کاش خیلی زودتر این کار را می‌کردید

مجید ابهری‪-‬ گسترش آزار‌دهنده کرونا مردم ودولت را به تفکر و تاسف وادار کرد. آمار مبتلایان و فوت‌شدگان در مقایسه با هفته پیش به دوبرابر افزایش یافته و کمبود تخت‌های آی.سی.یو و همچنین سایر امکانات درمانی فشار توان‌فرسایی را بر کادر‌های درمانی وارد ساخته و موجب فرسودگی زاید الوصف این عزیزان گردیده است. اقدام ارزنده جلوگیری ورود وخروج به چندین شهر وکلانشهر هرچند دیر هنگام ولی بازهم مفید می‌باشد.
اما رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در تهران ۳۲درصد و درکشور۴۲درصد است که جای بسی تاسف است آن‌هم درحالی‌که تعداد بی‌شماری از بیماران در وضع کاملا وخیم می‌باشند. افزایش مراجعان به بیمارستان‌های بزرگ‌ خطر عدم پذیرش بیماران غیرکرونایی را ساعت به ساعت بیشتر می‌کند یعنی به شکلی که دیگر جایی برای بیماران تصادفی، سرطانی و سایرین باقی نمی‌ماند. چه میشد اگر این اقدامات دوهفته زودتر انجام میشد؟ چه میشد اگر اقدامات جدی پیشگیرانه سه‌ماه زودتر اجرا می‌شد؟ حداقل چند صد عزیزان اکنون در میان ما بودند؛ ظرف یک روز یعنی
از سه شنبه تا چهارشنبه رکورد جان باختگان را کسب کردیم. گفتن این عبارات به زبان آسان است و در عمل داغ از دست دادن یک عزیز موجب خم شدن قامت نزدیکان می‌گردد. کاش زمان شروع این همه‌گیری
در قم این اقدامات صورت می‌گرفت و صدها ای‌کاش دیگرکه داغ آرزوها را بر دلها گذاشتند. در یکی از برنامه‌های رسانه ملی گفته شد دو رکورد در کشور به دست ماست؛ یکی بالاترین عدد مرگ ومیر بر اثر کرونا و دیگری پایین بودن سطح ارزش برای پول ملی (ریال). باز خدا را شکر دو رکورد در کشور جابه‌جا شد. کاش این کسب رکورد ثابت نمانده و حرکتی اساسی از سوی دست اندرکاران صورت گیرد. این قرنطینه دوسه روزه باید ادامه یافته ولااقل جلوی سفرها گرفته شود تا از جابجایی این ویروس منحوس جلوگیری گردد. بدون ترس باید ادارات و مراکز دولتی وخصوصی تعطیل و ایاب و ذهاب عمومی کنترل گردد. اما یک نکته را نباید از نظر دور کرد و آن نکته این است که افراد زیر خط فقر مطلق، بیکارها، دستفروش‌ها، بازنشسته‌ها و خلاصه اقشار کم‌درآمد باید مورد توجه قرار گیرند و چاره‌ای برای آنها اندیشیده شود وگرنه هیچ طرح پیشگیری به ثمر نخواهد نشست.