خانه نشینی را به فرصت تبدیل کنیم

دکتر ابراهیم جعفری‪-‬ تحرک جغرافیایی از خصوصیت های برجسته انسان معاصر به شمار می رود. این ویژگی از انقلاب صنعتی تا کنون که به عصر جهانی شدن معروف شده، همواره رو به افزایش بوده است. در این راستا شهرها کانون و نماد تحرک و تجمع مردم در خیابان ها، مراکز خرید و پارک ها
به شمار می روند. بنابراین برای مردم، پذیرش درخواست گهگاهی دولت ها برای حضورنیافتن در مکان‌های عمومی دشوار است.
به هر روی بسیاری از مردم در شرایط کنونی برای دوری از ویروس کرونا خود را مجبور به ماندن در خانه کرده‌اند. در برخی از شبکه های اجتماعی به طنز، نوروز سال ۱۳۹۹ به دوری و دوستی تعبیر شده است. اما می توان از منظر مدیریت استراتژیک این موضوع را بررسی و راهکار مناسب را اتخاذ کرد. با تغییرات سریع و شتابدار جوامع که ناشی از گسترش تکنولوژی، افزایش میزان تحصیلات، مهاجرت های وسیع، احتمال دستیابی به اهداف بلندمدت به دلیل ورود متغیرهای جدید و ناشناخته بسیار کم است. نمونه مشخص آن ورود همین میهمان ناخوانده ویروس کرونا است که بسیاری از معادلات را تحت الشعاع قرار داده که از قبل قابل پیش بینی نبوده است. بنابراین در چنین شرایطی بهترین اقدام تبدیل نقاط ضعف به قوت و تهدید ها به فرصت است.
این روزها اغلب دوستان که خانه نشین شده اند، با تماس تلفنی می خواهند از خستگی حضور در خانه بکاهند که پسندیده و مطلوب است.


در آستانه سال نو، خانه تکانی و غبارزدایی از منزل نیز اعضای خانه را مشغول می سازد؛ اما کارهای دیگری هم هست.
> مطالعه
کتاب ها و مجله هایی در کتابخانه شخصی ما موجود است که تا کنون مطالعه نکرده ایم. از این رو می توان با خواندن آن ها بخش قابل توجهی از اوقات خود را پر کنیم. آقای سعید حجاریان در یادداشتی نوشته است: من افرادی را می شناسم که سال‌هاست از تهران کوچ کرده و به روستاهای دوردست نقل مکان کرده‌اند تا هم از دسترسی آشنایان و خبرنگاران و... دور باشند و هم بتوانند به کارهای خود مانند ترجمه و تالیف بپردازند. آنان از زندگی خود راضی اند و می‌گویند زندگی شهری و صنعتی به همراه ترافیک و آلودگی مال شما! ما خودمان را قرنطینه می‌کنیم و به کارهای خود می رسیم. در عین حال تاکید می‌کند این رویکرد تنها برای کسانی امکان‌پذیر است که از طریق آثار قلمی شان امرار معاش می‌کنند. بدیهی است این مورد برای یک کارگر یا دستفروش که برای تهیه لقمه نانی به تهران و سایر شهرستان‌ها آمده بی معنی است.
> گفت و گو
در زندگی امروز اقتضای شغلی پدران و مادران و تغییر سبک زندگی، فاصله بین نسلی به وجود آورده؛ به گونه ای که اشتراکات معنایی بین والدین و فرزندان اندک بوده و گویی درک متقابلی وجود ندارد. از سوی دیگر دسترسی کوچک و بزرگ خانواده به گوشی های هوشمند، میزان گفت‌وگو را به عنوان اکسیر حیات بخش تفاهم و دوستی به کمترین میزان در خانواده (به طور متوسط ۱۵دقیقه در هر شبانه روز) رسانده است. بنابراین قرنطینه خانگی فرصتی مناسب برای گفت و گو میان والدین و بچه ها ایجاد می کند تا بر قوام و استحکام بنیان خانواده بیفزاید.
> بازنگری
بازنگری داشته باشیم در آنچه تا کنون انجام داده‌ایم. اینک زمان مناسبی برای مطالعه است برای افرادی که به دلیل غرق‌شدن در کار و فعالیت اجرایی، امکان تفکر و اندیشه ورزی را از دست داده اند. بدون تردید روزهای سخت کرونایی سپری خواهد شد و به خواست خدا با همدلی و همبستگی ملی این بحران را پشت سر خواهیم گذارد. به قول اندیشمندی ما مردم از مخاطرات بزرگ تر از بحران کرونا هم عبور کرده ایم. با تماس تلفنی با کسان و خویشان و دوستان مصیبت دیده، ابراز همدردی کنیم؛ با یادداشت در شبکه های اجتماعی و نام‌بردن به اسم از پزشکان و پرستارانی که می‌شناسیم، سپاسگزاری کنیم که به راستی در سراسر کشور مانند فرشته نجات، خود را به خطر افکنده و از جان هموطنان مراقبت می کنند. به پاکبانان و ماموران بهداشتی که با ضدعفونی اماکن عمومی از شیوع ویروس خطرناک جلوگیری می کنند از صمیم قلب درود بفرستیم.