پست و مقام طعمه نیست

علی صوفی‪-‬ موضوع دریافت خودرویی لوکس از سوی نمایندگان مجلس بار دیگر اهمیت جایگاه مسئولیتی مردمی و دولتی را گوشزد می‌کند. در واقع اگر فردی مدیرعامل شرکت خصوصی شود می‌تواند به درآمد یا منافع شخصی فکر کند یا حتی از آن شرکت خصوصی مطالباتی داشته باشد و به تفاهم برسد که در طول دوره مسئولیت چه مزایایی را باید دریافت کند. اما وقتی مسئولیت اجتماعی می‌پذیریم مانند نمایندگان مجلس یا پست‌های مهم دولتی، باید تمرکز بر انجام وظایف باشد و هر پدیده‌ای که زبان را کُند می‌کند یا موجب کاهش اثر فرد در اجرای وظایف می‌شود باید از آن دوری کرد. اگر چنین افرادی وارد بده‌بستان شوند این نوعی فساد است و در واقع خیانت است. اگر نمایندگان آمده‌اند تا به مردم
خدمت کنند باید به حداقل‌ها قناعت کنند. با این حال نگرانی تنها دریافت خودرویی اقساطی نیست بلکه دغدغه اصلی رانت‌هایی بسیار بزرگتر و ده‌ها میلیارد تومانی است که مبادا نمایندگان یا سایر مسئولان به سمت آن متمایل شوند که البته کم سابقه هم نیست! بنابراین در چنین شرایطی وظیفه نظارت بر فساد پیشکش که حتی مسئولین خود موجب گسترده شدن فساد می‌شوند آنهم درحالی که موکلین آنها در بدترین وضعیت معیشتی یا اقتصادی قرار دارند، فرق نمی‌کند از هر جناح سیاسی، اصلاح‌طلب یا اصولگرا باشد. امروز مردم در دشواری به سر می‌برند. نماینده مجلس باید فکر کند آیا می‌تواند با این برخورداری از رانت و حقوق بدون لکنت حق را بگوید؟ این را باید در نظر داشته باشد. امیرالمومنین (ع) به مالک اشتر فرمود: این جایگاه‌ها برای طعمه نیست امانتی است از طرف مردم که باید امانت دارو خدمتگزار بود. چنین نگاهی ابتدای انقلاب وجود داشت که مسئولین به دنبال منافع شخصی خود نبودند. نمایندگان و سایر مسئولین نیز باید توجه کنند پست و مقامی که در اختیار آنها قرار گرفته طعمه نیست که آنها چند صباحی بیایند و بار خود را ببندند بلکه آمده‌اند خدمت کنند و به بهبود وضع جامعه کمک کنند. امانتی است که باید بار مسئولیت آن را به گردن بگیرند تا به نوعی شایسته انجام شود. بنابراین به لحاظ دینی و شرعی نیز نمایندگانی که با ادعای تدین آمده‌اند باید به اقدامات خود بیشتر فکر کنند. اگر وارد بده بستان شوند نمی‌توانند از عهده این وظیفه خطیر برآیند. در این صورت تنها به دنبال منافع شخصی خواهند بود و احیانا مقداری هم به اطرافیان آنها برسد و در واقع فساد از همینجا شروع می‌شود، نمایندگانی که به مرور با انواع مزایایی که بدست می‌آوردند طبقه آنها از طبقه غالب جامعه جدا می‌شود، دیگر نمی‌توانند مردم و مشکلات آنها را درک کنند و در واقع مرفه بی‌درد می‌شوند. این مسیر موجب افزایش رانت‌ها و البته
دامن زدن به مشکلات در جامعه می‌شود.