شرایط و کیفیت صلح مهم است

 
 
 
 


آنچه مسلم است اسلام ما، اسلام رحماني است و پيامبر گرامي بارها با بت‌پرستان، جزيره‌العرب، عربستان و کشورهاي ديگر گفت‌وگو کردند، کنار آمدند و قراردادهايي هم بستند. پيامبر اسلام تا نزديک مکه رفت و در صحبت با اشراف مکه که از او خواستند امسال وارد مکه نشود و حج انجام دهد، وارد شهر نشد. پيامبر(ص) به‌خاطر اينکه صلحي بين کفار مشرک بت‌پرست مکه و مسلمانان مدينه باشد، حاضر شد از نزديک مکه بازگردد و وارد اعمال حج نشود که برخي از نزديکانش ناراحت شدند ولي بعدها فهميدند که چقدر مصلحت بوده است. پيامبراسلام به هر طريق عقلايي که امکان داشته باشد، افراد مختلف را براي صلاح و مصلحت دين و همزيستي مسالمت‌آميز دعوت کرد. همينطور که سيره همه پيامبران اينطور بوده و حاضر شدند با افراد زيادي اعم از متکبرين، مستکبرين و پادشاهان هم‌صحبت شوند تا به راه راست برگردند. پس صحبت کردن، مذاکره کردن و صلح کردن خودش يک ارزش است. آنچه مهم است، پيدا کردن شرايط صلح و کيفيت صلح است که صلحي باشد که منافع مستضعفان، مسلمانان در آن باشد، نه صلحي که مردم مسلمانِ مستضعف را زير چنگال مستکبرين ببرد. درحقيقت آن شرايط مهم است که در صلح امام حسن عليه‌السلام همين مساله بود و رهبر معظم انقلاب هم کتاب صلح امام حسن (ع) را قبل از پيروزي انقلاب ترجمه کرده و اضافه و حاشيه نيز دارد. درواقع ايشان خيلي بهتر از همه صلح را مي‌داند که در رابطه با شرايطي امام حسن‌ عليه‌السلام با فردي مثل معاويه نشست، صلح کرد و حکومت را به او واگذار کرد به اين معنا که بنا شد در امور حکومتي دخالت نکند و معاويه حکومتش را بکند. در اين مساله حتي افرادي به امام حسن تعريض‌هايي مي‌کردند. امري که در اسلام سابقه دارد و عده‌اي کاسه داغ‌تر از آش مي‌آمدند و به امام حسن(ع) مي‌گفتند که ذليلشان کرده ولي نمي‌دانستند چقدر مصلحت در اين کار است. به قول حضرت امام(ره) انجام اين کار، جام زهر نوشيدن است که باوجود مخالفت‌هاي قبلي با پذيرفتن آتش‌بس، جام زهر را نوشيدند.