اسناد ادعايي نيويورک تايمز صحت ندارد

حسن دانايي‌فر سفير سابق ايران در عراق
در گفت‌وگو با «آرمان ملي»:
اسناد ادعايي نيويورک تايمز
صحت ندارد


انتشار اسناد دروغين در راستاي فشار حداکثري است
 
آرمان ملي-حسين لطف‌الهي: روزنامه نيويورک تايمز و سايت اينترسپت ادعا مي‌کنند به صدها سند اطلاعاتي ايران دست پيدا کرده‌اند که ابعاد تازه‌اي از تلاش‌هاي ايران براي نفوذ در عراق را به تصوير مي‌کشد. اين دو رسانه مدعي هستند اين اسناد عمدتا گزارش‌هاي ماموران وزارت اطلاعات ايران بين سال‌هاي 2014 تا 2015 ميلادي در عراق است که يک ماموريت مهم آنها رخنه در عرصه سياسي عراق و استخدام جاسوس و عامل در سطوح حساس و ارشد بوده است. «آرمان ملي»در گفت‌وگو با «حسن‌دانايي‌فر»، سفير سابق ايران در عراق به بررسي اين موضوع پرداخته و تحليل او را در خصوص برخي اتفاقات منطقه جويا شده است. اين گفت‌وگو را در ادامه مي‌خوانيد:
گفت‌وگو را با موضوع صلح عربستان آغاز کنيم. چرا طي سال‌هاي اخير امکان ترميم اين روابط تيره و تار بين دو کشور به وجود نيامده است؟
اگر نگاهي تاريخي به روابط ايران و عربستان داشته باشيم، درمي‌يابيم که به رغم حوادثي که طي 40 سال گذشته اتفاق افتاده جمهوري اسلامي همواره در ترميم روابط پيشرو بوده است. اين حوادث مي‌توانست سبب شود که ايران دست کم از پيشگام شدن در صلح دست بکشد اما نيت خيرخواهانه جمهوري اسلامي که همواره منادي صلح در منطقه بوده، باعث شد که ايران به تلاش خود ادامه دهد. از منظر پروتکلي مسئولان ايراني در عالي‌ترين سطح بارها به عربستان سفر کرده‌اند؛ رئيس‌جمهور، وزير امورخارجه، وزير اطلاعات و ديگر مقامات بارها طي 40 سال گذشته به اين کشور رفته‌اند. اين در حالي است که فقط يک بار ملک عبدا... به ايران آمد که آن هم در قالب نشست سران کشورهاي اسلامي بود. اين يعني مشکل از ايران نيست و اين سعودي‌ها هستند که نخواسته‌اند ارتباط خوبي با جمهوري اسلامي ايران داشته باشند.
چرا عربستان مايل به ترميم روابط با ايران نيست؟ ريشه اين تمايل به ادامه تنش در کجاست؟
يک دليلش اين است که آمريکايي‌ها به رياض اجازه نمي‌دهند مستقل تصميم بگيرد. چندي پيش در سفري، يکي از مسئولان کشورهاي همسايه براي من تعريف مي‌کرد که با مقامات سعودي گفت‌وگو داشته و يکي از مسئولان ارشد سعودي به او گفته «ما علاقه داريم که ترميم روابط آغاز شود اما نمي‌توانيم بدون اجازه آمريکا به ايران چراغ سبز نشان دهيم». همين است که وقتي ايران پيشقدم مي‌شود و طرح صلح مي‌دهد، عربستان رد مي‌کند. در ابتداي رياست جمهوري آقاي روحاني سفرهايي در سطح رئيس‌جمهور و بعد وزير خارجه پيشنهاد شد اما اين سعودي‌ها بودند که نخواستند اين اتفاق بيفتد. حتي آقاي دکتر ظريف پيش از حوادث تابستان 98 به عربستان ارسال کرد که آن‌ها با سردي واکنش نشان دادند. بعد حوادثي در تابستان اتفاق افتاد که نمي‌توان به آساني به کشورهاي منطقه نسبت داد. مهرماه نيز تأسيسات نفتي عربستان هدف قرار گرفت، که يمني‌ها اعلام کردند کار آنها بوده. بعد از اين اتفاقات، دولت ايران بازهم پيش قدم شد و کوشيد در قالب «ابتکار صلح هرمز» آرامش و ثبات را به منطقه بازگرداند. اما اين نکته حائز اهميت است که هرگاه روابط به سوي کاهش تنش مي‌رود، آمريکايي‌ها و اسرائيلي‌ها فعاليت خود را شدت مي‌بخشند و تلاش مي‌کنند اين اتفاق نيفتد. معتقدم اگر اين دخالت‌هاي فرامنطقه‌اي اتفاق نمي‌افتاد، صلح ميسر بود.
