اولویت‌های مجلس اصولگرا

 
 
 
 


اگرچه مجلس يازدهم با اکثريت اصولگرا شکل مي‌گيرد، قاعدتا نمي‌توان در خصوص مصوبات اين دوره از مجلس در زمينه سياست‌هاي داخلي و خارجي پيش‌بيني قطعي نمود اما آنچه بديهي به نظر مي‌رسد، شکل‌گيري مجلس يکدست براي تحقق اهداف اين جريان است. قطعا عدم ورود اصلاح‌طلبان به مجلس و دستيابي به برنامه‌هايي که قرار است از سوي مجلس اجرايي شود، از جمله اين اهداف بوده است. بسترسازي براي دولت آينده اصلي‌ترين برنامه اين جريان بوده که در اولين اقدام، دولت فعلي را تحت فشار قرار خواهند داد. در اين دوره از انتخابات، برخي از کانديداها با شعار برخورد با دولت وارد رقابت شده و تبليغاتشان نيز بر اين مبنا بود که قطعا اقداماتشان فراتر از اين خواهد رفت. اگرچه آقايان پيش از ورود به مجلس براي کرسي رياست با هم به اختلاف خورده و هر سه نفري که در راس ليست قرار دارند، داعيه‌دار اين سمت هستند، به نظر مي‌رسد آقاي ميرسليم اين کرسي را تصاحب کند زيرا ضرورت حضور او در انتخابات اين دوره با وجود سن بالا و سال‌ها دوري از اين سمت، تنها با برنامه از پيش طراحي شده براي رياست اين قوه قابل توجيه خواهد بود. در اين خصوص، ترکيب هيات رئيسه مجلس يازدهم نيز بسيار تعيين کننده است. احتمال مي‌رود يکي از برنامه‌هاي مجلس يازدهم، تغيير در سازوکار نظارت بر شوراهاي اسلامي باشد. زيرا پيش از اين نيز اعضاي اين شورا نسبت به اين اقدام ابراز تمايل کرده و مدت‌ها پيش اين موضوع از سوي سخنگوي‌شان مطرح شده بود. دومين اقدام، يکدست‌سازي مجلس و دولت آينده است. در اين راستا، سوال و استيضاح وزراي دولت روحاني علي‌الخصوص وزراي غير همسو با اين جريان در دستور کار قرار خواهد گرفت تا با تحت فشار قرار دادن اعضاي دولت، آن‌ها را خسته کنند و اين در حالي است که استيضاح رئيس‌جمهور در مجلس قابل طرح نباشد. اين را مي‌توان کليات اقدامات مجلس يازدهم دانست علاوه بر اينکه در عرصه مصوبات اقتصادي نيز همواره شعار اقتصاد مقاومتي داده و به آن سمت پيش خواهند رفت. در خصوص سياست‌هاي خارجي نيز شايد تنها عرصه‌اي باشد که يکدست بودن مجلس، تاثير مثبتي خواهد داشت. زيرا برخي از افراد اين جريان طرفدار مذاکره بوده و فقط مي‌خواهند اين برگ برنده را خودشان مصادره کرده و از دست دولت روحاني خارج نمايند. افراد نزديک به احمدي‌نژاد اگرچه اقليت پرسروصدايي هستند و کانديداي خودشان را براي رياست مجلس دارند، در مجلس فراکسيون خواهند داشت و به نظر مي‌رسد اين طيف نيز دنبال مذاکره با ملاحظه باشند، از اين‌رو پيش‌بيني مي‌شود براي خروج کشور از برخي گرفتاري‌ها راه تعامل بازتر شود. ديديم که احمدي‌نژاد در زمان خودش دنبال مذاکره بود و تا حدي هم در اين باره پيشرفت داشت. تجربه نشان داده جناح راست نيز دنبال مذاکره است ولي نمي‌خواهند جريان رقيب به اين امتياز دست پيدا کند. تا به امروز مذاکرات نشان داده اروپايي‌ها کاره‌اي نيستند و در اين خصوص مشکلي وجود ندارد که نياز به مذاکره باشد. تنها آمريکا مي‌ماند که بايستي صبر کرد و ديد که آينده سياسي آن کشور چگونه رقم مي‌خورد که در اين رابطه ممانعت برخي تندروها در جريان اصولگرا يا برخي تصميمات فرامجلسي بايد مدنظر قرار گيرد. با وجود اينکه نبايد شعار اين بخش از جريان حاکم مجلس يازدهم را جدي گرفت، بيم آن مي‌رود مصوباتي از سوي آنان وارد مجلس شده و برجام را کاملا به نابودي بکشاند.