روزنامه آرمان ملی
1399/04/07
رپخوانی کویتیپور با پریچهر
انتقادات زيادي به اين اقدام کويتيپور نشد چراکه همگان اين زاده خرمشهر را ميشناختند و ميدانستند در مسير تخريب فرهنگ جامعه گام برنميدارد، تنها چند جوان که سوز نواي کويتيپور در روزهاي جنگ را نشنيده بودند براي مطرح کردن خودشان به انتقاد از او پرداختند، مانند ميثم مطيعي، مداح جوان که نوشت: «وقتي ساز و تنبک در مداحي وارد شد، نتيجهاش ميشود همين غلام کويتيپور که با دختري همترانه شود. مراقب پديده مداحان عشق استوديو باشيم که همراه با موسيقي و ادا و اطوار، آن هم با هزار توجيه ناروا، صدمات جدي به سنتهاي ديني و ميراث معنوي ما وارد ميکنند». کويتيپور در واکنش به اين گلايهها توضيح داد: «ما در استوديو صدايمان را باز ميکنيم و يک تبريک به دختر خودم و پريچهر خانم نازنين گفتم. از صبح که بيدار شدم از خبرگزاريهاي مختلف داخلي و خارجي تماس براي مصاحبه داشتم. من آدم رويي هستم و چيز پنهاني ندارم. متاسفانه اصحاب رسانه و افرادي که من را و نگاه من را و ديدگاه هنري من را نميشناسند به اين مسائل جهت ميدهند». کويتيپور در ادامه با تاييد اين موضوع که پريچهر دخترش نيست، درباره اين خواننده نوجوان 13ساله گفته است: «ايشان در استوديو حضور نداشتند و من مقداري از کار ايشان را شنيدم و پيشنهاد شد من اين قطعه را دنبال کنم و تمريني خوانديم. من تا بهحال از خودم حتي لايو هم نگذاشتهام».کويتيپور همان مرد روزهاي جنگ است
«ياران چه غريبانه، رفتند از اين خانه، هم سوخته شمع ما، هم سوخته پروانه»، نواي دلنشينش در روزهاي دفاع مقدس و پس از آن براي همه آشناست؛ غلام کويتيپور هيچگاه اهل سازش نبود و معتقد بود نوايي بر من تاثيرگذار است که از عمق وجود خواننده بيرون بيايد و نه آنچه براي خواندن تحميل شود. مرد خوزستاني هنوز هم که هنوز است در مسير هدفش ميخواند و حتي برايش اهميت ندارد که خطر فراموش شدنش وجود داشته باشد چون خوي مردم جنوب کشور را دارد و منافع شخصي برايش معنايي ندارد. «ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته»، را در روزهاي پرافتخار حماسه آزادسازي خرمشهر خواند و بعد از آن، «عمه بابايم کجاست» و... از او چهره مردمي ساخت؛ چهرهاي که سالهاي سال او را در مسير خواست مردم هدايت کرد. کويتيپور مسير آزادي را انتخاب کرد و هيچگاه از انتقادات نهراسيد. وقتي نخستين آلبوم او روانه بازار شد، استفاده يک مداح از ساز و موسيقي را مورد انتقاد قرار دادند اما کويتيپور بارها تاکيد کرد که «من مداح نيستم». او خودش را تنها يک «حماسهخوان» ميداند و کارها و البته مصاحبههايش درباره فوايد انواع سبکهاي موسيقي، دفاعش از موسيقي پاپ و کارکردهاي آن، انتقاد از تنگنظريهاي رايج در برخورد با انواع موسيقي در کشور و... نشان داد او سالها پس از پايان جنگ هنوز همان کويتيپور است که خودش را وقف مردمش کرده است؛ چنانکه سال 95 گفته بود: «مگر من نميتوانستم 37 سال پيش از اين مملکت بروم؟ يقين دارم اگر رفته بودم، الان براي خودم سوپراستاري بينالمللي بودم».
سایر اخبار این روزنامه
تنها راه نجات کشور اصلاح از درون است
ناطق در برابر نشر اکاذيب سکوت نميکند!
احتمال انفجار در پارچين
حقوق زنان در باور سياسيون نيست
رپخوانی کویتیپور با پریچهر
جابهجاییهای قهری در پایتخت ادامه دارد
دانش آموزان در انتظار تصميم آموزشي ١٤٠٠
احزاب و انتخابات رياستجمهوري ۱۴۰۰
شاید نرخ دلار کاهش یابد؛ اما قیمت سایر کالاها چطور؟
صدای ضجه فقرا را بشنویم
به بنبست رسیدن دیپلماسی به معنای جنگ است
آقای روحانی، اعتراف کن؟!