روزنامه خراسان
1399/02/02
وقتی گذر مسئولان به سرگذر نمی افتد
حمیدی- کارگرانی که امروز سر گذر می‌ایستند، دیگر حتی توقع کار هم ندارند و برای یک پرس غذای گرم؛ چشم‌انتظار نهادهای حمایتی هستند.به گزارش خراسان رضوی،دست‌های پینه‌بسته، لباس‌های خاکی، کفش‌های پر از گچ و سیمان، سیمای یک نان‌آور خانه است که صبح‌ها بعد ازنماز صبح لقمه‌ای نان و پنیر یا حتی بدون پنیر دستش می‌گیرد و راهی میدان‌ها و تقاطع‌های اصلی شهر میشود و چشم‌به‌راه توقف خودرویی است که بگوید «یک استاد بنا و دو تا کارگر سوار شوند» تا بتواند روزی حلال دستلاف کند تا شب که به خانه بازمی‌گردد، شرمنده زن و بچه‌اش نشود. «اوستا احمد» صدایش می‌کنند، یک عدد کلنگ، شاغول، متر و تابه ملات را پشت موتور بسته و چشم‌به‌راه می‌گوید، از ساعت 6 صبح هر نیم ساعت یک‌بار در گوشه‌های مختلف میدان فردوسی می ایستد اما خبری نیست. «ساخت‌وساز تعطیل‌شده است» اوستا این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: هر روز صبح به امید یک لقمه نان حلال از خانه بیرون می‌آیم. زنم می‌گوید کجا می‌روی؟ وقتی چند هفته است دستمزدی نداشتی، چرا با سلامت خودت و بچه‌ها بازی می‌کنی...».کدام حمایت؟
گویی می‌داند سؤالم چیست، خودش ادامه می‌دهد: «مگر شکم‌گرسنه بچه 5 ساله می‌فهمد کرونا چیست؟ نه بیمه‌ای، نه بازنشستگی، به امان خدا رهاشده‌ایم. مدام در تلویزیون می‌گویند که از کارگران حمایت می‌کنند، کجا؟ کدام حمایت؟ با یارانه 45 هزارتومانی می‌توان شکم زن و بچه را سیر کرد؟ اجاره داد؟ تازه انتظار دارند ماسک چند هزارتومانی هم بخریم! این صحبت ها مال از ما بهترهاست نه ما که لقمه نان شبمان را هرروز باید از زیر گچ و سیمان دربیاوریم، الان هم که ساخت‌وساز تعطیل است، من مانده‌ام و شرمندگی نگاه زن و بچه‌ام» و یک سکوت پر معنا.«کارگران ساختمان امروز به حاشیه میدان‌ها و چهارراه‌ها می‌روند تا یک خیر کمکی بکند و غذای گرمی به آن‌ها بدهد». این را رئیس کانون صنفی کارگران ساختمان مشهد می‌گوید. محمدرضا داوری می‌افزاید: دو ماه است که همه ساخت‌وسازها را تعطیل کرده‌اند. 62 هزار کارگر ساختمان که نان‌آور خانواده‌شان هستند، بیکار شده و به نان شب محتاج‌اند و هر بار که به کانون می‌آیند ما پاسخی برای آن‌ها نداریم، نه بیمه بیکاری و نه حمایت خاص. تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که آن‌ها را به‌جاهای مختلف معرفی می‌کنیم که اگر شد به آن‌ها کار داده شود اما اکثراً دست‌خالی بازمی‌گردند.داوری می‌افزاید: شورای شهر مشهد تلاش می‌کند از کارگران حمایت کند. دو هزار سبد کالا داده‌اند اما این حجم کمک در مقابل میزان بیکار شدگان ناچیز است. چندین سال است که تلاش می‌کنیم مشکل بیمه کارگران ساختمانی را حل کنیم اما راه به‌جایی نمی‌بریم. تقریباً 37 هزار نفر از کارگران ساختمانی مشهد بیمه خویش‌فرمایی دارند که مشمول بیمه بیکاری نمی‌شود. حتی یک کارگر ساختمان بیمه بیکاری نمی‌گیرد. تمام امید کارگران به کمک خیران و بسته‌های حمایتی است. بسته حمایتی دولت بسیار ناچیز است.عضو انجمن صنفی کارگران ساختمان کشور می‌گوید: پیش از شیوع کرونا تقریباً کارگر ساختمانی بیکار در مشهد نداشتیم. الان همه ساخت‌وسازها را اداره بهداشت تعطیل کرده است. اگر ساخت‌وسازها در منطقه قاسم‌آباد مشهد دوباره اجازه فعالیت بگیرد، تمام مشکلات کارگران حل میشود و دیگر نیاز نیست که کارگر سر چهارراه و میدان چشم‌به‌راه باشد که یک نفر به او یک غذای گرم بدهد. این کمک‌های کوچک مشکلات خانواده این کارگران را حل نمی‌کند. هرچند شهرداری مشهد یک مرکز سامان دهی کارگران راه‌اندازی کرده است و تاکنون 1200 نفر از جمعیت 62 هزارنفری کارگران ساختمان به بخش‌های مختلف دیگری معرفی‌شده‌اند و شورای شهر هم قول حمایت‌های بیشتری داده است اما مشکلات هنوز جدی است.داوری می‌گوید: این رکود تنها محدود به شهر مشهد نیست و حدود 145 هزار کارگر ساختمانی در استان خراسان رضوی فعالیت می‌کنند که امروز به دلیل تعطیل شدن ساخت‌وساز با شیوع ویروس کرونا خانه‌نشین شده‌اند و نمی‌توانند مایحتاج اولیه خانواده خود را تأمین کنند. این رکود در کل کشور است و حل مشکل این قشر عمده کارگری که به‌صورت روزمزد فعالیت می‌کنند، نیازمند برنامه جدی دولت است.
