قرنطینه و فقدان استراتژی یکپارچه

حسن رسولی- در هفته های اخیر همزمان با شیوع ویروس کرونا موضوع اقدامات دولت از جمله تصمیم گیری درباره قرنطینه بسیار مطرح شده است. اینکه چرا تصمیم گیری در این زمینه به وضعیت امروز دچار شده است را باید در ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار داد. وقتی دولت تصمیمی را اتخاذ می کند که در پی آن آسیب هایی به منافع اقتصادی و عمومی جامعه در مقیاس ملی یا استانی وارد می شود
قاعدتا مکلف است که نسبت به جبران این
صدمات اقدام کند. اعلام قرنطینه یکی از مواردی است که صرف نظر از ابعاد نظری آن که درست است یا خیر، جنبه های عملی که آیا در شرایط امروز ایران که بالای 70 درصد جمعیت در شهرها متمرکز هستند آیا قابلیت اجرایی دارد یا خیر و نکته سوم اینکه آیا مجموعه دستگاه های مختلف مسئول آمادگی تمام و کمال برای قطع آمد و شد شهری را دارا هستند یا خیر مستلزم مسئولیت پذیری و ایجاد تعهد برای دولت و دلتمردان است. بنابراین به نظر می رسد یکی از دلایلی که طی حدود چهار هفته گذشته موجب شد بخش های مختلف دولت در این مورد به انحا گوناگون موضع گیری و اظهار نظر کنند فقدان یک استراتژی مشخص و معطوف به واقعیات عینی جامعه است که باعث می شود متولیان امر در شرایطی که مسئولیت مدیریت بحران در کشور را برعهده دارند از تصمیم گیری صریح، سریع و قاطع ناتوان باشند! براساس تجاربی که در حوزه مدیریت عمومی دارم به باور نگارنده این
موضع گیری های ناهماهنگ و ژله ای نه تنها تناسبی با


مبانی و اصول مدیریت بحران ندارد بلکه تا زمانی که دولت در مواجهه با این ویروس فراگیر به یک راهبرد مشخص نرسد و این راهبرد در سطوح مختلف تصمیم گیری مورد بحث و بررسی
قرار نگیرد و همه اضلاع تصمیم گیران به باور مشترک
نرسند و موضع واحد نداشته باشند همچنان آثار و پیامدهای این اپیدمی ادامه خواهد یافت و به موازات آن مراجع تصمیم گیر نیز تنوع و تکثر بیشتری خواهند یافت که این افزایش مراکز تصمیم گیری بخشی از بحران مدیریت است. بنابراین تا زمانی که متولیان امر به یکپارچگی
استراتژیک در سطوح مختلف دست نیابند
نمی توان به نتایج عملیاتی برآمده از سازوکار جاری
مدیریت بحران چندان خوشبین بود. امیدوارم هرچه سریع تر مراجع مختلف و قوای سه گانه در دریافت تصویر واقعی از صحنه امروز ایران و استفاده از تجارب قبلی و امروزی بشری متناسب با مسئولیتی که در تامین و امنیت جان جامعه دارند از این حالت بی یا بدتصمیمی خارج شوند! درباره مساله اقتصادی درگیر در این موضوع هم اگر چنین گزاره ای صحیح باشد تاکیدی بر عدم اعمال اصول و مبانی مدیریت بحران است. برداشت صحیح و واقعی از صحنه بحران، شناسایی و یافتن تهدیدهای فراروی سلامت ملی کشور، شناسایی
دقیق فرصت ها و ظرفیت های موجود در بخش های
اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور و تصمیم گیری قاطع مسئولان و به خط کردن همه امکانات کشور بخشی از مدیریت بحران است. اعمال مدیریت بحران ضمن اینکه پیچیده ترین نوع
مدیریت است از حیث شجاعت در تصمیم گیری و آماده بودن مسئولان برای پذیرش مسئولیت از دشواری های خاصی برخوردار است.
تا زمانی که اراده همبسته ملی در قالب نقشه راه مشخص ترسیم نشود امکان بسیج همه ظرفیت های دولت، ملت برای مقابله با این بلای بحران میسر نیست. طبیعی است که اگر مدیریت بحران را اتخاذ شرایط سخت و دشوار در شرایط پیچیده و ناپایدار بدانیم برای حضور در میدان های بحرانی مسئولیت پذیری ملی یک فاکتور مهم است و تا زمانی که این احساس در میان متولیان کشور پویا و فعال نشود بیشتر تصمیمات از نوع شکلی و ظاهری خواهد بود.
سایر اخبار این روزنامه
«آی‌سی‌یو»ها پر شده‌اند، خواهش‌ می‌کنم در خانه بمانید مجلس ‌تعطیل بردار نیست! رهبر معظم انقلاب اسلامی در پاسخ به گزارش وزیر بهداشت درباره اقدامات برای مقابله با کرونا: حسن روحانی می‌گوید قرنطینه نداریم و روال عادی ادامه خواهد داشت، شهردار تهران هم معتقد است توان تامین مایحتاج در دوره قرنطینه به دلیل تحریم‌ها نیست، اما شیوع گسترده کرونا چه تبعات اقتصادی خواهد داشت؟ گفتگوی وزیران خارجه ایران و امارات بعد از چند سال همسایگان روسی چین چگونه از کرونا گریخته‌اند؟ حساب ویژه «بن سلمان» روی «ترامپ»برای پادشاهی عربستان؟! بی اعتمادی مردم به وعده‌های مسئولان برای تعویق اقساط بانکی و تعویق بازپرداخت قبوض آب و برق و... مهرناز اسدی: همه مردم کرونا می‌گیرند مسعود مردانی: 70 درصد مردم کرونا می‌گیرند آقای دولت! اندازه جیب‌تان وعده بدهید کرونا را شکست می دهیم، اما چگونه؟ قرنطینه و فقدان استراتژی یکپارچه هرخانه یک بیمارستان روحانی دولت را از شر خسارت دادن به اصناف رها کرد