور برود. گام نخست کنترل اعتراضات و دوري از خشم، اختصاص مکان و به رسميت شناختن حق اعتراضات مردمي است و بايد ميان مردم معترض و اغتشاشگر تفاوت قائل بود. ما در کلام‌مان همواره از حق ملت سخن مي‌گوييم اما در رفتارمان هيچ اقدامي را براي تحقق اين حق انجام نمي‌دهيم و به قانون اساسي عمل نمي‌کنيم. کدام بار به مردم اجازه داده‌ايم که بيايند و اعتراض کنند؟ ما نمي‌گوييم دولت باعث همه اين اتفاقات بوده، اما کابينه دولت تا چند روز قبل از اعلام رسمي گراني بنزين؛ اين موضوع را شايعه مي‌دانست و سهميه‌بندي بنزين را تکذيب مي‌کرد. سوال ما اينجاست که چرا اين شايعه در نيمه شب عيد مسلمانان عملياتي شد و در نهايت اين حوادث به وجود آمد. مگر رئيس‌جمهور قبلا اعلام نکرده بود که دو نرخي شدن بنزين زمينه‌ساز ايجاد فساد است، چطور با اين فاصله در قيمت، بنزين سهميه‌اي فساد ايجاد نمي‌کند؟ جاي تاسف دارد که مردم در تلويزيون رئيس‌جمهور منتخب خود را ببينند که با چهره‌اي برافروخته سخن مي‌گويد. تا زماني که سازوکار اعتراض را تعريف نکنيم اين وضعيت ادامه خواهد داشت. ما در حالي روز شنبه را با اعتراض مردم آغاز کرديم که در آن روز هيچ کسي دست به تخريب اموال عمومي نزد ولي بعد از آن عده‌اي از معاندان از اين آب گل آلود ماهي گرفتند. هر چند در دو دهه اخير اين موضوع را تجربه کرديم اما هنوز درس نگرفتيم. به عنوان يک معلم دانشگاه براي من سوال است که مجلس و نمايندگان ملت کجا بودند؟ مگر به گفته امام راحل مجلس در راس همه امور قرار ندارد؟ پس چرا نقش موثر مجلس را در رابطه با افزايش نرخ بنزين نديديم؟ بايد پرسيد با کدام قانون براي هر نفر 55 هزار تومان در نظر گرفته مي‌شود و بدون اينکه پولي به خزانه وارد شود، پيشاپيش پرداخت مي‌شود؟ اين در کدام مصوبه و در کدام قانون آمده است؟ ما اميدواريم اين تدبير در کشور وجود داشته باشد که آبرومندانه مسائل به شکل علمي و کارشناسانه حل شود، نه اينکه تجربه تلخ اعتراض و خشونت را تکرار نماييم.