مسئولان میان کارگران بیایند، بشنوند و تصمیم بگیرند
رئیس انجمن صنفی کارگری استان نیز وضعیت بحرانی کارگران ساختمانی را تایید می‌کند و می‌گوید: بعد از بحران کرونا ساخت‌وساز رکود داشته است و کارگران سر گذر با مشکلات جدی روبه رو شده‌اند. امروز این افراد با مشکلات جدی معیشتی روبه رو هستند و این وضعیت تعارف‌بردار نیست. مسئولان باید به میان این کارگران بیایند و بشنوند که کارگر امروز نمی تواند پول اجاره خود را بدهد و به نان شب خانواده‌اش محتاج است.
حداقل حق بیمه را از آن ها نگیرید
هادی ابوی می‌افزاید: امروز همه کارگرانی که تا دیروز در بخش‌های مختلف خدماتی و رستوران‌ها کار می‌کردند، آمده‌اند سر گذر ایستاده‌اند. این افراد بیمه بیکاری نمی‌گیرند ولی حق بیمه را خودشان پرداخت می‌کنند تا حداقل بتوانند از مزایای بیمه استفاده کنند. امروز حتی توانایی پرداخت حق بیمه خود را ندارند. بنابراین دولت حداقل حق بیمه این افراد را برای این سه ماه که بیکار شده‌اند، متقبل شود تا بیمه آن‌ها قطع نشود. ما چشم‌به‌راه حمایت نهادهای حمایتی مانند آستان قدس و بنیاد مستضعفان هستیم. این کارگران امروز به نان شب محتاج هستند، حداقل کمکی که به آن‌ها می‌توان کرد این است که مایحتاج اولیه آن‌ها را تأمین کنند، پول اجاره ندارند که بدهند، مسئولان دولتی باید فکر جدی بکنند زیرا بیکاری این قشر از جامعه حتی مشکلات امنیتی و اجتماعی را هم در پی خواهد داشت.
الان وقت جهاد است
دبیر کل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران کشور می‌گوید: امروز وقت جهاد است، امروز خیران باید به میدان بیایند و از این اقشار آسیب‌دیده حمایت کنند. ما آماده هستیم آمار کامل کسانی را که بیکار شده‌اند، در اختیار آن‌ها قرار دهیم.
سایر اخبار این روزنامه
وقتی گذر مسئولان به سرگذر نمی افتد
«نوری»،مثبت تر و اصیل‌تر از «نقی»
جهش شاخص قیمت خوراکی ها در فروردین 99
عذرخواهی و استعفای امام جمعه ایرانشهر
سقوط نفت آمریکا به زیر ۱۰ دلار
خسارت 2 هزار میلیاردی سیل به خراسان رضوی
عادت خطرناک سرمایه گذار ایرانی
24 ساعت قتل عام در کانادا!
دست خالی از سپرده 4.8 میلیارد دلاری
تام و جری در سوگ آقای جین
زمزمه های جهانی اخذ غرامت کرونایی از چین
حقوق فروردین آمد حق عائله مندی بازنشستگان نیامد!
سرگردانی مردم بین بانک ها و سامانه شکایت بانک مرکزی
اعترافات زنی که شوهرش را آتش زد!
