اقدام تلویزیون کافی نیست

معتقدم یکی از عواملی که باعث کاهش اعتماد و سلب افکار عمومی شده است رویکردهای صداو سیماست.
روز گذشته خبری منتشر شد مبنی براینکه صداو سیما قراراست برخی از برنامه‌های سیاسی خود را که اخیرا بسیار حاشیه آفرین شدند، از حالت زنده به صورت ضبط شده درآورد. اگر چه این حرکت، گام مثبتی است، اما در واقعیت چیزی را تغییر نمی‌دهد.
آن چه که باید صدا و سیما از آن عدول کند در اختیار قرار دادن برنامه‌های چالشی به دست جناح و افراد خاص است. ایران به وحدت نمی‌رسد مگر اینکه افراد تکلیفشان مشخص شود. افراد مذکور در حال حاضر تریبون های مختلف از جمله صداوسیما را در اختیار دارند. شاهد بودیم که درهمین تلویزیون چند روز پیش یک مجری حرفی را زد که قشرهایی از جامعه را به هم ریخت و باعث عصبانیت و دودستگی‌ها شد.
صدا و سیما اساسا باید از این مدل سیاستی که درپیش گرفته است فاصله بگیرد وگرنه تفاوت چندانی بین زنده بودن یا نبودن برنامه های تلویزیونی نیست .


چرا که کماکان این رویکرد در صداوسیما بر سر جایش باقی است. اینکه تلویزیون براساس تفکر یک جریان برنامه بسازد و جریان دیگر را در محاق بگذارند و مرتب به آن حمله کنند چه عایدی دارد؟
با برنامه‌های کنونی تلویزیون اساسا مردم از این رسانه دور می‌شوند.
بنابراین تغییر رویه برنامه های اخیر از زنده به ضبط شده چندان تفاوتی در اصل ماجرا ایجاد نمی کند، هر چند بایداین اقدام تلویزیون را نسبت به قبل گامی روبه جلوتر و مثبت تر ارزیابی کرد . البته قاعدتا بخشی از این اتفاق هم به خاطر فشار افکار عمومی است .
اگر صداو سیما واقعا می خواهد به دل مردم راه بیابد باید رویکرد خود را تغییر دهد.
معتقدم آنچه در ماجرای تغییر رویه این برنامه‌های تلویزیون مهم است اینکه برنامه‌هایی نیز در اختیار جریان روبه رو قرار بدهند البته بعید می دانم هرگز چنین کاری کنند . با این اوصاف به نظرم باید برنامه‌های یکطرفه
قطع شود.
جالب است وقتی می بینیم حتی برنامه مورد استقبال تلویزیون که سیاسی هم نبود یعنی نود را چگونه تغییر دادند، صداو سیما در بی‌تدبیری آشکار با قطع برنامه نود به برنامه ای که بیست سال برای آن زحمت کشیده شده بود ضربه می زند و با این کار اعتبار خود را نیز زیر سوال می برد.