مردم خواهان گفت‌وگو هستند ‏

شادی خوشکار |  کسی که قدرت بیشتری دارد باید راهی بگشاید. راهی برای گفت‌وگو با مردم، چراکه مردمی که در آبان 98 در خیابان اعتراض ‏کردند همچنان خواهان گفت‌وگو هستند. این یکی از نتایج نظرسنجی مرکز افکارسنجی دانشجویان(ایسپا) است.
62.5‌درصد از ‏مردم در این نظرسنجی گفته‌اند از حاکمیت انتظار دارند با آنها گفت‌وگو کند. ایسپا در نشستی بخشی از نتایج این نظرسنجی را ‏که از دوازدهم تا نوزدهم آذر به صورت حضوری بین مردم استان تهران انجام شد، منتشر کرد. شهرهای تهران، اسلامشهر، ورامین، دماوند و ‏روستاهای استان تهران در این نظرسنجی شرکت داشتند.
 ایسپا روز چهارشنبه براساس این نتایج دو نشست با عنوان منطق ‏اجتماعی اعتراض‌های آبان 98 در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار کرد. چهار پژوهشگر علوم اجتماعی در این نشست ‏تلاش کردند تحلیلی از اعتراض‌های آبان‌ ارایه کنند.‏ محمد فاضلی، استاد دانشگاه شهید بهشتی. طبقه بالا که وضع اقتصادی خوبی دارد اجازه بروز سبک زندگی و ‏علایقش را ندارد. طبقه پایین از نظر اقتصادی از دست می‌دهد. جوانان، آینده و چشم‌اندازی ندارند. طبقه متوسط احساس می‌کند ‏سقوط به طبقه پایین را تجربه می‌کند و تحصیل‌کرده‌ها که عمرشان را برای تحصیل می‌گذارند و با آینده بیکار مواجه می‌شوند و ‏سال‌های عمرشان را می‌بازند.
آنها که کسب و کار دارند به دلیل عدم ثبات وضع سقوط دارند. چنین وضعیتی مولد یک ‏استرس دائمی، خستگی اجتماعی و نارضایتی اجتماعی گسترده برای همه افراد جامعه است.» او تأکید کرد بیشترین اعتراضات در ‏جایی رخ داده که یک توسعه نامتوازن شدید تجربه شده است؛ مناطقی که تمرکز فقر در کنار تمرکز ثروت بود. از نظر فاضلی ‏مرحله پس از نارضایتی خشمگینی و مرحله پس از خشمگینی، نفرت است: «در وضع نارضایتی آدم‌ها دست به کنش نمی‌زنند ‏و با آن نارضایتی به همزیستی می‌رسند. اما در مرحله خشمگینی آدم‌ها فکر می‌کنند علت خشم را می‌دانند و حاضرند برای ‏فرونشاندن خشم‌شان کاری هم انجام دهند. اما وقتی به نفرت می‌رسند حتی از تشخیص علت هم فرومی‌مانند و نمی‌دانند باید چه ‏کار کنند . این گذار خطرناک است.» و در مقدمه سخنانش با اشاره به منتشر نشدن نتایج نظرسنجی‌ها در ایران از نادیده گرفتن حقوق مردم در این زمینه انتقاد کرد و ‏درباره نتایج نظرسنجی ایسپا گفت: «در همه متغیرهای منفی جمعیت تحصیل‌کرده و بین 18 تا 29 به طرز معناداری از بقیه ‏گروه‌های اجتماعی شاکی‌تر و ناراضی‌تر و خشمگین‌ترند.» فاضلی در ادامه بخشی از ‏داده‌ها را اعلام کرد. براساس یافته‌های این پژوهش 80‌درصد مردم استان تهران باور داشته‌اند که خارجی‌ها از اعتراض‌ها ‏سوءاستفاده می‌کنند و در عین حال 73‌درصد مردم گفته‌اند راهی جز اعتراض باقی نمانده است. با این حال 67درصدشان حتی ‏می‌گویند اعتراض هم فایده‌ای ندارد چون کسی توجه نمی‌کند. 65‌درصد گفته‌اند اغتشاش و ناامنی خسارت به بار می‌آورد و ‏خوب نیست: «نقطه امید آنجاست که 62‌درصد همین مردم خواهان گفت‌وگو هستند. مکانیسم گفت‌وگو در جامعه بسته شده ‏است.» محمد آقاسی، رئیس سابق مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران به علوم اجتماعی دانشگاهی انتقاد کرد و گفت که از تحلیل فضا ‏عقب مانده است: «جامعه‌شناسی خارج از آکادمی که مهم‌ترین بروزش موسسات نظرسنجی بوده‌اند موفق‌تر عمل می‌کند. عده‌ای ‏گفته‌اند کسانی اعتراض می‌کنند که از وضع آسیب‌دیده‌اند. اما داده‌های جدید می‌گویند نارضایتی زمانی تبدیل به اعتراض ‏جمعی می‌شود که یک هویت جمعی شکل بگیرد.» به عقیده او اکنون شبکه‌های اجتماعی فضای مناسب‌تری برای گفت‌‌وگو فراهم ‏کرده‌اند: «فضای سیاسی رسمی کشور منهای افکار عمومی دارد پیش می‌رود و به راه‌حل‌هایی رو می‌آورد که بتواند مردم را آرام ‏کند، مثلا یارانه می‌دهد. ما با جامعه‌ای طرف هستیم که دایم به آن بی‌توجهی شده‌است. بهار‌سال 98 که از مردم پرسیدیم چه ‏آرزویی دارید اولویت‌های مردم متأثرکننده بود، بخش زیادی گفته بودند ما اصلا آرزویی نداریم.»‏
احمد نادری، رئیس مرکز مطالعات و تحقیقات  اجتماعی دانشگاه تهران سخنران بعدی این نشست، اعتراض‌های آبان 98 را سومین ‏جنبش حاشیه‌نشینان در ایران دانست. او سپس با تمرکز بر آرای جامعه‌شناسانی مثل آصف بیات که درباره سیاست‌های خیابانی ‏نوشته‌اند، گفت: «تهی‌دستان شهری می‌خواهند فضای بیشتری را اشغال کنند و چون صدایی ندارند سیاست را به خیابان می‌آورند» نادری که گفته بود می‌خواهد از بحث‌های سیاسی اجتناب کند درنهایت با انتقاد ‏از دولت و نگاه نئولیبرال آن صحبت‌های خود را خاتمه داد.  دانشجویان به سخنرانان گفتند تحلیل‌هایشان عمیق ‏نیست. مسأله‌ای که ابراهیم حاجیانی، معاون مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری آخرین سخنران این نشست هم به آن ‏اشاره کرده بود. او به پراکندگی و فراوانی اعتراضات اشاره کرد. از نظر حاجیانی جامعه‌شناسان در تحلیل وقایع دچار بن‌بست ‏مفهومی و نظری هستند: «این تئوری‌ها شواهد لازم دارند و هنوز خیلی زود است که در موردشان به قضاوت برسیم. با این ‏تحلیل‌ها دانش جامعه‌شناسی‌مان را تقلیل می‌دهیم.»