صدای ضجه فقرا را بشنویم

 
 
 
 


يکي از گروه‌هاي هدف که در شرايط اقتصادي سخت تاثيرات منفي زيادي مي‌گيرند، افراد فقير هستند؛ افرادي که به هر دليلي يا درآمدي ندارند يا درآمدشان کفاف هزينه‌هاي زندگي‌شان را نمي‌دهد. امروز در شرايطي قرار داريم که نه فقط به خاطر کرونا و حتي قبل از کرونا هم حال اقتصاد ما خوب نبود. تاملي بر بعضي از اتفاقات دقيقا نشان‌دهنده همين موضوع بود که الان نمي‌خواهم وارد آن مباحث شوم. اما شرايط اقتصادي امروز، بالارفتن قيمت دلار به تقريبا بالاي 20هزار تومان، حتي اعلام خط فقر زير 5/4ميليون تومان که بعيد مي‌دانم کارشناسان مستقل اقتصادي اين عدد را براي تهران بپذيرند، اين سوال را ايجاد مي‌کند که دولت و جامعه به معناي عام، واقعا براي اين گروه‌ها چه تدابيري مي‌خواهد اتخاذ کند که اين افراد در شرايط سخت و نامناسب اقتصادي آسيب بيشتري نبينند يا براي مديريت اين شرايطشان مجبور نشوند به سمت جرائم و آسيب‌هاي اجتماعي گرايش پيدا کنند. تاملي بر بعضي از اتفاقاتي که در اين چند وقت اخير افتاد گوياي همين موضوع است. حتي معتقدم چنين شرايطي اين افراد را ممکن است که به سمت بعضي جرائم خرد وادار کند که سرقت‌هاي خرد معمولا سرقت‌هاي ناشي از تامين معيشت است. اين نگراني وجود دارد که در اين شرايط اقتصادي افراد فقير بيشتر تحت تاثيرات منفي اين شرايط سخت واقع شده و مجبور شوند تحمل کنند که جاهايي هم ممکن است امکان تحمل نباشد و رفتارهايي از خود بروز دهند که خارج از قوانين و هنجارها و مصالح جامعه و فردي و خانوادگي‌شان باشد. به اصل بيست‌ويکم و بيست‌ونهم قانون اساسي استناد مي‌کنم که آنجا قرار است از خانواده‌اي تک‌سرپرست که مادر و فرزند هستند، حمايت شود. الان مردم اولويت‌هايي در زندگي‌شان دارند، بايد اين اولويت‌ها مدنظر مسئولان قرار بگيرد و اگر تدابيري حمايتي خاصي اتخاذ نشود و فقط به فکر حفظ ظاهر باشيم و عنوان کنيم که خود مردم کار را درست کنند، اين استراتژي در شرايط فعلي، روش درستي نيست. در کشوري مثل سوئد که کشوري مرفه هم هست، نگاه مي‌کنيم در بخش حمايت اجتماعي همه مردم تحت حمايت قرار مي‌گيرند. امري که در دانمارک هم ديده مي‌شود و همه کشورهاي پيشرفته سعي مي‌کنند در موضوع حمايت‌هاي اجتماعي و دسترسي خدمات براي برآوردن نيازهاي اساسي‌شان پشت مردم‌شان باشند. به عبارت ديگر، اين سياست خطرناکي است که دولت بخواهد دستش را از اين حوزه خالي کند و فکر کند که همه جا مردم بايد هواي همديگر را داشته باشند. هرچند مردم در حد توانشان دارند براي حل مشکلاتشان تلاش مي‌کنند و خودشان هم در حوزه اقتصاد با اين وضعيت ارز و تورم دست و پنجه نرم مي‌کنند. قطعا آثار ناميمون تحريم‌هاي غيرانساني را هم مي‌پذيريم ولي معتقدم که در اولويت‌گذاري‌ها اين مسائل را بايد در اولويت بگذاريم. ممکن است صدايشان رسا نباشد و نتوانند جايي حرفشان را بزنند ولي به‌عنوان يک مددکار اجتماعي و رئيس يک تشکل اجتماعي که غيرسياسي هم هست، بارها اعلام کرده‌ام و باز هم دارم اعلام مي‌کنم که صداي ضجه فقرا را بشنويم، بشنويد...