آینده روابط سیاسی ایران و عربستان

در برهه‌اي از زمان قرار گرفته‌ايم که هر کنش بين‌المللي و منطقه‌اي بر تمامي کشورها و حتي کشورهايي که در ساير نقاط جهان هستند تاثير مي‌گذارد. اگر جنگي ميان ايران با هر کدام از کشورهاي منطقه رخ دهد قطعا پاي ساير کشورها نيز به آن باز خواهد شد و قطعا آتش آن گريبانگير خواهد بود. اين است که برخي کشورهاي منطقه را به تکاپو انداخته است تا مثلا ميان جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي ميانجيگري کنند. عربستان در تمامي عرصه‌ها همکاري‌هاي خوبي با پاکستان دارد و سرمايه‌گذاري‌هاي زيادي در اين کشور انجام داده است، از سوي ديگر پاکستان همسايه ايران است و مناسبات عميقي در طول تاريخ با ايران داشته است و مشترکات فراواني دارد. به نحوي پاکستان در اين ميان احساس مي‌کند در باتلاقي گرفتار شده است و نمي‌تواند از هر کدام از طرف‌ها جانبداري کند. در صورتي که تنش‌ها رو به فزوني گذارد هر کدام از کشورها از پاکستان انتظار کمک خواهند داشت و وفاداري اين کشور را در آن مقطع خواهند سنجيد. در زماني که هر دو کشور ايران و عربستان در صلح باشند قطعا نخستين کسي که صاحب منفعت مي‌شود پاکستان است زيرا بيشترين مراودات را با اين دو کشور دارد. از سويي ديگر به علت انتقال و ترانزيت حجم بسيار زيادي از انرژي جهان از اين منطقه هيچ کشوري دوست ندارد اين منطقه صحنه مبارزه و جنگ باشد زيرا نخستين تاثير آن بر قيمت نفت و ساير انرژي‌هاي طبيعي خود را نشان مي‌دهد. براي مثال ژاپني که صنعت و اقتصادش به وسيله همين انرژي‌ها رو به جلو مي‌رود براي تنش‌زدايي از اين منطقه حاضر است هزينه و وقت زيادي صرف کند. علت اينکه عربستان گام مثبتي در راستاي مذاکره و صلح با ايران بر نمي‌دارد بيشتر به شرايط سياسي حاکم بر داخل اين کشور بر مي‌گردد. عربستان در داخل بدنه حاکميت خود مخالفين جدي با اين امر دارد و از طرف ديگر تنش‌هايي بين سران اين کشور بر سر تصاحب قدرت نيز وجود دارد. شاهزادگان عربستاني جوان‌تر از بن سلمان وي را تحت فشار قرار مي‌دهند و بن سلمان نيز براي اينکه بتواند ثبات داخلي خود را حفظ کند، نمي‌تواند تصميم‌گيري صريح و دقيقي در اين رابطه داشته باشد. عربستان در يک دوران انتقالي قرار دارد و بن سلمان نيز منتظر عبور از اين دوران است و قطعا زماني که حکومتش به ثبات برسد، در سياست‌هاي خارجي نيز تجديد نظر خواهد کرد.