برخي کارشناسان تمايل کشورهاي غربي مبني بر ادامه تنش ميان تهران و رياض را به سبب سود اقتصادي اين کشورها از ادامه حضور در منطقه و فروش سلاح مي‌دانند. ارزيابي شما چگونه است؟
اين حرف منطقي است. اين سنت زشت و قديمي غربي‌هاست که اختلاف مي‌اندازند و حکومت مي‌کنند و بهره مي‌برند. اين پروژه طي سه قرن گذشته در خاورميانه پياده شده و باعث شده تا کشورهاي منطقه مصيبت‌هاي زيادي را تجربه کنند. سران منطقه بايد با نگاه به گذشته و عبرت گرفتن از آن، به تقويت روابط منطقه‌اي بينديشند و در دام اختلاف افکني‌ها نيفتند. امروز عربستان سعودي يکي از بزرگترين خريداران سلاح در دنياست و چرا در اين شرايط اروپايي‌ها و آمريکايي‌ها بايد از بازار داغ سلاح در خاورميانه دست بکشند؟
در اين شرايط که مي‌گوييد نگاه سعودي‌ها به کاخ سفيد است، آيا اساسا راهي براي کاهش تنش‌ها وجود دارد؟
خيلي سخت است که بگوييم اين کاهش تنش در منطقه امکان پذير باشد. ايران تلاش‌هاي زيادي را در اين زمينه داشته و صادقانه پيام‌هايي خطاب به سران رياض فرستاده است. از سوي ديگر عربستاني‌ها نيز تلاش‌هايي داشتند که با مخالفت آمريکا به بن بست رسيد. فکر مي‌کنم رسيدن به مرحله کاهش تنش غيرممکن نيست اما بسيار بسيار مشکل است.
اگر اين کاهش تنش صورت نگيرد، آيا براي آينده منطقه، جنگي در راه خواهد بود؟
فکر نمي‌کنم جنگي اتفاق بيفتد. ايران تحت فشارهاي حداکثري است و فشارهاي زيادي را تحمل مي‌کند. هم از منظر اقتصاد، هم از منظر حقوقي و تبليغاتي. معتقدم اقتصاد جهاني و منطقه خاورميانه تحمل يک جنگ جديد را نخواهد داشت.
آمريکايي‌ها اخيرا مدعي شده‌اند که نفوذ ايران در عراق «حيرت‌آور» بوده و در بخش‌هايي از اين سند نام شما ديده مي‌شود. نظر شما در باره اين ادعاها و قسمت‌هايي که از شما صحبت شده چيست؟
آمريکا طي هفته‌هاي اخير در حال به‌کارگيري مؤلفه‌هاي ديگر فشار حداکثري عليه ايران است. من اين اقدام مبني بر انتشار اسناد دروغين را نيز يکي از مؤلفه‌هاي فشار حداکثري آمريکا در زمينه جنگ رواني مي‌دانم. گزارش نيويورک تايمز کاملا عاري از صحت بود و من از اين طريق مي‌خواهم اعلام کنم، که آنچه در باره من و دوره حضور من در بغداد در گزارش نيويورک تايمز آمده صرفا در راستاي ايران هراسي است. ممکن است از اين نوع گزارش‌ها در آينده نيز شاهد باشيم. آن‌ها مي‌خواهند ايران هراسي را در منطقه جا بيندازند و نفوذ ايران را هدف قرار داده‌اند. آن‌ها در سال‌هاي گذشته اين ايده را مطرح کردند که بايد دست ايران از عراق کوتاه شود و اقدامات اخيرشان نيز در همان راستاست.