آزادی در دوران پساکرونا

سیدعباس احمدی‪-‬ پس از فراگیر شدن جهانی کرونا و مرگ هزاران نفر و ناتوانی دولتها و دانشمندان در مهار این دشمن خطرناک بشر، نشان داد دنیای بزرگ ما به دلیل روابط پیچیده جهانی که عمدتاً نتیجه ارتباطات تجاری و اقتصادی بین کشورهاست، چقدر کوچک بوده و ما تا چه اندازه به هم نزدیک هستیم و چگونه ساده ترین رفتارهای ما بر روند زیستی شخصی دیگر در کشوری بسیار دورتر تاثیرگذار است.
از این روی آنچه به ذهن غالب شهروندان در کشورهای مختلف جهان رسید این بود که، چرا باید اجازه دهیم رژیم غذایی یک چینی یا هر ملیت دیگری باعث به خطر افتادن جان من در این نقطه از جهان شود.
این موضوع مهمی است. زیرا برای نخستین بار است که مفهوم آزادی بر مبنای این تفکر که...
«تو حق داری هر طور میخواهی زندگی کنی به شرطی که به من آسیب نزنی» به شدت دچار تحول مفهومی‌شده است. اتفاقا بحث رژیم غذایی یک نفر در گوشه‌ای از جهان از آن مواردی بوده است که تقریبا هیچکس فکرش را نمیکرد بتواند سلامت نه یک شخص که سلامت کل جامعه جهانی را به خطر بیندازد. حالا نیز بسیاری از


اندیشمندان و شخصیتهای مهم در جهان گفته اند:
باید با نوعی از اجبار مانع از مصرف بعضی
رژیمهای غذایی در کشورهای مختلف شد.اما پس از کرونا غالب جامعه بشری و نه تنها اندیشمندان حوزه‌های اجتماعی به این نتیجه خواهد رسید که جامعه جهانی حقیقتا نه یک دهکده که اساسا تبدیل به یک خانواده بزرگ شده است و افراد در جای جای این جهان میتوانند به سادگی بر روند فکری و زیستی هم تاثیرگذار باشند. پس از کرونا انسانها بیشتر بر روی رفتارهای یکدیگر متمرکز خواهند شد، زیرا یک رفتار ظاهرا ساده که بر اساس منطق ما تا امروز هیچ خطری نداشته میتواند در وضعیتهای خاص بسیار خطرساز شود. این تفکر همه گیر باعث خواهد شد جامعه جهانی در تعریف خود از مفهوم آزادی کمی‌حساس تر شده و تلاش خواهد کرد نظارت جدی تری بر رفتار دیگران داشته باشد. از این رو دنیای پساکرونا دنیای تعاریف جدید در حوزه انسان، آزادی و تحول در علوم انسانی خواهد بود.