به رسمیت‌شناختن مهاجرت به سود همگان است

آنتونیو ویتورینو، مدیرکل سازمان بین‌المللی مهاجرت| بسیاری از مواقع زمانی که از مهاجران صحبت می‌کنیم، خودمان را مجبور به صحبت‎کردن در مورد لحظاتی به‌شدت سخت می‌بینیم؛ گرفتارشده در روایت بحران. کسانی که در لیبی خود را تحت بازداشت می‌یابند، قاچاق‌شده در پشت کامیون‌ها، به دنبال زندگی جدید به دور از دولت‌های شکست‌خورده، درگیری و فاجعه.
روز جهانی مهاجران؛ روزی برای به یادآوردن این افراد و تکرار ضرورت احترام به حقوق و عزت همگان است. این روز توسط سازمان ملل متحد نامگذاری شده تا حدود 272‌میلیون مهاجری که اعضای جدایی‌ناپذیر همه جوامع ما هستند به رسمیت شناخته شوند. اما امروز همچنین روزی است برای به رسمیت‌شناختن سخاوت و گرمی جوامع میزبانی که تازه‌واردان را بدون توجه به نام‌شان در آغوش گرفتند. در کلمبیا، آلمان و سراسر جهان نمونه‌هایی از جوامعی را می‌بینیم که خانه و زندگی‌شان را با آنان که نیک‌بختی کمتری دارند به اشتراک گذاشته‌اند. بسیاری از جوامعی که مهاجران به آنجا می‌رسند هم اینک نیز شکننده هستند، منابع محدودی دارند و برای رسیدن به شکوفایی تلاش می‌کنند.
امسال در روز بین‌المللی مهاجران سازمان بین‌المللی مهاجرت تصمیم گرفته است تا بر انسجام اجتماعی متمرکز شود، نه فقط برای مهاجران بلکه برای جوامعی که مهاجران در آنها می‌توانند به شکوفایی برسند و می‌رسند. جوامع ما ایستا نیستند؛ شبکه‌های جامعه ما هنگام رویارویی با تغییر به‌طور مداوم از هم گسیخته و بازسازی می‌شوند، خواه به دلیل رکود اقتصادی، پیرشدن جمعیت یا تنش‌های ناشی از جهان‌بینی‌های مختلف سیاسی.
بسیاری از مواقع هنگامی که از مهاجرت صحبت می‌کنیم، بحث ما در مورد خوب یا بدبودن آن، هزینه‌ زیاد یا سود اندک آن و کمک‌های مشخص مهاجران به زندگی‌مان است. اما تلقی‌کردن مهاجرت به‌عنوان یک فرآیند حسابداری منجر می‌شود تا این مفهوم را به بخشی از یک کل تنزل دهیم. این یک بخش در حال تحول -معمولا چالش‌برانگیز- و در عین حال لاینفک جوامع ماست که به روش‌های گوناگون و نامحسوس موجب غنای آنها می‌‌شود. بسیاری از مواقع فراموش می‌کنیم که هم‌اکنون نیز به آرامی مهاجران بخشی از زندگی ما هستند و تلاش‌های آنان تاروپود تعاملات روزانه ما را تشکیل می‌دهد. برخی از آنان دانشمندانی هستند که برای دستیابی به مهارت‌های جدید مشغول به تحصیل هستند، دیگران کارگرانی هستند که با بهره‌گیری از تخصص خود به دنبال حقوق بالاتر یا گستره وسیع‌تری از روابط هستند، برخی از آنان اعضای خانواده‌هایی هستند که به عزیزان‌شان پیوسته‌اند تا از آنان مراقبت و فصل‌های جدیدی را در زندگی خود آغاز کنند. بسیاری از مهاجران برای یافتن فرصت، در کشورهایی نه چندان دور از زادگاه‌شان، از مرزهای نزدیک خود عبور کردند. در حقیقت به صورت روزافزون شاهد کارگرانی هستیم که به‌طور روزمره از مرزها عبور می‌کنند؛ آنان در کشوری زندگی و در کشوری دیگر کار می‌کنند. برخی دیگر از کشورها یا اقیانوس‌ها عبور می‌کنند و گام‌های بزرگی برمی‌دارند و خطرات را به جان می‌خرند تا به جوامعی جدید با زبان‌ها، مراسم مذهبی، غذاها و هنجارهای فرهنگی مختلفی بپیوندند. آنان برای موفقیت در میان ما مخاطره بزرگی می‌کنند.    برای مقابله با چالش‌های سازگاری با یک محیط جدید اجتماعی و فرهنگی، مهاجران باید تغییر کنند و به ارزش‌ها احترام بگذارند -برای مثال احترام گذاشتن به برابری جنسیتی در جوامعی که به آنها می‌پیوندند. احترام متقابل به اعتقادات متعدد، سنگ بنای یک انسجام اجتماعی است که به نفع همه است.  جوامعی که شکوفا می‌شوند آنهایی هستند که تغییر را قبول کرده و خود را با آن وفق می‌دهند. مهاجران یک عنصر جدایی‌ناپذیر و مورد پذیرش از تغییر هستند. به‌ طور غافلگیر‌کننده‌ای مهاجران حتی می‌توانند قهرمانان مقاومت باشند؛ مثلا در هنگام سختی‌ها، هنگامی که یک جامعه‌ای شوک غیرمنتظره‌ای را تجربه می‌کند مانند تغییرات آب‌وهوایی و حوداث طبیعی، بیکاری و آشفتگی‌های سیاسی.


اما جوامع به تنهایی نمی‌توانند خود را با شرایط سازگار کنند. آنها نیاز به حمایت دولت‌ها و سازمان‌ها مانند سازمان بین‌المللی مهاجرت دارند تا از ارایه کافی خدمات عمومی، جهت‌یابی و پشتیبانی زبان، سرمایه‌گذاری سرمایه انسانی و تقویت گسترده‌تر زیرساخت‌های جامعه اطمینان
حاصل کنند. فضای سیاسی امروزی چالش‌برانگیز است؛ اغلب اوقات مهاجران به‌عنوان عامل تمام آشفتگی‌های یک جامعه شناخته می‌شوند تا یک عنصر درمانی. بنابراین در این روز باید همواره این حقیقت را به جامعه بین‌المللی یادآوری کنیم که هم در گذشته و هم در حال حاضر اگر بتوانیم مهاجرت را به خوبی مدیریت کنیم، جوامع بسته باز خواهند شد و تنش‌های سیاسی کمرنگ می‌شوند.